عملياتهاي دفاع مقدس > 59/09/07- مروارید

بامداد روز هفتم آذر ماه سال 1359، به دستور فرماندهی عملیات، خلبانان شجاع نیروی هوایی ماموریت داشتند تا در عملیاتی بزرگ هدف های دریایی را در منطقه عملیاتی خلیج فارس منهدم نمایند.
 بزرگترین عملیات آفندی و ایذایی نیروی هوایی چگونه انجام شد؟

بدين لحاظ عراق تلاش مي‌كند از جنگ رودررو در دريا اجتناب كند و كار را به جنگ فرسايشي بكشاند. نيروي قدرتمند دريايي، امكان هرگونه تحرك را از دشمن سلب كرده و با هجوم‌هاي پياپي او را وادار به فرار مي‌كند و با برخورداري از ناوهاي پرتوان و نيروهاي فداكار، خليج فارس را تحت سيطرة خود در مي‌آورد. تعدادي از ناوچه‌هاي موشك‌انداز «اوزا» پس از عقب‌نشيني، در اطراف اسكلة البكر و الاميه موضع مي‌گيرند. نيروي دريايي ايران با حمله به پناهگاه‌ها و محل اختفاي يگان‌هاي دريايي عراق، ضربات جبران‌ناپذيري را به آنها وارد مي‌آورد و با انهدام پايانه‌هاي نفتي عراق، برتري خود را به منصة ظهور مي‌رساند.

عراق در مقابل نيروي دريايي ايران بشدت احساس ضعف مي‌كند و براي تلافي اين ناتواني، با تبليغات و جنجال تلاش مي‌كند مانع وارد كشتي‌هاي بازرگاني از پهلوگرفتن در بنادر ايران اجتناب ورزند. بيمة ايران در يك اقدام مهم تمامي كشتي‌هايي را كه وارد بنادر ايران مي‌شوند، بيمه مي‌كند و اين توطئه دشمن خنثي مي‌شود. جنگ و گريز در دريا ادامه مي‌يابد، تا اينكه روز هفتم آذرماه 59 طي نبردي سنگين ميان نيروي دريايي ايران و عراق و پشتيباني هوايي در شمال خليج فارس، نيروي دريايي عراق با شكستي سنگين (تا آخرين روز جنگ) از صحنه خليج فارس خارج مي‌شود. در شب هفتم آذرماه، يگان‌هاي دريايي ايران به فرماندهي ناوچه موشك‌انداز «پيكان» به سمت اسكلة البكر به حركت درمي‌آيند. دشمن از اسكاه براي جاسوسي و ره‌گيري كشتي‌هاي بازرگاني استفاده مي‌كرد.

پس از رسيدن يگان‌ها به اسكله، جنگي سخت درمي‌گيرد. تفنگداران دريايي به سرعت در پايانه نفتي پياده مي‌شوند و نقاط حساس را به تصرف درمي‌آورند و پس از نبرد تن به تن تعدادي از عراقي‌‌ها را به اسارت درمي‌آورند كه بقيه اقدام به فرار مي‌كنند. در اين ميان چند شناور دشمن توسط ناوچه پيكان به قعر آبها فرو مي‌روند. تفنگداران ا نيز به پيشروي خود ادامه داده و تعداد ديگري از نفرات دشمن را به همراه مقدار قابل توجهي مهمات و تجهيزات به اسارت و غنيمت مي‌گيرند و به ناوچة پيكان منتقل مي‌كنند. صبح هنگام، با روشن شدن هوا، جنگنده‌هاي دشمن در آسمان خليج فارس ظاهر شده و اقدام به حمله به سمت ناوچة پيكان مي‌كنند. جنگنده‌هاي ايراني نيز به سرعت به منطقه درگيري مي‌رسند و جنگ هوايي سختي درمي‌گيرد كه در اين نبرد، تعدادي از هواپيماهاي دشمن هدف قرار گرفته و سقوط مي‌كنند و بقيه از معركه مي‌گريزند.

براي چندمين بار در صفحه رادار پيكان، شناور دشمن مشاهده مي‌شود كه ناوچه پيكان از اسكله جدا شده و با آتشباري سنگين، شناور را غرق مي‌نمايد. پس از انهدام كليه هدف‌هاي موردنظر و برافراشته شدن پرچم جمهوري اسلامي ايران بر اسكله، ناوچه راه بازگشت را در پيش مي‌گيرد كه مجدداً در آسمان، نبرد هوايي شدت مي‌گيرد. ناگهان ناوچه پيكان مورد اصابت دو موشك قرار مي‌گيرد و تعدادي از دريادلان به شهادت مي‌رسند و ناوچه پيكان نيز غرق مي‌شود. افراد سالم و نيز مجروحان خود را به آب مي‌زنند تا راه سواحل ايران را در پيش بگيرند كه ناگهان ناوچه موشك‌انداز دشمن ظاهر مي‌شود.

زماني كه ناوچه به نزديكي رزمندگان در ميان آبها مي‌رسد، يكي از هواپيماهاي ايراني موشكي را به سمت ناوچه شليك مي‌كند كه به بدنه آن اصابت مي‌كند و بلافاصله با حمله‌اي ديگر ناوچة دشمن منهدم مي‌شود و مجروحين و افراد سالم توسط هلي‌كوپتر نجات مي‌يابند. گرچه در عمليّات درخشان مرواريد، ناوچة پيكان غرق مي‌شود، اما نتيجه عمليات به قدري موفقيت‌آميز است كه اين خسارت نمي‌تواند اين پيروزي به يادماندني را تحت تأثير قرار دهد. به پاس فداكاري نيروي دريايي در اين عمليات و فتح اسكله البكر و حماسه‌آفريني ناوچة پيكان و نابودي نيروي دريايي عراق، روز هفتم آذرماه، به نام «روز نيروي دريايي» نامگذاري مي‌شود.

