رودخانه زیبایی که به شکل مرموزی افراد را به کشتن می دهد!

رودخانه ای که باعث مرگ خیلی از افراد شده است

بین برج باردن و کلیسای بولتون در یورکشایر انگلستان یکی از خطرناک ترین پدیده های طبیعی واقع شده است. این رودخانه ی کوهستانی با ظاهر فریبنده ی خود، تنها 6 فوت عرض داشته و با نام بولتون استراید یا همان استراید شناخته می شود. اما زیر این مسیر، شکاف عمیقی با جریان های قدرتمند وجود دارد که هر شخصی را که داخل این رودخانه بیفتد به کام مرگ حتمی می کشد.

در حقیقت تا به امروز حتی یک نفر نیز زنده از این رودخانه بیرون نیامده، حتی جسدهای آنان نیز پیدا نشده است.

برای اینکه از راز خطرناک بودن این رودخانه آگاه شویم کافی است که از کنار مسیر رودخانه بالا برویم، در کمتر از 100 یارد، این نهر کوچک به رودخانه ای با عرض قابل توجه 30 فوت تبدیل می شود. این همان رودخانه ی وارف Wharfe است که از میان یورکشایر عبور می کند. اما زمانی که به کلیسای بولتون می رسد جریان آب ناگزیر به عبور از میان شکافی باریک گشته و همین موضوع باعث می شود که آب سرعت و عمق بیشتری پیدا کند.
در زیر این مسیر شبکه ای از غار و تونل های مختلف وجود دارد که بقیه ی آب این رودخانه را در خود جای می دهد و به همین دلیل است که هیچ کس از عمق واقعی بولتون استراید اطلاع دقیقی ندارد.

رودخانه مرموز در انگلستان 1

سطح آب این نهر آنقدر آرام به نظر می رسد و دو لبه ی رودخانه آنقدر به هم نزدیک هستند که در گذشته بسیاری از گردشگران بی پروا فکر می کردند که می توانند از روی آن پریده یا با قدم گذاشتن بر روی سنگ های داخل بستر، از آن گذر کنند، اما آنها خبر نداشتند که عمق آب در این مسیر برخلاف تصور معمول تا جایی بیشتر از زانو است! در این منطقه تابلوهای خطر بر روی درختان نصب شده و افراد را از پریدن بر روی این مسیر منع می کند. هرچند همچنان داستان های زیادی از افرادی شنیده می شود که ناگهان لیز خورده و بدون ذره ای رحم به کام غارها و تونل های زیر این نهر فرو کشیده شده اند.

رودخانه مرموز در انگلستان 2

از قرار معلوم یکی از قربانیان بولتون استراید، ویلیام د رومیلی جوان پسر لیدی آلیس د رومیلی بوده که در سال 1154 در تلاشی ناموفق برای پریدن از روی این مسیر، داخل آن افتاده و ناپدید می شود. مادر او آنچنان از مرگ او عزادار و ناراحت بود که تمام زمین های اطراف را به تاسیس صومعه ی بولتون اختصاص داد. این افسانه ی غم انگیز بعدها در شعر ویلیام وردزورث به نام «نیروی دعا» جاودانه شد.