کیست مویی؛ تشخیص، پیشگیری و درمان

کیست مویی می‌تواند از کوچک و بدون درد تا بزرگ و عفونی متفاوت باشد. اگر پزشک آن را تشخیص دهد، ممکن است آن را کیست اپیدرموئید یا کیست پیلونیدال بنامد.
موهای زائد داخلی معمولاً خطرناک نیستند؛ اما می‌توانند به شدت دردناک باشند. اگر عفونت ناشی از آن‌ها درمان نشود، ممکن است بدتر شود یا به خون‌ریزی بیفتد.
این نوع کیست‌ها در بین افرادی که موهای زائد خود را می‌تراشند، موم می‌کنند یا از روش‌های دیگری برای از بین بردنشان استفاده می‌کنند، رایج است. اگرچه ممکن است به دلیل ظاهرشان، مشتاق از بین بردنشان باشید، اما دیدن علائم عفونت نیز حائز اهمیت است.
هنگامی که مو به پوست می‌رسد، یک توده پر از مایع ایجاد می‌شود که ممکن است به کیست تبدیل گردد. وقتی کیست تشکیل می‌شود، ناحیه متورم خواهد شد.
کیست ممکن است سخت، نرم، بزرگ یا کوچک‌تر از نخود باشد. بعضی از کیست‌ها می‌توانند در زیر پوست ایجاد شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در نزدیکی سطح باشند، جایی که می‌توانند یک سر سفید یا زرد ایجاد کنند.
معمولاً کیست آسیب نمی‌رساند، مگر این که عفونت ایجاد شود. کیست آلوده ممکن است قرمز، خارش‌دار و حساس باشد.
در این مقاله، ما بحث می‌کنیم که چرا موها به سمت داخل رشد می‌کنند، چگونه یک کیست ایجاد می‌شود و چطور می‌توان از بروز آن جلوگیری کرد:
 

چگونه کیست مویی را تشخیص دهیم؟

همان‌طور که از این نام پیداست، کیست مویی از موهای زائد داخلی شروع می‌شوند. در ابتدا، ممکن است متوجه یک برجستگی کوچک، مانند جوش، شوید که مو در سطح آن قرار گرفته است. همچنین ممکن است این برجستگی به رنگ قرمز باشد. با گذشت زمان، اگر موهای زائد داخلی از بین نرود، برجستگی کوچک می‌تواند بزرگ‌تر شود. کیست حاصل می‌تواند به رنگ قرمز، سفید یا زرد دربیاید. همچنین ممکن است در صورت لمس دردناک شود.
اگرچه کیست مویی ممکن است در هر مکانی در بدن شما ایجاد شود، اما احتمالاً در مناطقی که مستعد رشد موهای زائد هستند، ایجاد خواهد شد. این نقاط شامل موارد زیر است:
· ناحیه زیر بغل
· صورت
· سر
· گردن
· پاها
· ناحیه شرمگاهی
کیست مویی مانند آکنه کیستیک نیست، هرچند این دو وضعیت می‌توانند شبیه به هم باشند. کیست مویی عفونی از موی زائد معمولی شروع می‌شود و آکنه کیستیک از ترکیبی از روغن و سلول‌های مرده پوستی که در پایین فولیکول مو تجمع می‌یابند، حاصل می‌گردد.
آکنه کیستیک می‌تواند در یک ناحیه مانند کمر یا صورت گسترش یابد، از طرف دیگر کیست مویی از نظر تعداد کوچک‌تر است، به طوری که ممکن است شما فقط یک مورد کیست مویی داشته باشید. برخلاف جوش‌ها، کیست‌های مویی سر ندارند.

برخی علائم مبنی بر این که مشکل، ممکن است کیست مویی نباشد، شامل موارد زیر است:
· خال که شکل یا رنگ آن تغییر کرده یا متورم شده است.
· لکه‌های قرمز یا تحریک شده روی پوست.
· پوست لایه‌برداری شده یا لکه‌های خشک.
· یک آسیب پوستی، حتی خراشیدگی یا بریدگی جزئی، زیرا این می‌تواند به معنای عفونت پوستی باشد.
· کیست هیچ مرز مشخصی ندارد (به طور معمول، کیست‌ها توده‌های گرد هستند، بنابراین تورم به شکل غیرمعمول یا تغییر شکل می‌تواند دلیل دیگری داشته باشد).
· گاهی موی زائدی که به سمت داخل پوست رشد کرده و دردناک شده است، می‌تواند ناشی از عفونت باکتریایی در فولیکول‌های مو باشد.
· پوست بسیار خشک با برآمدگی‌های کوچک زیاد، که می‌تواند دارای سر باشد، می‌تواند به علت شرایطی به نام کراتوز پیلاریس یا پوست مرغی، باشد.  