هفتم آذر، روز انهدام نيروي دريايي بعثي عراق است يكي از بازماندگان ناوچه پيكان نيز درباره عمليات مرواريد در آذر سال 59 معتقد است كه روز هفتم آذر يعني روز نيروي دريايي، همان روز انهدام نيروي دريايي بعثي عراق است. دريادار دوم ناصر سرنوشت در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا، گفت:

نمونه اي از ايشان بود و اينک ناوچه پيکان 224p حامل دليرمرداني ديگر بود که براي مقابله با دشمن دون به رزم دريايي رفته بودند تا توان کذايي رژيم بعثي عراق را در اسکله هاي نفتي البکر و الاميه از هم بپاشند و اين حماسه را عبرتي براي ديگر متجاوزان جهان قرار دهند. ولي آن روز به شب رسيد و پيکان نيامد تا اينکه خبر تلخ آوردند که پيکان بعد از انهدام اسکله هاي الکبر و الاميه و ساقط کردن ناوچه ها و هلي کوپترها و هواپيماي جنگنده دشمن به هنگام بازگشت به بندر بوشهر در فاصله دو مايلي اسکله البکر مورد اصابت موشکهاي دشمن قرار گرفت و در دريا غرق شد. بيشتر کارکنان ناوچه شهيد و مفقود شدند و تعداد اندکي از آن حمله دريايي جان سالم به در بردند و زنده ماندند.
    يکي از آن بازماندگان، ناو سروان جانباز مجتبي مسيحي است که به تازگي به افتخار بازنشستگي نايل آمده است. بعد از هماهنگي هاي لازم از او مي خواهيم ما را ميهمان خاطرات آن روزهاي تلخ و شيرين خود بنمايد. او نيز اجابت مي کند و ما را به گرمي مي پذيرد؛ از او مي خواهيم خود را معرفي نموده و نحوه پيوستن خود را به ناوچه قهرمان پيکان بگويد؛ او نيز با تکان دادن سر و لبخندي بر لب خواسته ما را اجابت کرده و مي گويد: اينجانب مجتبي مسيحي، متولد شهرستان خوانسار هستم.

در يک خانواده مذهبي و متوسط ديده به جهان گشودم، تحصيلات مقدماتي را آنجا گذراندم، بنا به علاقه مفرط و زيادي که به نيروي دريايي داشتم در سال 1353 به استخدام نيروي دريايي درآمدم. بعد از طي يک سال دوره آموزشي در آموزشگاه انزلي به بندر عباس منتقل و در ناوشکن ببر مشغول خدمت شدم، 3 سال از ابتداي خدمت خود را در آن ناوشکن گذراندم تا اينکه در سال 1357 مصادف با پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي ايران به بندر بوشهر منتقل و براي خدمت در ناوچه پيکان برگزيده شدم، دو سال از خدمت خود را در ناوچه پيکان سپري کرده بودم که در سي و يک شهريور سال 59 جنگ تحميلي عراق عليه ايران آغاز شد؛ دشمن بعثي از سه جبهه زميني، هوايي و دريايي حمله و تجاوز ناجوانمردانه خود را عليه ايران اسلامي آغاز کرده بود. پرسنل جان برکف نيروي دريايي از همان روزهاي آغازين جنگ تعرض هاي نيروي دريايي عراق را به شدت پاسخ مي دادند و توطئه ها را در نطفه خفه مي کردند. دشمن تهديدهاي زيادي را از ناحيه دريا وخليج فارس عليه ايران انجام مي داد و در رسيدن به تهديدهاي خود هر روز بر ميزان تعرضات و حملات دريايي خود مي افزود. نيروي دريايي ايران براي از بين بردن توان نيروي دريايي عراق با طراحي و اجراي عمليات غرورآفرين “مرواريد” در 7 آذر 1359 نبض اقتصادي کشور عراق را که در اسکله هاي نفتي البکر و الاميه مي تپيد به طور کامل منهدم ساخت و با حمله هاي مکرر رعد آسا عمده ناوچه ها و شناورهاي هجومي دشمن را غرق دريا ساخت. به گونه ا ي که تا پايان هشت سال جنگ تحميلي نيروي دريايي عراق نتوانست سربلند کند و ابراز وجود نمايد.
در اينجا از او مي خواهم که شرح عمليات “مرواريد” و نحوه انجام آن را توضيح دهد.
 او نيز بعد از مکثي کوتاه نفس عميقي مي کشد و به نقطه اي خيره شده و شروع به صحبت مي کند:

    قبل از عمليات مرواريد عملياتهايي با کمک تکاوران نيروي دريايي انجام داده بوديم و با نصب محموله هاي سنگين تي.ان.تي صدمات قابل توجهي به مراکز کنترل و رايانه اسکله هاي نفتي البکر و الاميه وارد نموده بوديم؛ اما در عمليات مرواريد تصميم بر اين بود که اسکله ها بعد از پاکسازي نهايي به طور کامل منهدم شوند. قبل از رسيدن ناوچه پيکان تکاوران و غواصهاي نيروي درياي به آنجا رسيده بودند و مشغول پاکسازي اسکله ها بودند که ناوچه ما به آنجا رسيد. تکاوران مستقر در اسکله به ما خبر دادند که در بخشهايي از اسکله هنوز دشمن مستقر است پس بهتر است ناوچه در ضلع جنوبي اسکله البکر که کاملا پاکسازي شده است پهلو بگيرد؛ اين کار انجام شد؛ تکاوران تعداد 10 عراقي را به اسارت گرفته بودند.

آنها را به داخل ناوچه منتقل کرديم. در حال منتقل کردن اسرا بوديم که بنده که مسئول رادار ناوچه بودم در رادار متوجه حرکت يک هدف به سمت خودمان شدم، موضوع را به فرمانده ناوچه ناخدا همتي گفتم؛ به دستور ايشان همه پرسنل در محل جنگ خود حاضر شدند و به سرعت از اسکله جدا شديم و به سمت هدف رفتيم وقتي هدف در تيررس توپخانه هاي ناوچه ما قرار گرفت دستور آتش صادر شد و بعد از پرتاب چند گلوله توپ و موشک هدف ساقط و از صفحه رادار محو شد.
    در هنگام برگشت به اسکله هاي البکر و الاميه بوديم که ناگهان متوجه پرتاب موشک به سمت ناوچه خودمان شديم. از آنجايي که پناه گرفتن در بخش داخلي اسکله ها ما را از اصابت هرگونه موشکي مصون مي ساخت ما نيز به سرعت همين کار را کرديم و موشکها يکي بعد از ديگري به خود اسکله ها اصابت کردند.

