این بنا درضلع شرقی صحن بقعه شیخ شهاب الدین اهری، دربخش جنوبی شهر، واقع گردیده و به همراه دیگر بخش های این بقعه، در دوره صفوی- به احتمال زیاد، به روزگاه شاه عباس اول- برمزار شیخ ساخته شده است . مسجد، با طرح مستطیل شکل، با پوشش طاق و تویزه، مزین به گچبری، نقاشی و مقرنس کاری است . بخش عمده ای ازنمای داخلی مسجد، با گچبری و نقاشی تزیین یافته که ازاین نظر، با بقعه شیخ امین الدین جبرئیل درکلخوران اردبیل شباهت دارد و به نظر می رسد که توسط یک استاد اجرا شده باشد . در سمت شرقی دیوار جنوبی این مسجد، به ارتفاع یک مترو نیم، قاب کوچک مستطیل شکلی گچبری شده که در وسط آن، دستخطی ازشیخ بهاء الدین عاملی برجای مانده است : “درعشر ثالث شهر شعبان المعظم درسنه ۱۰۱۸ به زیارت این مزار فایض الانوار مشرف شدم . به قرآن مجید که وقف مزار بود، تفأل شد که مرتبه شیخ شهاب الدین علیه التحیة والرضوان دردرگاه خداوندی چه مقدار می باشد، این آیه کریمه به فال آمد : یبشرهم ربهم برحمة منه و رضوان “. چهار قاب دیگر نیز برروی همان دیوار گچبری شده که نوشته هیچ یک برجای نمانده است . در ضلع جنوبی مسجد، محرابی با دو حاشیه مقرنس کاری و لوحه ای به خط ثلث مورخ ۱۱۸۹ ه-. ق تعیبه شده است : “من عظام توفیقات الله سبحان انه وفق الامیرالکبیر مصطفی قلی خان به تعمیر هذه بقعة الشریفه فی سنة تسع وثمانین بقد المائة والالف “.