پیشگیری

برای کاهش خطر ابتلا به کیست مویی، می‌توانید موارد زیر را امتحان کنید:
· برای تسکین پوست، از کرم اصلاح قبل و بعد از تراشیدن استفاده کنید.
· فقط با تیغ تیز اصلاح کنید.
· هنگام خشک شدن پوست یا بعد از اصلاح، با یک لوسیون غنی به خوبی آن را مرطوب کنید.
· قبل از تراشیدن پوست خشک، آن را لایه‌برداری کنید.
· موها را در همان جهت رشدشان اصلاح کنید.
· پوست تحریک شده یا قرمز را نتراشید.
 

درمان

کیست‌های مویی، اغلب بدون درمان از بین می‌روند. بیشتر اوقات، درمان خانگی می‌تواند به رفع آن‌ها کمک کند؛ اما بعضی اوقات، فرد نیاز به مراجعه به پزشک دارد.
نکات زیر می‌تواند به تسریع بهبودی کمک کند:
. همیشه کیست و ناحیه اطراف آن را تمیز نگه دارید.
. از تراشیدن نواحی اطراف کیست اجتناب کنید، زیرا این کار می‌تواند باعث ورود باکتری‌ها و عفونت شود.
. کمپرس گرم را به مدت 10 تا 15 دقیقه چندین بار در روز بر روی کیست قرار دهید. این کار ممکن است کیست را به سطح پوست نزدیک‌تر کند و باعث تخلیه آن شود. همچنین اگر مو در زیر پوست گرفتار باشد، کمپرس گرم می‌تواند به رشد آن کمک کند.
. برای جلوگیری از عفونت، یک محلول ضدعفونی‌کننده مانند روغن درخت چای را روی کیست بمالید. پمادهای آنتی‌بیوتیک سه‌گانه نیز ممکن است کمک کند.

درمان‌های خانگی
1. آسپرین و عسل
آسپرین دارای سالیسیلیک اسید است و عسل نیز دارای خاصیت ضدباکتریایی می‌باشد که می‌تواند بروز التهاب و عفونت را کاهش دهد.
در یک ظرف حاوی آب گرم یا کمی روغن، یک قاشق چای‌خوری عسل اضافه کنید و سپس قرص‌های آسپرین خردشده را به آن افزوده و با هم مخلوط کنید. 10 دقیقه این ماسک را روی کیست مویی قرار داده و سپس با آب گرم، کامل بشویید.

2. اسکراب روغن نارگیل و شکر
روغن نارگیل آبرسان است و پوست را مرطوب نگه می‌دارد و التهاب را کاهش می‌دهد. آن را با شکر خام مخلوط کنید و از این اسکراب روزانه تا زمانی که شاهد بهبودی باشید، استفاده کنید. سپس می‌توانید زمان استفاده را به هفته‌ای دو تا سه بار تغییر دهید. فقط مراقب باشید که اسکراب خیلی ساینده نباشد.
یک فنجان شکر و یک‌دوم فنجان روغن نارگیل را در یک کاسه ترکیب کنید و 10 قطره روغن ضروری (مانند روغن درخت چای) را اضافه کنید. با استفاده از آب گرم آن را روی کیست مالیده و سپس بشویید و در نهایت با یک حوله تمیز محل را خشک کنید.

3. جوش‌شیرین و جو دوسر
جوش‌شیرین، یک لایه‌بردار عالی است. جو دوسر دارای خاصیت تسکین‌دهنده‌ای است و قرمزی و سوزش ناشی از لایه‌برداری را کاهش می‌دهد. یک قاشق غذاخوری جو دوسر را با یک قاشق غذاخوری جوش شیرین ترکیب کرده و به یک فنجان آب اضافه کنید. آن‌ها را با هم ترکیب کنید تا یک بافت خمیری مانند پیدا کند. با استفاده از یک پد پنبه‌ای، مخلوط را برداشته و روی ناحیه آسیب‌دیده بمالید و بگذارید 10 دقیقه بماند. سپس با آب گرم بشویید.