نزديکي هاي صبح بود که متوجه حرکت دو هدف ديگر به سمت اسکله البکر شدم. ما در آن موقع در اسکله الاميه مستقر بوديم.
 در روي اسکله البکر هنوز نفراتي از نيروهاي دشمن بعثي حضور داشتند شناورهاي دشمن به اسکله نزديک شدند و بعد از جمع آوري و انتقال نيروهاي باقيمانده خود بر روي اسکله البکر هرچه سريع تر به سمت خور عبدالله برگشتند در هنگام بازگشت، ناوچه پيکان از اسکله الاميه فاصله گرفت و به سوي هدفها رفت و بعد از پرتاب چند موشک، آن دو هدف را نيز ساقط نمود. وضعيت به طور ايده آل به نفع ما پيش مي رفت که پستهاي شنود به ما خبر رساندند که صدام به نيروهاي نظامي خود دستور داده است که به هر شکل ممکن بايد ناوچه پيکان از بين برود. نزديک صبح بود که چندين هواپيماي دشمن به سمت ناوچه ها حمله کردند، ما بدون هيچ واهمه و ترسي توانستيم دو تا از آن هواپيماها را ساقط نماييم. در حدود ساعت 11 صبح بود که دوباره در صفحه رادار هدف ديگري مشاهده کردم. براي حضور قدرتمند و جلوگيري از هرگونه خطر احتمالي از نيروي هوايي تقاضاي امداد و کمک شد. هواپيماهاي جنگنده ايراني به منطقه آمدند و نقطه هاي حساس و خطر آفرين را به شدت بمباران کردند.
نزديک ظهر بود که از پست فرماندهي منطقه دوم دستور رسيد که عمليات ناوچه پيکان خاتمه يافته و ناوچه هرچه سريعتر به اسکله منطقه دوم باز گردد. در آن هنگام هيچ هدفي بر روي رادار مشاهده نمي شد ولي احتمال وجود شناورهاي دشمن در کمين گاههاي خور عبدالله و اسکله البکر وجود داشت؛ يادم مي آيد بعد از دو سه مايلي که از اسکله الاميه فاصله گرفتيم فرمانده ناوچه ناخدا همتي مرا به روي عرشه خواند. به سوي او رفتم از زحمات 48 ساعته ما تقدير کرد و از من خواست که تعداد هدفهاي منهدم شده و نقشه عمليات اجرا شده را آماده و بعد از رسيدن به منطقه دوم آن را تحويل فرماندهان مربوطه قرار دهيم. در اين حين بود که همکاران فرياد برآوردند موشک، موشک، بله آنها از طريق رادار مشاهده کرده بودند که موشکي به سمت ناوچه شليک شده است.
    يادم هست در آن موقع جناب حفيظي يکي از همکارانمان، با سرعت به داخل اطاق سکان رفت و سکان را کاملا به سمت مخالف و چپ چرخاند ولي سرعت موشک بالا بود و در اين چرخش توانست پاشنه ناوچه ما را مورد اصابت قرار دهد.
موتورخانه منهدم و پروانه هاي محرک ناوچه از کار افتاد و ناوچه عملا به صورت يک هدف ثابت براي دشمن قرار گرفت، ناخدا همتي گفت: مطمئنا موشک ديگري به سمت ما خواهد آمد، بله پيش بيني ناخدا همتي درست بود، موشک دومي به سمت ما پرتاب شد و با اصابت آن به ناوچه من به اتفاق چندين نفري که در روي عرشه بوديم به داخل آب دريا پرتاب شديم. ديگر هيچ نفهميدم تا وقتي که بعد از مدتي به هوش آمدم. ديدم در داخل آب دريا هستم و از ناوچه تنها دکل آن بيرون آب بود. وقتي که خواستم به سمت ناوچه شنا کنم ناخدا سرنوشت که بر روي اسکله بود به من گفت که به سمت ناوچه شنا نکنم چون احتمال مي رفت با گردابي که ناوچه در حال غرق از خود به وجود مي آورد مرا نيز به داخل آب بکشاند و غرق کند. او گفت که به سمت آنها در اسکله شنا کنم.
    من هم همين کار را کردم ولي توان اينکه خود را به اسکله برسانم وجود نداشت. در داخل آب هم نيروهاي ايراني بودند و هم نيروهاي عراقي؛ هلي کوپترهاي ايراني و عراقي هرکدام جداگانه به کمک نيرو هاي خود آمده بودند. محشري برپا بود ناگفتني؛ با وجود آنکه انتظار مي رفت در آن موقعيت هرکس به فکر خودش باشد ولي نيروهاي با ايمان و غيرتمند ايراني تنها به خوشان فکر نمي کردند و بيشتر تلاش مي کردند بچه هايي که مجروحيت و آسيب بيشتري ديده اند را هرچه زودتر سوار هلي کوپتر کنند و اين صحنه ها ديدني بود. بالاخره در حوالي ساعات پاياني روز وقتي که هوا رو به تاريکي مي رفت هلي کوپترها توانستند آخرين بازمانده هاي ناوچه قهرمان پيکان را از آب نجات دهند و به بيمارستان منطقه دوم منتقل نمايند. بعد از انتقال بنده به منطقه به خاطر شدت جراحات و صدماتي که به چشمها و گوشها و کتف من وارد شده بود ناچار شدند جهت عمل و مداواي کامل مرا به تهران منتقل کنند.
وقتي که سکوت او را مي بينم از او تشکر کرده و آفرين برهمت بلند او و همرزمانش مي فرستم و از او مي خواهم در حاشيه گفتگو از اخلاق و کردار پرسنل و فرمانده ناوچه بگويد از خود ناوچه بگويد و از جايگاه ممتاز آن در ميان ناوچه هاي ديگر؛ او نيز دوباره لب به سخن مي گشايد و مي گويد: ويژگي اخلاقي شهيد همتي اين بود که بيشتر اوقات در نحوه برنامه ريزي و تصميمات خود با پرسنل ناوچه مشورت مي کرد و با شوخي و محبتهاي پدرانه خودجو دوستي و صميميت را در ناوچه پيکان بوجود آورده بود. اين عوامل نيز باعث مي شد که پرسنل با اخلاص و همت بالايي در وظايف محوله خود ايفاي نقش کنند به طوري که در آن موقع اکثر عملياتهاي دريايي را ناوچه پيکان انجام مي داد و با موفقيت نيز انجام مي شد به طوري که يادم هست بچه ها به ناخدا همتي مي گفتند: شما عملياتهاي دريايي را تماما پيش خريد کرده ايد و او نيز مي خنديد و اين افتخارات و موفقيتها را مرهون الطاف الهي و فداکاري پرسنل ناوچه مي دانست. شهيد بزرگوار حفيظي، نيز چنين بود. کسي تصور نمي کرد روزي فرا خواهد رسيد که ناوچه به اسکله منطقه برنگردد و چشمها را در انتظار طولاني بگذارد.
چون در صورت بروز هرگونه نقص فني، پرسنل ناوچه همه باهم متحد مي شدند و نقص ها را بر طرف مي ساختند و ناوچه را هرچه سريعتر آماده عمليات ديگر مي نمودند.
درياي خليج فارس نيز ناوچه پيکان را دوست داشت و خداي متعال پرسنل جان برکف آنرا؛ به گونه اي که در 7 آذر 59 خليج فارس ناوچه قهرمان پيکان را براي هميشه تاريخ به مهماني خود برد و خدا نيز پرسنل با غيرت آنرا به مهماني نعمات آسماني فراخواند و اينگونه شد که تاريخ 7 آذر و نام ناوچه پيکان در تاريخ مقاومت و سلحشوري اين کشور هميشه يادگار و ماندگار شد. در اينجاي کلام از او مي پرسم که آيا فرزندان شما از حماسه هاي ماندگار 7 آذر و ناوچه قهرمان پيکان اطلاعاتي دارند و شما خاطرات و گذشته خود را به آنها تعريف کرده ايد يا خير؟ در جوابم با تبسمي بر لب مي گويد: البته که خاطرات و گذشته خود را به آنها تعريف کرد ه ام ولي وظيفه اصلي معرفي و شناساندن عمليات غرورآفرين “مرواريد” توسط ناوچه پيکان در 7 آذر 59 و ساير عملياتهاي دريايي و زميني و هوايي برعهده مسئولين فرهنگي و روابط عمومي نيروها، فرماندهان نيروها و علي الخصوص روزنامه ها، مطبوعات و راديو و تلويزيون جمهوري اسلامي ايران است.
در پايان ما نيز به سهم خود از فداکاري ها و ايثارگريهاي جناب مسيحي و پرسنل قهرمان ناوچه پيکان سپاس و ستايش به عمل آورديم و بر روان پاک و مطهر شهداي گلگون کفن آن درود خالصانه فرستاديم.

