در بسیاری از روایاتی که از پیامبر گرامی اسلام (ص) و امامان معصوم (ع) نقل شده، این نکته مورد تأکید قرار گرفته است که ظهور نیز همانند قیامت، ناگهانی و غیر منتظره فرا می رسد و زمان آن را هیچ کس جز خداوند حکیم نمی داند.
از جمله در روایتی که امام رضا(ع) به واسطة پدران بزرگوارش از پیامبر اکرم (ص) نقل می کند چنین آمده است:
به پیامبر(ص) عرض شد: ای فرستادة خدا! آن قائم که از نسل شماست چه وقت ظهور می کند؟ آن حضرت فرمود: ظهور او مانند قیامت است. «تنها خداوند است که چون زمانش فرا رسد آشکارش می سازد. فرا رسیدن آن بر آسمانیان و زمینیان پوشیده است. جز به ناگهان بر شما نیاید».1و2
امام باقر(ع) نیز در تفسیر این آیة شریفه:
هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاّ السَّاعَةَ أَنْ تَأتِیَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لایَشْعُروُنَ.3
آیا چشم به راه چیزی جز آن ساعتند که ناگاه و بی خبرشان بیاید؟
می فرماید:
مراد از ساعت، ساعت [قیام] قائم (ع) است که ناگهان برایشان بیاید.4
حضرت صاحب الامر(ع) نیز در یکی از توقیعات خود بر این نکته تأکید می ورزند که ظهور ناگهانی و دور از انتظار فرا می رسد:
فرمان ما به یکباره و ناگهانی فرا می رسد و در آن زمان توبه و بازگشت برای کسی سودی ندارد و پشیمانی از گناه کسی را از کیفر ما نجات نمی بخشد.5
این دسته از روایات از یکسو هشداری است به شیعیان که در هر لحظه آمادة ظهور حجت حق باشند و از سویی دیگر تذکری به همة کسانی است که در پی تعیین وقت برای ظهورند.
پی نوشت ها:
1. سورة اعراف (7)، آیة 187.
2. صدوق، محمد بن علی بن حسین، کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص373.
3. سورة زخرف (43)، آیة 66.
4. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج 24، ص 164، ح 4.
5. طبرسی، احمدبن علی بن ابی طالب، الاحتجاج، ج2، ص 498؛ مجلسی، محمدباقر، همان، ج 53، ص 176.
