! امامت و نبوت دو شأنند

و گاهی اوقات قابل تفکیک. بسیاری از پیامبران نبی به معنی رساننده‌ی وحی بوده‌اند؛ اما امام نبودند همچنانکه ائمه‌ی ما امام هستند ولی نبی نیستند. اما بعضی از پیامبران هم نبی هستند هم امام.

نبوت رهنمایی و امامت رهبری است.

وظیفه‌ی نبی تبلیغ است: «و ماعلی الرسول الا البلاغ» ولی وظیفه‌ی امام رهبری آن عده ای است که امامت او را پذیرفته‌اند.

شیعه منشأ دو امر نبوت و امامت را الهی می‌داند و هم رهنمایی را الهی می‌داند و هم رهبری را، و به همین دلیل جدا بودن نبوت و امامت است که ختم نبوت ختم راهنمایی الهی است ولی ختم نبوت ختم رهبری الهی نیست.

تعریف رهبر:

کسی که سبب تسهیل گروه در نیل به هدف رهبری شود. یعنی رهبر فقط راه را نشان نمی‌دهد بلکه وسائل طی کردن راه رسیدن به هدف را نیز می‌نمایاند.

منبع: امامت و رهبری؛ مرتضی مطهری