پس از يك دوره پنج ساله راهي بندرعباس شديم. در طول مسير، در انگليس به منظور انجام يكسري كارهاي اجرايي توقف داشتيم و از آنجا كه توقفمان طولاني شد و نيز نيروي دريايي ارتباط مستقيم با پيشرفت هاي تكنولوژيكي و همچنين در بعد تفكر عملياتي دارد، از قبل گذراندن يكسري دوره هاي تخصصي را برايمان پيش بيني كرده بودند. در سال 54 به ايران آمديم و از سال 54 تا 56 كار دريانوردي را با ناوهاي ايراني در منطقه يكم دريايي ايران انجام مي داديم؛ در 22 بهمن 57 كه انقلاب به پيروزي رسيد، من از بندرعباس به پايگاه دوم دريايي ارتش در بوشهر منتقل شدم.
پيش از شروع جنگ با توجه به شرايطي كه داشتيم، به ترتيب بندرعباس، بوشهر، خرمشهر و آبادان براي پذيرش يگان هاي نيروهاي دريايي آماده شده بود. همچنين در جزيره خارك نيز يكسري از يگان هاي هوادريا و بالگردها مستقر بودند. مناطقي مانند چابهار هم براي فعاليت يگان هاي نيروي دريايي پيش بيني شده بود كه هنوز عملياتي نشده بودند. در زمان آغاز جنگ تحميلي من در منطقه دوم دريايي ارتش در بوشهر، فرماندهي ناوچه هاي موشك انداز كلاس پيكان را با درجه پايه سرواني برعهده داشتم. اگر نيروي دريايي ارتش بعثي وارد منطقه گسترده خليج فارس و درياي عمان مي شد، از نظر عملياتي براي ما مشكلات زيادي را ايجاد مي كرد. اگرچه نيروي دريايي ما از تجهيزات روز غربي بهره مند بود، نيروي دريايي عراق هم از جديدترين تسليحات شوروي بهره مي برد و از شناورهايي استفاده مي كرد كه شناورهاي روز اروپاي شرقي بود. اگر عراق وارد گستره وسيع تري از دريا مي شد، مشكل اساسي براي ورود و خروج كالاهاي ما ايجاد مي كرد و ما راهي نداشتيم به جز اينكه با بستن معابر وصولي دست عراق را از گستره دريا كوتاه كنيم كه اين هم در هفتم آذر سال 59 عملي شد و عراق دستش در طول جنگ تحميلي از دريا كوتاه شد. اما در طول جنگ، آمريكا و فرانسه با دادن هواپيماهاي مختلف و آخرين تجهيزات هوايي به عراق، نيروي هوايي اين كشور را تقويت كردند و عراق از فاصله دور كشتي هاي ترابري و نفتكش را مورد هدف قرار داده و بدين ترتيب جنگ نفت كش ها را به راه انداخت.
¤ از شهيد محمد ابراهيم همتي فرمانده ناوچه پيكان براي ما صحبت كنيد.
- شهيد همتي با من در آلمان هم دوره بود و هر دو نفر ما فرمانده ناوچه پيكان بوديم. از خصوصيات شهيد همتي اين بود كه انسان بسيار نترسي بود. پيش از روز هفتم آذر 59 من و چند تن ديگر طبق مأموريتي كه داشتيم با ناوچه هاي كلاس پيكان، سكوهاي نفتي البكر و الاميه را بمباران كرديم تا عراق نتواند از طريق اين منطقه كه بر معبر وصولي بندر امام مشرف بود، شناورهاي ما را چه در اين معبر و چه در خورموسي هدف قرار دهد. روز هفتم آذر طبق طرحي كه تنظيم شده بود شهيد همتي و يگان هاي ديگر براي بمباران سكوهاي نفتي البكر و الاميه به منطقه مورد نظر اعزام و با شناورهاي دشمن درگير شدند. متعاقب آن نيروي هوايي عراق وارد معركه شد و با توجه به پشتيباني نيروي هوايي ما از شناورها، جنگي ميان نيروي دريايي و هوايي دو كشور درگرفت. وقتي كه اين ماجرا ادامه پيدا كرد، دستور صدام اين بود كه به هر قيمتي شده اين درگيري را به نفع خود به پايان برساند. اين باعث شد تا 80 درصد شناورهاي آنها از پايگاه هايشان بيرون بيايند و يكي پس از ديگري توسط شناورها و هواپيماهاي ما يا غرق شده يا آسيب ديده و تا آخر جنگ از كار افتاده و نتوانستند در دريا حضور پيدا كنند. شهيد همتي با توجه به شجاعت خود و همراهانشان، اين درگيري را هدايت مي كردند. درنهايت متأسفانه با موشكي كه از سوي يكي از شناورهاي دشمن شليك شد، شناور شهيد همتي غرق شد و ايشان به همراه چند تن از همراهانشان به شهادت رسيدند و تعدادي هم نجات پيدا كرده و به پايگاه منتقل شدند. پس از اضمحلال نيروي دريايي عراق ما تلاش كرديم تا با به كارگيري سيستم كنترل قوي از حضور مجدد عراق در دريا جلوگيري كنيم.
¤ درخصوص جنگ نفت كش ها بيشتر توضيح دهيد.
- پس از اضمحلال نيروي دريايي عراق از آنجايي كه سيستم ارتش عراق، سيستم شرقي بود و براي انتقال به سيستم غربي زمان زيادي نياز بود، عملا در اختيار گذاشتن شناورهاي غربي درخصوص عراق كاري بيهوده بود. براين اساس كشورهاي غربي هواپيماها و بالگردهايي را در اختيار عراق گذاشتند كه مجهز به سلاح هاي روز بود. اين هواپيماها و بالگردها از فاصله 70 كيلومتري اهداف خود را شناسايي كرده و به سمت هدف شليك مي كردند؛ يعني اين هواپيماها بدون اينكه از خاك عراق خارج شوند، عمليات خود را انجام مي دادند. علاوه بر اين هواپيماهاي «سوپر اتاندارد» از طرف فرانسه در اختيار صدام قرار گرفت كه مخصوص عمليات در دريا بود، بر فراز دريا پرواز كرده و اهداف خود را مورد اصابت موشك قرار مي داد. از آنجايي كه شناورهاي نيروي دريايي ما را در دريا نمي توانستند هدف قرار دهند، در نتيجه كشتي هاي تجاري و نفتكش را مورد اصابت موشك قرار مي دادند. قدرت هاي غرب و شرق مي خواستند با هدف قراردادن كشتي هاي نفتكش ما توسط نيروي دريايي عراق از نظر اقتصادي ما را تحت فشار قرار دهند.
وظيفه ما در دريا، حفظ امنيت است و ما در راستاي انجام وظايفمان به تفتيش كشتيهاي مشكوك مي پرداختيم.
پس از فرماندهي ناوچه كلاس پيكان با بالا رفتن درجه ام به ترتيب فرمانده دوم ناوشكن سبلان، فرمانده ناو نيروبر لارك و فرمانده ناوشكن سبلان شدم. پس از اضمحلال نيروي دريايي عراق و آغاز جنگ نفتكشها و حضور نيروهاي فرامنطقه اي در خليج فارس، وظايف ما يكي كنترل معابر وصولي بود و ديگري جلوگيري از ورود كالا به عراق كه در جنگ از آنها استفاده مي شد. ما روزانه حدود 20 تا 30 كشتي را در دريا متوقف و آنها را بازرسي مي كرديم و اين كار طبق قوانين بين المللي انجام مي شد. برخي از كشورها در ظاهر دشمن نبوده و عمل منافقانه دارند و ما كشتيهاي زيادي را به دليل حمل تسليحات و كالاهاي استراتژيك به مقصد عراق متوقف كرديم. بخش شمالي خليج فارس را ناوچه هاي پيكان در كنترل خود داشتند و وظيفه ما تأمين امنيت تنگه هرمز بود.
