ورزش لژسواری چیست

در سورتمه استفاده شده در این ورزش هیچگونه ترمز یا وسیله ای ویژه برای هدایت آن وجود ندارد و لژسوار توسط دو قطعه فولادی که در زیر کفش های وی قرار می گیرند برای هدایت سورتمه یا ترمز کردن استفاده می کند.

لژسواری

وزن سورتمه های یک نفره در این ورزش ۲۱–۲۵ کیلوگرم و وزن سورتمه های دونفره ۲۵–۳۰ کیلوگرم می باشد. این ورزش مثل بابسلد و اسکلتون در یک پیست مارپیچ که معمولاً ۱۰۰۰ متر طول و ۱۲ پیچ دارد برپا می شود. سرعت سورتمه در این ورزش حتی به ۱۴۰ کیلومتر در ساعت میرسد که آنرا جذاب و پرخطر می سازد. مسابقات این ورزش از سال ۱۹۶۴ در بازي های المپیک زمستانی برپا می شود.

بالاترین نهاد ورزشی فدراسیون بین المللی لژسواری می باشد .نخستین مسابقه لژسواری دهه ۱۸۷۰( میلادی) برگزار شد.اعضاء تیم ۱ یا ۲ نفر می توانند شرکت کنند.تجهیزات آن فقط سورتمه ویژه لژسواری است و محل برگزاری آن پیست های مارپیچ ویژه می باشد.المپیک لژسواری از ۱۹۳۶ اینسبروک تا به امروز ادامه داشته است.

اوج هیجان در ورزش لژسواری

مانند بسیاری از ورزش ها، خطراتی دارد. اگرچه بیشترین صدمات شامل ضربات، کبودی، شکستگی استخوانها و ضربه مغزی است، اما گاهی اوقات تلفات جانی هم رخ می دهد. لوگر گرجی، نودار کوماریتاشویلی در جریان آخرین مسابقه خود برای بازی های المپیک زمستانی 2010 در مرکز کشویی ویستلر در ویستلر، بریتیش کلمبیا، کانادا دچار سانحه شدیدی شد. ساعاتی بعد، فدراسیون بین المللی Luge نتیجه گرفت که این تصادف به دلیل خطای فرمان ایجاد شده است و نه خطای مسیر. با این وجود، قبل از باز شدن مجدد تغییراتی در مسیر ایجاد کردند.

ورزش لژسواری به یک ورزشکار برای تعادل آمادگی ذهنی و جسمی نیاز دارد. از نظر جسمی، لوگر باید دارای عضلات قوی گردن، فوقانی بدن، شکم و ران باشد. ورزشکاران همچنین از تونل های بادی برای آموزش استفاده می کنند. تمرینات قدرتی برای مقاومت در برابر نیروهای شدید G در چرخش های تند با سرعت بالا ضروری است. از آنجایی که سورتمه ها محافظ بسیار کمی به غیر از یک ویزور و کلاه ایمنی دارند، باید هنگام انجام اشتباهات، ضربات جسمی را که در پیست وجود دارد تحمل کنند.

رشته لژسواری

برای لژسواری از مسیرهای طبیعی از جاده ها و مسیرهای کوهستانی استفاده می شود. جاهای مصنوعی و دست ساز مجاز نیستند. مسیر باید افقی باشد. آنها به طور طبیعی یخ زده اند. در طول مسیر می توانند از عمل ترمز و فرمان استفاده کنند. البته خود سورتمه ترمز و فرمان ندارد باید از دست و پاهای خود برای تغییر مسیر و یا ترمز استفاده کنند. ورزشکاران از میکس فرمان استفاده می کنند، دست خود را بیرون آورده و از پاهای خود استفاده می کنند تا از جاهای امن عبور کنند. ترمز اغلب در جلوی منحنی ها لازم است و با استفاده از صفحه های فلزی ساخته شده در کف کفش انجام می شود.

ورزشکاران در حالت صاف و آیرودینامیکی روی سورتمه سوار می شوند و سر خود را پایین نگه می دارند تا مقاومت هوا را به حداقل برساند. آنها با اعمال فشار بر بدن سمت راست به نوبه خود به سمت چپ، فشار بر سمت چپ به سمت راست می چرخند، سورتمه را به طور عمده با وزن بدن خود هدایت می کنند. با تغییر وزن بدن چرخاندن شانه ها، ترکیب دقیقی صورت می گیرد. دسته هایی برای تنظیمات جزئی نیز وجود دارد. یک لوگر موفق در هنگام حرکت با سرعت زیاد، تمرکز و آرامش کامل را روی سورتمه میگدارد.