برای مبارزه با دشمن باید مانند امام صادق(ع) دشمن شناس باشیم بعد راه مبارزه را انتخاب کنیم
امام صادق علیه السلام در دوران بنی امیه آشکارا مبارزه می کردند ولی در دوران بنی عباس به دلایلی این مبارزه مخفیانه بود
چرا امام صادق علیه السلام با بنی امیه آشکارا مبارزه می کرد و زمان بنی عباس این مبارزه مخفیانه بود؟
به خاطر این که بنی امیه یک رژیم ارتجاعی پوسیده بود، بنیادهایش از بین رفته و پوسیده و تباه شده بود، مردم سالیان درازی بود که رنج این رژیم را تحمل کرده بودند و به امان آمده بودند. علاوه بر این، خود تشکیلات حکومت، تشکیلات ضعیفی بود؛ قدرت و نیرویی نداشت که بتواند همه جا را کنترل کند. امام صادق علیه السلام می توانست آزادانه فعالیت ها و تلاش های خودش را ادامه دهد.
اما دولت بنی عباس به اصطلاح یک دولت انقلابی بود؛ به ادعای خودشان، یک جمع انقلابی سر کار آمده بودند. این ها همکاران قدیم امام صادق علیه السلام بودند که با هم در یک صف با بنی امیه می جنگیدند؛ حالا روی کار آمده اند. منصور عباسی و برادرش سفاح کسانی بودند که با امام صادق علیه السلام و محمد بن عبداله بن حسن و عبداله بن حسن(1) و داودبن علی(2) و دیگران دور هم می نشستند و توطئه طرح ریزی می کردند که چگونه انقلاب هاشمی را در مقابل بنی امیه شروع کنیم و چگونه بنی امیه را از تخت به زیر بکشیم.
منصور به خانه امام صادق علیه السلام رفت و آمد می کرد، از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام کمک مالی می گرفت؛ منتها دری به تخته خورد و ابومسلم خراسانی وقتی که آمد، به واسطه شرایطی که داشت، با بنی علی حسابش جور نیامد، با بنی عباس حسابش جور آمد؛ خب، حکومت بنی عباس به عنوان ضد حکومت پوسیده پلید ظالم اموی روی کار آمد.
علت مبارزه مخفیانه در دوره ابتدایی بنی عباس
حکومت بنی عباس اولا تازه نفس است؛ ثانیا چون اول کارش است، بر اوضاع کاملا ناظر و مراقب است؛ ثالثا شیعه را می شناسد، امام صادق علیه السلام را می شناسد، اطرافیانش را می شناسد، خصوصیات را می داند؛ این ها با هم کار کرده اند، با بنی امیه مبارزه کرده اند، با او خیلی جنگیده اند.
اینجاست که مسئله #تقیه پیش می آید یعنی هرچه ممکن است، باید کار را پنهانی انجام دهند، اما نه اینکه رشته کار را قطع کردن. برای امام صادق علیه السلام، منصور و سفاح و هشام و عبدالملک با هم هیچ فرقی ندارند. حکومت، حکومت ظالمانه است؛ با هم تفاوتی ندارند.
این است که امام صادق علیه السلام بنا می کند در پوششی از تقیه، مبارزات خود را ادامه دادن و تشکیلات شیعه را منظم تر کردن و با منصور - به شکلی که برای کسی مثل امام صادق علیه السلام ممکن است - عمل کردن، او را سرگرم نگه داشتن و راه خود را تعقیب کردن.
علی کفشگر فرزقی
#مبارزه #دشمن
منبع:
فرآوری و تلخیص از کتاب همرزمان حسین(ع)، ده گفتار از رهبر معظم انقلاب در تحلیل مبارزات سیاسی امامان معصوم (ع)، ص 179
پی نوشت:
۱. عبداله بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب(ع)، از بزرگان بنی هاشم در زمان خود و از نزدیکان امام صادق(ع) بود.
۲. داود بن علی بن عبدالله بن عباس که ابتدا از نزدیکان امام صادق(ع) بود و بعد از حکومت عباسیان والی مدینه شد. در برخی روایات آمده است که وی بعد از کشتن معلی بن خنیس از یاران امام صادق(ع)، با نفرین حضرت هلاک گردید