پس از فرمانده دومي ناوشكن سبلان، فرماندهي ناو نيروبر لارك به من داده شد. وظيفه ما در اين زمان اين بود كه اگر جزيره اي مورد حمله دشمن قرار مي گرفت، با پياده كردن نيروها جزيره را از دشمن بازپس بگيريم. علاوه بر اين ما بايد وضعيت موجود را حفظ كرده و كار پشتيباني از جزاير را نيز انجام مي داديم.
ناوها در دريا يكسري وظايف دارند كه اولين آن گشت و شناسايي است. اين وظيفه چه در زمان صلح و چه در زمان جنگ بايد انجام شود و ناو بايد رفت و آمدها را زير نظر داشته باشد و از ورود كشتي هاي بيگانه به منطقه آبهاي داخلي جلوگيري كند. هر كشور ساحلي در دريا منافعي دارد و بخشي از دريا تحت حاكميت كشور ساحلي بود و تمام منابع اقتصادي آن متعلق به كشور ساحلي است. ناوهاي نيروي دريايي كشور ساحلي موظفند تا از اين منافع كشورشان حفاظت كنند. كمك به كشتيهاي آسيب ديده و كارهايي از اين قبيل از وظايف جانبي ناوها به شمار مي رود.
در دوران جنگ تحميلي اولين فاز كار ما اين بود كه ناوگان نيروي دريايي عراق را از كار بيندازيم كه اين كار در سه ماهه اول جنگ انجام شد. فاز دوم كار ما اين بود كه از دسترسي مجدد عراق به دريا جلوگيري كرده و از معابر وصولي حفاظت كنيم و سومين فاز اين بود كه در منطقه خليج فارس حاكميت خود را اعمال كرده و تمام عبور و مرورها در محدوده خليج فارس را در كنترل خود داشته باشيم كه اين مسئله برخلاف خواسته هاي آمريكا بود. آنها فكر نمي كردند كه نيروي دريايي ايران بتواند هشت سال دوام بياورد. قدرت نمايي ما در خليج فارس در طول جنگ تحميلي و كنترل كشتيهاي كشورهاي منطقه اي و فرامنطقه اي عليرغم درگير بودن در جنگ، عصبانيت كشورهايي چون آمريكا را به دنبال داشت و آنها مستقيماً با حضور در منطقه خليج فارس به اذيت و آزار و ايجاد مزاحمت براي نيروي دريايي ايران مي پرداختند. در نهايت آنها در 29فروردين 67سكوهاي نفتي ما را مورد هدف قراردادند و پس از آن ناوچه اي را كه در آنجا مأمور كنترل آن منطقه بود، محاصره كردند؛ بدون اينكه آن ناوچه به آنها اعلان جنگ كرده باشد. اين كار اوج وحشت آمريكا از توان نظامي ايران را نشان مي داد. در 29فروردين 67يكي از ناوچه هاي ما به نام جوشن كه مشغول گشتزني در منطقه مياني خليج فارس بود، پس از اينكه شناورهاي آمريكايي سكوهاي نفتي ما را هدف قراردادند، به سمت سكوها رفت تا به وضعيت رسيدگي كند كه توسط شناورهاي آمريكايي محاصره، مورد هدف قرار گرفته و در نهايت غرق شد. باز در همان روز در منطقه شمالي خليج فارس و در ميانه هاي آن، ناوچه سهند كه آن هم به گشتزني در منطقه مي پرداخت، توسط شناورهاي آمريكايي محاصره و با آنها درگير شد. من در آن زمان در دريا بودم و دو ساعت دريايي با ناوچه سهند فاصله داشتم. به سرعت خودم را به محل درگيري رسانده و من هم درگير شدم. همه اين درگيري ها در حالي انجام مي شد كه ما تصوري از اينكه آنها قصد حمله به ما را دارند، نداشتيم؛ زيرا اين شناورهاي آمريكايي پيش از اين هم در منطقه خليج فارس تردد مي كردند و تردد آنها به آرامي صورت مي گرفت و يكباره در 29فروردين 67 به شناورها و سكوهاي نفتي ما حمله ور شدند. اين شيوه جنگ، نشانگر ترس و وحشت آمريكا از پيشرفت هاي ارتش ايران و به ويژه نيروي دريايي و مقاومت اين نيرو در طول جنگ تحميلي بود.
¤آمريكا چطور در خليج فارس با ما وارد جنگ شد؟
-بعد از اينكه رژيم بعثي نتوانست در دريا اعمال حاكميت داشته باشد و مضمحل شد، كشورهايي كه از او حمايت مي كردند و مي خواستند توسط اين كشور منافعشان را تأمين كنند، از آنجايي كه كشور ديگري در منطقه خليج فارس توان اين را نداشت كه اين كار را انجام دهد، خودشان مستقيما وارد معركه شدند. من در طول هشت سال جنگ تحميلي كشورهاي زيادي را در خليج فارس ديدم كه شناورهايشان در اينجا حضور داشتند. آنها با بهانه تأمين امنيت، حضور خود را در منطقه توجيه مي كردند و هزينه حضورشان در خليج فارس را از كشورهاي عربي منطقه مي گرفتند. حضور مقتدرانه ما در خليج فارس باعث شد تا آمريكا از حالت بالقوه به حالت بالفعل درآمده و مستقيما وارد عمل شود. در روز 29فروردين67، مصادف با اول رمضان، به سكوهاي نفتي و ناوچه هاي ما حمله كردند. به عقيده من، آنها از اين روز كه روز ارتش هم بود استفاده تروريستي كردند و به خيالشان در اين روز كه مردم و ارتش درگير مراسم بزرگداشت اين روز هستند، بهترين فرصت براي ضربه زدن به جمهوري اسلامي است. آنها از اينكه به جمهوري اسلامي اعلان جنگ دهند، وحشت داشتند و مي دانستند اگر اين گونه باشد، ما با اقتدار جلوي آنها خواهيم ايستاد. آنها هم از دريا و هم از هوا به ما حمله كردند و وقتي من به كمك ناوچه سهند رفتم، از آسمان هم به ما حمله شد. نيروي هوايي ما هم به دليل ناگهاني بودن حمله و بي اطلاعي نتوانست به كمك ما بيايد و با هواپيماهاي آمريكايي درگير شود. هواپيماهاي آمريكايي با ما گلاويز شدند و حدود نيم ساعت تا 45دقيقه ما با هواپيماهاي آمريكايي درگير بوديم. آنها وقتي كه ديدند با سلاحهاي معمول خود نمي توانند ما را به تسليم وادارند، همانطور كه خود آنها هم به آن اعتراف كرده اند، با سلاح هاي ليزري ما را هدف قراردادند كه ما در آن زمان سيستم كشف ليزر نداشتيم و آنها هم از اين مسئله اطلاع داشتند. ما با اقدامات خود موشكهاي هواپيماهاي آمريكايي را به سمت ساحل منحرف مي كرديم و آنها با استفاده از موشك هايي كه ما سيستم كشف آنها را در اختيار نداشتيم به ما آسيب رساندند. پس از اين حادثه ما از حالت آفندي به حالت پدافندي درآمديم و پس از تخليه بخشي از نيروها به كمك گروهي ديگر و با بهره گيري از سيستم كنترل صدمات (كه اين خود يك علم مستقلي دارد)، به تخليه آبهاي درون كشتي پرداخته و حريق را خاموش كرديم. كشتي را به بندر عباس برده و مشغول بازسازي آن شديم (عدو شود سبب خير اگر خدا خواهد) و همين اتفاق باعث شد تا ما به صنعت ساخت كشتي هم دست پيدا كنيم همين ناوشكن سبلان امروزه در منطقه باب المندب به گشتزني و انجام وظيفه مي پردازد.