4. چای کیسه‌ای سیاه
چای دارای خواص درمانی طبیعی بسیاری است و به‌ویژه چای سیاه حاوی خواص ضدالتهابی برای تسکین پوست و کاهش قرمزی است. همچنین حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند کافئین می‌باشد که اثر ضد پیری و پیشگیری از آکنه دارد.
یک کیسه چای سیاه را در آب گرم بخیسانید و سپس کیسه را دو تا سه دقیقه روی ناحیه کیست مویی قرار دهید.

5. سرم روغنی
یک قاشق غذاخوری روغن کرچک، یک قاشق غذاخوری روغن کنف (اختیاری) و 10 قطره روغن درخت چای را در یک ظرف شیشه‌ای با هم مخلوط کرده و هر بار بعد از اصلاح برای جلوگیری از تحریک، آن را روی پوست قرار دهید.

6. روغن درخت چای و فندق افسونگر
روغن درخت چای همراه با آب گرم یک ضدعفونی‌کننده عالی برای استفاده در منطقه آسیب دیده است. فقط 10 قطره روغن را به یک فنجان آب گرم اضافه کنید. این کار باعث شل شدن موها و پاک کردن فولیکول‌ها می‌شود. پس از آن، فندق افسونگر، گیاهی طبیعی و دارای خواص ضد باکتری و ضدعفونی‌کننده که به جلوگیری از التهاب کمک می‌کند، می‌تواند بلافاصله پس از اصلاح موها به عنوان تونر استفاده شود.

7. آلوئه‌ورا و جوش شیرین
به دنبال محصولات یا مواد طبیعی (مانند آلوئه‌ورا) حاوی اسید سالیسیلیک باشید که در جلوگیری از عفونت، کاهش باکتری‌ها، کمک به عملکرد مناسب پوست و جلوگیری از انسداد فولیکول‌های مو مؤثر هستند.
دو قاشق غذاخوری آلوئه‍ورا را با یک غذاخوری جوش شیرین ترکیب کرده و بگذارید دو تا سه دقیقه روی کیست بماند. می‌توانید بقیه ترکیب را در ظرفی در یخچال نگه دارید.
از ناخن زدن به کیست یا ترکاندن آن اجتناب کنید. کیست از کیسه‌ای در زیر پوست ایجاد می‌شود که می‌تواند با یک ماده زرد غلیظ به نام کراتین پر شود. ترکاندن کیست ممکن است مایع را آزاد کند اما کیسه از بین نمی‌رود و ممکن است کیست دوباره رشد کند. ترکاندن کیست همچنین می‌تواند باکتری‌ها را به پوست وارد کند و باعث عفونت یا بدتر شدن کیست شود.
گاهی مویی که به سمت داخل رشد کرده، در بالای پوست قابل رؤیت است. اگر این طور باشد، برداشتن آن می‌تواند موجب بهبودی شود. می‌توان از موچین تمیز برای گرفتن مو و برداشتن آن استفاده کرد. درمان پزشکی
گاهی اوقات، فرد برای رفع کیست نیاز به درمان پزشکی دارد اگر:
. کیست به خودی خود رفع نمی‌شود
. کیست بسیار دردناک یا قرمز شود و یا مدام ترشحاتی داشته باشد
. در کنار کیست، تب ایجاد شود
. یک جسم خارجی در کیست وجود داشته باشد، مانند یک تراشه یا یک تکه شیشه
. فرد دچار شرایطی مانند HIV، ایدز و دیابت کنترل نشده باشد و یا دارویی مصرف می‌کند که باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن او می‌گردد.
. کیست بسیار بزرگ باشد و یا بر فعالیت روزمره تأثیر بگذارد، مانند گیرکردن به لباس
پزشک ممکن است برای رفع عفونت زمینه‌ای، آنتی‌بیوتیک تجویز کند یا ممکن است توصیه کند که کیست را با جراحی از بین ببرد.
برداشتن کیست معمولاً در مطب پزشک تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. بی‌حسی موضعی بهبودی سریع را ممکن می‌کند و به فرد اجازه می‌دهد تا در طول عمل جراحی، بیدار بماند.