آستان متبرکه امامزاده سید عبدالله (علیه السلام) بر روی تپه ای در بین خانه های ساده سیلاب ملا زینال و سیلاب قوشخانه در کوچه امامزاده و در داخل مسجد امام زین العابدین (علیه السلام) قرار گرفته که مردم آن را «سیلاب امامزاداسی» و «امامزاده تازه» می گویند.
بنای پیشین امامزاده تا سال ۱۲۹۴ ق چهار طاق ساده ای داشت و در همان سال تعمیر شده و قبه ای بر فرازش ساخته اند. سید یوسف نامی تولیت آنجا را عهده دار گردیده و در عمران و آبادی آنجا کوشیده است.
حاج میرزا جعفر سلطان القرایی به نقل از یادداشت های مرحوم ثقةالاسلام شهید در خصوص نقش کف دست و سنگ قر او می نویسد:
… در آن چهار طاق، سنگی است از مرمر که نقش کف دست آدمی در آن منقور است بعد در سال هزار و دویست و نود و چهار آن چهار طاق را تعمیر کرده و قبه ساختند و معروف به امامزاده شد و سید یوسف نام متولی گردید و آن حوالی را آباد کرد و عمارت ساخت و زراعت نمود، حالا یکی از متنزهات است. سه پارچه از لوح مزار که می گویند بقیه لوح همان قبر بوده باقی است که در یک روی آن اسامی ائمه طاهرین (علیهم السلام) را با خط نسخ حک کرده اند و آنچه باقی است اسامی مبارکه اواخر ائمه طاهرین (علیهم السلام) است در طرف دیگر همین کلمات باقی است: … ج المله و السیاده و الدین … تغمد ۹۴ …
آقای عبدالعلی کارنگ محقق ارزشمند آذربایجان که به تاریخ ۲۳ آبان ماه سال ۱۳۵۰ ش از بقعه سید عبدالله دیدن نموده، می نویسد: «…توصیفی که مرحوم ثقه الاسلام از چهار طاق نموده اکنون نیز می تواند درباره آن صادق باشد. سنگ مرمری که نقش دست داشته و به دیوار شرقی بقعه نصب شده بود اکنون شکسته، نصف آن باقی است و نصف دیگرش از بین رفته است. سنگ نبشته شکسته مرمری منصوب به روی قبر نیز هنوز در گوشه ای از آن باقی است، منتهی قسمت دوم نوشته آن چنین است: «… تغمده … فی ۹۴۱ ».
دو قطعه سنگ نبشته دیگر نیز در روی قبر به چشم می خورد. «کل من علیها فان» با خط کوفی تزیینی بسیار عالی به طور برجسته نقر گردیده و در زیر آن نقش طاقی مقرنسی ترسیم یافته و در پایین آن کلمات «هذه روضه… » به خط ثلث برجسته کنده شده است. این سنگ سالم نیست، تقریباً دو ثلث آن شکسته و از بین رفته است. حجاری سنگ مزبور شیوه حجاری الواح قبور قرن هفت و هشت هجری را دارد.
سنگ نبشته دیگر به قسمت پایین پای قبر نصب شده است و نوشته آن با خط ثلث برجسته جلی و بدین مضمون است: «من اصحاب القبور و قال (علیه السلام)»
نگارنده دو بار از بقعه امامزاده سید عبدالله (علیه السلام) دیدن کرده است. یکی در اوایل مرداد ۱۳۷۹ که در تاریخ، مرقد امامزاده با نرده های آهنی محصور شده بود. داخل نرده های آهنی دو قطعه سنگ نوشته قرار داشت که روی یکی عبارت «مرحوم المغفور سید حسن شهید» حکاکی شده بود.
تشرف دوم نگارنده به آن مکان مقدس در تیرماه ۱۳۹۰ ش بود که آستان امامزاده سید عبدالله (علیه السلام) از لحاظ ساخت و ساز به کلی تغییر کرده و بر فراز قبر، ضریح زیبایی نصب شده بود. نمای بیرونی با ازاره ای از سنگ سیاه گرانیتی و نمای داخلی با ازاره ای از مرمر سفید و قسمت بالای آن با آجرهای سه سانتی اجرا شده است. محراب با کاشی های زیبای فیروزه ای مزین شده و کف آن با فرش مفروش شده است. تجدید بنای بقعه در سال ۱۴۳۰ ق به کوشش اهالی محل انجام شده و دارای امکانات رفاهی و بهداشتی است.
منبع : سایت امامزادگان