این عملیات را می توان مهم ترین جنگ دریایی در پهنه خلیج فارس دانست. این عملیات در شمال غربی خلیج فارس و برضد نیروی دریایی دشمن انجام شد، براساس طرحی از پیش تهیه شده به طور روزانه و مستمر منطقه شمال خلیج فارس توسط بالگردهای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  مورد گشت و شناسایی در دو نوبت صبح و بعد از ظهر قرار می گرفت.

ناوچه های موشک انداز نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز ماموریت داشتند تا با حضور در این منطقه علاوه بر مراقبت از سکوهای نفتی ایران درصورت حضور یگان‌های دریایی دشمن به انهدام آنها اقدام کنند. در دو ماه نخست جنگ نبردهای پراکنده ای میان یگان های دریایی ایران و یگان های دشمن به وقوع پیوست که با پیروزی ناوچه های موشک انداز نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و انهدام یا فرار واحدهای دشمن پایان یافت. در نتیجه این نبردها یگان های دریایی دشمن از رویارویی با ناوچه های موشک انداز نیروی دریایی پرهیز کرده و به مخفیگاه های خود خزیده بودند. در آبان 1359 با اجرای دو عملیات اشکان و شهید صفری علیه سکوهای البکر و العمیه که پایانه های بزرگ نفتی دشمن برای صدور نفت آن کشور هستند، تاسیسات سکوهای مذکور منهدم شدند؛ به این ترتیب دشمن از امکان صدور نفت از طریق این سکوها محروم و از نظر اقتصادی در تنگنا قرار گرفت.

