ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، سایه ساخت و سازها بر روی مقبره امامزاده پونک به چشم می خورد.
داستان چیست؟
این نشانی جدید امامزادگان عینعلی و زینعلی در بزرگراه اشرفی اصفهانی، میدان پونک است، مقبره ای از خشت و گل که بیش از 60 سال قبل یکبار آن را بازسازی کردند و بعد از آن هربار طرح جدیدی برای فضای خالی اطرافش که از قضا یکی از قبرستان های محلی و قدیمی پونک هم هست، برنامه ریزی می کنند، اما ...
بیش از پنج سال قبل، طرح ایجاد شبستان و شاید کتابخانه و مکان اداری امامزاده را چند متر دورتر از ساختمان قدیمی آن برنامه ریزی کرده و امروز اسکلت بنا در مرحله تکمیل و به شمایل مسجدی با ارتفاع بسیار بیشتر از ضوابط ساخت و ساز در اطراف بناهای تاریخی و حتی لکه های ارزشمند تاریخی در حال تکمیل است.
اما بعد از این اقدام، نوبت به فضای خالی و مقابل مقبره این دو امامزاده رسید تا نه تنها جای خالی چنار بسیار قدیمی امامزاده را پر کنند، بلکه باز هم به نام گسترش امامزاده و ایجاد شبستان جدیدتری برای مقبره، اینبار در حدود پنج متری مقبره گودبرداری را آغاز کردند و کارگران گاهی مصالح را جابه جا می کنند. حالا هم میل گردهای شبستان جدید امامزاده رو به آسمان بلنده شده اند.
از سوی دیگر در ورودی جدید امامزاده که گویا مدتی است باز شده، دو ساختمان قدیمی با معماری متفاوتی که بیشتر فضای خانه های قدیمی جنوب کشور را به یاد می آورند، خودنمایی می کنند، دو ساختمان خالی که گویا منتظرند برای گرفتن کاربری های جدید!
یکی از افرادی که به نظر کارمند امامزاده شاید هم یکی از پیمانکاران برای ساخت شبستان جدید امامزاده است، این دو بنا را خانه مسکونی شخصی معرفی می کند که حدود 70 سال قبل و حتی کمی قبل تر از زمانیکه فرمانفرمایان در این منطقه بوده اند، ساخته شده و اکنون آن را وقف امامزاده کرده اند که احتمالا برای درآمدزایی استفاده می شود.
او درباره کارگاه فعال کنار امامزاده نیز می گوید: قصد گسترش فضای شبستان امامزاده را دارند که حدود سالهای 1337 از خشت و گل به صورت امروز بازسازی شده و حتی قرار است نمای آن شبیه به نمای امامزاده ساخته شود.
اسناد تاریخی می گویند «عینعلی» و «زینعلی» از فرزندان امام سجاد (ع) هستند. عینعلی در زمان شهادت هفت یا یازده ساله و زینعلی سیزده یا پانزده ساله بوده که در این مکان به شهادت رسیده و در همین نقطه به خاک سپرده شده اند. تاریخ ساخت بنای این امامزاده به دوره فتحعلی شاه قاجار برمی گردد و بنای امروزی آن در سال 1337 به دستور ناصر فرمانفرما ساخته شد. این بنا در سال 1376 توسط مرحوم فریدون پرهیزگار بازسازی و در سال 1380 ضریح جدیدی اثر استاد ابوالحسنی میبدی برای آن تدارک دیده شد که جایگزین ضریح چوبی مشبک قبلی شد.
بقعه امامزاده از خارج به شکل مربع دیده می شود ولی از داخل هشت ضلعی است. وارد ساختمان امامزاده که شوید، مانند بسیاری از اماکن مذهبی در ایران، آینه کاری ها از تزیینات اصلی این نوع بناهای مذهبی محسوب می شود. بنای امامزاده نیز درست در وسط یک حیاط بزرگ و زیبا قرار گرفته که ساخت و سازهای اطرافش نه تنها فضای باغ مانند این محوطه در دره قدیمی پونک قدیمی را پاک کرده، بلکه درختان چنار کهن و قطور امامزاده نیز به مرور در حال از بین رفتن هستند، درست مانند باغ های پونک که جای درختانش این روزها فقط آجر و سنگ و خشت در بدقواره ترین شکل ممکن روییده اند.
