حجرالاسود سنگ سیاهی کنار کعبه است. سنگی به قطر حدود پنجاه سانتیمتر، به شکل بیضی و در قابی از نقره. این سنگ تاریخ عجیبی دارد. حجرالاسود از بهشت همراه آدم (ع) به زمین آمد و در طوفان نوح (ع) زیر خاک رفت و ابراهیم (ع) آن را درآورد و در کعبه جاسازی کرد. پیش از بعثت پیامبر، این سنگ از کعبه دور شده بود که پیامبر آن را در جای خودش نهاد. بارها دشمنانِ اسلام تلاش کردند سنگ را نابود کنند، ولی موفق نشدند.
اکنون حاجیها وقتی طواف میکنند و به این سنگ میرسند، آن را میبوسند و روی آن دست میکشند و با سنگ پیمان میبندند.
از پیامبر روایت شده است: «حجرالاسود، دست خداوند در زمین است. کسی که روی آن دست بکشد، با خدا پیمان میبندد.»
وقتی خداوند فرزندان آدم را حاضر کرد، از آنها پیمان گرفت و بعد حجرالاسود را که فرشتهای بود فراخواند و امر کرد پیمان فرزندان آدم را در دل خود نگه دارد و دست کشیدن به حجرالاسود در واقع پیمان بستن با خداست. در روز قیامت حجرالاسود شهادت میدهد که چه کسانی نزد او با خدا بیعت کردهاند. پیامبر هر وقت به حج میرفت، حجرالاسود را با دست لمس میکرد و باری دیگر پیمان میبست.
در روایات آمده است: زمانی که قلب جهان آماده ظهور امام زمان (عج) است، حضرت در کنار کعبه ظاهر میشود و کنار سنگ حجرالاسود میرود و به آن تکیه میدهد. حجرالاسود به شکل پرندهای سفید درمیاید و با آن حضرت بیعت میکند، سپس تمام عاشقان منجی با او بیعت میکنند و حجرالاسود شاهد این پیمانهاست.
حاجیهایی که به مکه میروند، در کنار حجرالاسود دعا میکنند تا در روز ظهور امام زمان (عج) حجرالاسود شاهد بیعت آنها با حضرت باشد.
هر دستی در آرزوی بوسیدن حجرالاسود است. حجرالاسود در آرزوی بوسیدنِ دستِ مهدی (عج).
