معرفی آرامگاه یعقوب لیث
روستای شاه‌آباد در ده کیلومتری دزفول قرار دارد. در این روستا آرامگاهی تاریخی قرار وجود دارد که در کنا آن بازمانده‌های شهر جندی شاپور نیز دیده می‌شوند. گنبد بلند مضرس (دندانه دار) سفید رنگ و جلال عمارت بقعه، از دور کاملا جلوه‌گر است. در اطراف بقعه، قبرستان وسیعی است که در آن وجود سنگ قبرهای قدیمی، نشانگرتاریخ کهن این بنا می‌باشد. در این بخش از ایرانگردی، قصد داریم تا شما را آرامگاه یعقوب لیث دبیشتر آشنا کنیم، پس همراهمان باشید.
یعقوب لیث یکی از پادشاهان ایران و از دودمان صفاری بود که در سیستان حکومت می‌کرد و مرکز آن در زرنج بود که اکنون در افغانستان امروزی قرار دارد. از آنجایی که او یک مس‌گر بود، به «صفار» معروف شد. یعقوب لیث صفار نخستین کسی بود که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از ورود اسلام به ایران، به عنوان زبان رسمی ایران اعلام کرد و پس از آن دیگر کسی حق نداشت در دربار او به زبانی غیر از پارسی سخن بگوید.
تاریخچه آرامگاه یعقوب لیث
بنای آرامگاه از یک چهار طاقی با گنبدی مخروطی و مضرس ساخته شده است. بنا به اظهار مردم محلی حدود ۲۰ الی ۲۵ سال قبل کتیبه ای بر روی دیوار گنبد به خط عربی قدیم وجود داشته و در آن اسم یقعوب لیث سردار بزرگ و نخستین شهریار ایرانی (پس از اسلام) به روشنی نوشته شده بود. بنای آرامگاه از یک ورودی برخوردار است و سطح داخلی آرامگاه را از سطح بیرونی آن جدا می‌کند. سازه اصلی بنا خشت خام است و نقوش برجسته و ملات گچ و خاک دارد.
وی در سال ۲۶۳ هجری از فارس به سمت خوزستان حرکت نمود. او شهر جندی شاپور را به سبب دارا بودن دژ مستحکم و نیز موقعیت سوق الجیشی مناسب با دیگر شهرهای استان به عنوان پایتخت خود انتخاب کرد و پس از آن به جنگ خلیفه عباسی رفت. تلاش های بسیاری برای خروج بخش هایی از ایران از دست خلیفه عباسی نمود و سرانجام در سال ۲۶۵ هجری بر اثر بیماری در شهر جندی شاپور دزفول درگذشت.
و این بود سرگذشت کسی که در ورای دیوارهای این آرامگاه، آرمیده است!