نیروی دریایی ارتش به منظور خارج ساختن یگان های دشمن از پناهگاه و انهدام آنها اقدام به طراحی عملیات مروارید کرد. در این طرح عملیاتی برنامه ریزی شده بود که یک تیم عملیات ویژه توسط بالگردهای نداجا بر روی سکوی البکر پیاده شده و آن را تسخیر کنند. پیش بینی شده بود که حمله دلاورمردان نیروی دریایی ارتش به این سکوها برای بار سوم پس از عملیات اشکان و شهید صفری و آن هم در کمتر از یک ماه برای حکام رژیم بعثی قابل تحمل نخواهد بود؛ از این رو برای مقابله با آن دست به اقدامات عجولانه خواهند زد و یگان های دریایی و هوایی خود را به صحنه خواهند فرستاد.

تیم عملیات ویژه شامل فرمانده تیم افسر اطلاعات افسر مخابرات و 4 نفر تکاور زبده نیروی دریایی در شامگاه مورخه 6 آذر 59 به وسیله بالگرد بر روی سکوی البکر پیاده و بلافاصله با نیروهای مستقر بر روی سکو درگیر شدند. یک نفر از نیروهای دشمن کشته و فرمانده نیروهای دشمن مستقر بر روی سکو به همراه 9 نفر دیگر از آنان به اسارت نفرات تیم عملیات ویژه درآمدند، بقیه نفرات دشمن با جنگ و گریز به قسمت شمال سکو گریخته و از آنجا با یک فروند شناور فرار کردند و به سکوی العمیه رفتند. پس از تسخیر سکو از سوی تیم عملیات ویژه ناوچه همیشه جاوید پیکان در کنار سکوی البکر مستقر و اسرا به روی ناوچه منتقل شدند. در همین زمان دو فروند ناوچه موشک انداز دشمن که در حال خروج از خور عبداله بودند، بر صفحه رادار ناوچه پیکان مشاهده شدند. ناوچه پیکان از سکو جدا و برای انهدام آنها به طرف شناورهای دشمن حرکت کرد. اولین ناوچه دشمن را با شلیک یک فروند موشک سطح به سطح منهدم و سپس به سوی ناوچه دوم تغییر جهت داد. ناوچه عراقی که شاهد انهدام ناوچه اول بود، بلافاصله بازگشته و با سرعت زیاد از منطقه خارج و به داخل خور عبداله گریخت. ن

اوچه قهرمان پیکان به طور مکرر با یگان های دشمن درگیر و تعدادی یگان شناور و هواپیمای جنگنده نیروهای خصم را منهدم کرد، زیرا همان گونه که پیش بینی شده بود، دشمن یگان های خود را یکی پس از دیگری برای مقابله با ناوچه پیکان از بندر ام القصر به بیرون می فرستاد، اما هماهنگی بین نیروهای دریایی و هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران موجب شد که تعداد زیادی از هواپیماهای جنگنده و یگان های شناور دشمن در این عملیات منهدم شوند. ناوچه پیکان علاوه بر درگیری مستقیم با نیروهای دشمن با هدایت هواپیماهای تیزپرواز نیروی هوایی ارتش بر روی واحدهای دشمن موجب انهدام تعداد دیگری از آنها شد. در ظهر روز هفتم آذر خاتمه عملیات توسط فرماندهی صحنه اعلام شد. بر اساس گشت هوایی انجام شده بر فراز منطقه نبرد آن منطقه خالی از یگان های دشمن اعلام و ناوچه جاوید پیکان عازم بازگشت به پایگاه خود شد.

