من حسینم، فرزند علی و فاطمه(ع)

پاره تن پیغمبر.

از ورای چهارده قرن با شما سخن می گویم. تحلیل مرا از عاشورا و انتظارات مرا از شما عزاداران دلسوخته و با صفا، بی واسطه از زبان خودم بشنوید و اگر سر یاری و همراهی دارید بسم ا..

هنوز هم راه کربلا باز است و جبهه عاشورا سرباز می پذیرد و مکتب ما اهل بیت، از شیفتگان شرف و پاکی و آزادگی ثبت نام می کند.

زمانه من دوران بدی بود کسی به حق عمل نمی کرد و از باطل پرهیز نداشت بدعت ها رواج یافته و سنت جدم از یاد رفته بود کارهای بد و زشت، «معروف» شده بود و معروف، «منکر» گشته بود ستمگران حاکم، عرصه را بر دینداران و پیروان قرآن تنگ ساخته بودند.

می دیدم نهضت جدم به دست نامحرمان افتاده و چیزی نمانده است که اسلام به کلی از بین برود زمانه منتظر بود کسی از خانه پیامبر به مقابله با مفاسد برخیزد. همه چشم ها به من دوخته بود می خواستند به زور از من بیعت بگیرند.

اگر مدینه می ماندم و با یزید بیعت می کردم. شاید کاری با من نداشتند و آواره شهر و بیابان نمی شدم و در کربلا تشنه کام به شهادت نمی رسیدم و سرم بر بالای نیزه نمی رفت و زینب عزیز به اسارت کوفه و شام نمی رفت.

ولی ... جواب خدا و پیغمبر و وجدان و مردم و تاریخ را چه می دادم و با «تکلیف» امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه با ظلم و فساد چه می کردم؟ حکومت یزید یک «منکر» بود و مبارزه با آن قربانی می طلبید و من آماده قربانی شدن بودم تا چهره فریبکاران رسوا و افشا شود.

کدام یک بهتر و درست تر بود؟ اینکه من بمانم و اسلام برود؟ یا من بروم و دین خدا باقی بماند؟ من حجت معصوم خدا و پسر فاطمه زهرا(س) بودم. روزی بر سینه رسول اللّه (ص) جا داشتم و لبانم بوسه گاه پیامبر بود. روزی هم پیکرم زیر سم اسب ها و لب هایم آماج چوب خیزران شد آیا عبرت انگیز نیست؟!

اگر مردم بیدار بودند، اگر «خواص» به وظیفه خود عمل می کردند، اگر چهره های موجه و با نفوذ، علیه تحریف ها و فسادها فریاد می کشیدند و از آبروی خود خرج دین خدا می کردند، آیا عاشورا و مظلویت اهل بیت پیش می آمد؟

به هر حال از شما مردم خوب سپاسگزارم. شما پیام خون مرا شنیدید، قیام شما لبیک به ندای «هل من ناصر» من بود جوانان تان به قاسم و علی اکبر و زنان و دختران تان به زینب و سکینه اقتدا کردند اگر پیوسته حامی ولایت بوده اید این «وفا» را از اصحاب من به یادگار دارید.

نهضت شما هم در این عصر، احیاگر اسلام و عزت بخش مسلمین شد و یکی از فرزندانم پرچم عاشورا را برافراشت و گرد غربت را از چهره دین و شیعه و کربلا پاک کرد.

شما که با عزاداری ها، گریه ها، مراسم و نوحه خوانی و سینه زنی و هیئت، عاشورای مرا زنده نگه داشته اید، مبادا عاشوراهای خودتان را فراموش کنید! مبادا شهدای خود را از یاد ببرید و فرهنگ جهاد و شهادت و غیرت دینی و روح سلحشوری در میان شما کمرنگ شود! مبادا بخاطر خوش آمدن بیگانگان، خود و فرهنگ خود را ببازید، مبادا سلطه آمریکا را به «ولایت فقیه» و حکومت دین ترجیح دهید!

از شما انتظار دارم جوهره انقلاب عاشورای مرا تباه نسازید، از محتوای نهضتم غافل نشوید قداست عزاداری را با ساز و آواز و موسیقی نشکنید.

مجالس حسینی و محافل نوحه را به معرکه گیری و نمایش تبدیل نکنید. فقط بر جسم مجروح من نگریید، بر هدف مقدس من نیز که مورد هجوم است دل بسوزانید فقط بر اسارت خاندان من اشک نریزید، به آزادی ملت های مظلوم هم بیندیشید و جوانان خودتان را هم از اسارت در دام گناه و فساد و اعتیاد و ابتذال نجات دهید و نگهبان غیرت دینی باشید و بدانید که یزیدیان بودند که مخالف حجاب و عفاف بودند و اهل بیت مرا شهر به شهر گرداندند و حرمت شان را شکستند.

شما که از مرام و مکتب من دم می زنید در عمل هم حسینی و زینبی باشید، منکرات را از زندگی هایتان ریشه کن کنید، با چشمی که بر من گریسته اید به نامحرم نگاه نکنید با دستی که بر سینه زده اید خلاف و گناه نکنید، با زبانی که «یا حسین» گفته اید، غیبت نکنید و دروغ نگویید، صورتی را که از اشک عزای من خیس شده در معرض تماشای دیگران نگذارید پایی را که به مجالس عزا گشوده اید به مجالس حرام نکشانید. بر سر در هیئت های تان پرچم خلوص بزنید، تظاهر و ریا را به دستجات و هیئت ها و حسینیه ها راه ندهید من حسینم، شهید راه نماز و دین و امر به معروف و نهی از منکر. کشتی نجاتم و شفیع امت. کارهای تان هر هفته بر من عرضه می شود کاری کنید که فردای قیامت بتوانید به روی من نگاه کنید و من هم بتوانم در محشر از شما شفاعت کنم.

محرم که می رسد از اینکه به فرهنگ عاشورایی من نزدیکتر می شوید خوشحال می شوم.

محرم ماه پاسداری از حرمت هاست حرمت دین و نماز و حجاب و ولایت و اهل بیت. نگذارید خودباختگان و غرب زدگان به مقدسات شما توهین کنند و شما بی اعتنا و بی اعتراض از کنار آن بگذرید «تذکر زبانی» کمترین و ساده ترین کاری است که در مقابل خلافکاران و اهل فساد می توانید داشته باشید اگر در انجام وظیفه نهی از منکر کوتاهی کنید مسئولید.

من هم کشته اشکم، هم زنده اشک. برای بقای عاشورایم چشم امید من به محرم ها مجالس تبلیغ و منبرهای وعظ و هیئت های عزاداری و جوانان با ایمان و عاشق اهل بیت است.

با هر زبانی که می توانید عاشورا را برای جهان امروز و بشریت مظلوم، ترجمه و تفسیر کنید دل های پاک بسیاری مشتری متاعی است که شما در اختیار دارید،

دنیای امروز، پر از شمر و ابن زیاد و حرمله و یزد است. به سرزمین های اشغالی فلسطین نگاه کنید.

اما حر و حبیب و مسلم و زهیر و بریر و نافع هم کم نیستند.

امروز هم عاشورا است کربلای امروز به وسعت همه دنیاست صدای مرا می شنوید؟!

من هنوز هم غریبانه و تنها، کنار فرات مظلومیت و در میان انبوه دشمنان ایستاده ام هنوز هم یاری می طلبم و یاور می جویم. «هل من ناصر ینصرنی؟!»