پس از طی چند مایل یک فروند ناوچه موشک انداز دشمن که در زیر سکوی العمیه مخفی شده بود، از مخفیگاه خود خارج می شود و سه فروند موشک پیاپی به طرف ناوچه پیکان شلیک می کند. به دلیل مانور سریع ناوچه پیکان موشک اول به آن اصابت کرد و در نزدیکی ناوچه در آب منفجر شد، اما بلافاصله موشک دوم به پاشنه ناوچه اصابت و نیروی محرکه آن را از بین می برد. متعاقبا موشک سوم نیز به ناوچه اصابت و موجب غرق شدن ناوچه و شهید شدن تعداد زیادی از کارکنان ایثارگر و حماسه آفرین آن می شود. پس از مدت کوتاهی ناوچه دشمن که ناوچه پیکان را هدف قرار داده بود منهدم شد.

نتیجه این عملیات انهدام بخش عمده توان دریایی رژیم بعثی و از بین رفتن تعداد زیادی از هواپیماهای دشمن بود و موجب شد برتری مطلق دریایی در خلیج فارس به طور کامل کسب شود و تا پایان جنگ استمرار یابد. دشمن بعثی که متوجه شد دیگر امکان مقابله با دلاورمردان نیروی دریایی ارتش ایران را از طریق یگان های سطحی خود ندارد، تغییر تاکتیک داده و برای تهدید خطر ارتباط دریایی جمهوری اسلامی ایران به استفاده از یگان های هوایی و موشک های هوا به سطح و ساحل به دریا روی آورد که ایثارگران نداجا در طول مدت دفاع مقدس، دشمن را در استفاده از این روش نیز ناکام گذراند.

رژیم بعث عراق در آغاز جنگ تحمیلی به موازات پیشرفت درغرب و جنوب ایران برای تسلط بر خلیج فارس نیز برنامه ریزی کرده بود تا از طریق نیروی دریایی به سمت شرق ایران وارد و خیلی زود به منطقه حیاتی خارک و بوشهر دست پیدا کند، اما نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی در اولین عملیات تهاجمی خود در 7 آذر 59 توانست ضربه سنگینی به نیروی دریایی ارتش عراق وارد کند و خط بطلانی بر بسیاری از تصورات گذشته بکشد. طى دوازده ساعت عملیات مروارید که از سپیده دم ۷ آذر سال ۱۳۵۹ شروع شد، کارکنان غیور ناوچه موشک انداز « پیکان» و نیروهاى تفنگدار و تکاور ضمن سرنگون کردن دو فروند بالگرد و یک فروند از هواپیماهاى میگ عراقى به پشتیبانی نیروى هوایى ارتش توانستند، بیش از ۹۰ درصد از یگانها و نیروهاى پشتیبانى کننده ناوگان درگیر دریایى عراق را منهدم نمایند و سرانجام پس از ساعت ها نبرد بی امان، هنگام ظهر در حالی که دلاورمردان آخرین گلوله های خود را به سوی دشمن نشانه می رفتند، ناوچه پیکان مورد اصابت چند موشک قرار گرفت و با پرسنل شجاع خود در شمال خلیج فارس، در دل آبهای گرم و نیلگون آن جای گرفت و صفحه زرین دیگری بر تاریخ نبردهای دریایی کشور افزوده شد. دراین عملیات تصرف بزرگترین پایانه های صدور نفت منطقه، یعنی دو سکوی نفتی «البکر» و «الامیه» که شاهرگ حیاتی و اقتصادی عراق بود و نیز پاکسازی چند منطقه دریایى در شمال خلیج فارس، منجر به ناکارکردن و از بین رفتن ناوگان اصلى نیروى دریایى صدام و قطع صادرات نفت عراق از طریق خط لوله خلیج فارس شد. در واقع عملیات دریایی «مروارید» سرآغاز تحولی عظیم در صنعت نیروی دریایی ایران شد؛ خروج کشتى ها از منطقه خیلج فارس با حراست و ضریب ایمنى بالا، تعمیر بیش از ۹۰% از تجهیزات مدرن و سامانه هاى پیچیده ناوها، ناوشکن ها و سایر شناورها به دست تواناى متخصصین، به خودکفایى صددرصد نیروی دریایی انجامید. طی سالهای جنگ تأسیس و بهره بردارى از مراکز آموزش عالى و تخصصى و همچنین کارخانه هاى عظیم قطعه سازى و شناورسازى آغاز شد، به طورى که در دوران سازندگى نیز این امر به اوج خود رسید و مراکز آموزش عالى و مجتمع هاى دانشگاهى این نیرو هم اکنون به عنوان مدرنترین و مجهزترین مراکز علمى - دریایى خاورمیانه شناخته شده است. امام (ره) در پیامی به مناسبت پیروزی در عملیات دریایى مروراید فرمودند:«... رویارویى نیروى دریایى ارتش با دشمن و آن همه افتخارات رزم، رشادت، شهامت و شهادت نشانه اى از اقتدار و اعتبار این نیروى بزرگ و سرافراز است...» آیت الله هاشمی رفسنجانی در بخشی از خاطرات خود در مورد نتایج این عملیات می گوید : " ... از آن تاریخ دیگر عراق خلیج فارس را برای خودش بی خاصیت دید چراکه راهی برای دسترسی به دریا نداشت، بنابراین برای صدور نفت، ترابری خود را به « اردن» منتقل کرده و در« خلیج عقبه» با صرف هزینه های زیادی اسکله های اردن را تقویت نمود و از« دریای احمر» برای خود راه عبوری ساخت. آنها برای صدور نفت به « بندر جیهان» ترکیه متکی بودند و مقداری هم توسط تانکرهای نفت کش از طریق «اردن» صادر می کردند و در مواردی هم برای حضور در دریا از بنادر کشورهای جنوب خلیج فارس استفاده می بردند." وی در بخش دیگری از تشریح این عملیات به کمک های کشورهای غربی اشاره کرده و تصریح می کند: "... به این ترتیب سیادت خلیج فارس از هفتم آذر 59 به همت نیروهای مسلح ایران به ویژه نیروی دریایی و حمایت نیروی هوایی ارتش تا آخر جنگ در اختیار ایران بود و با تصمیم و در خواست ایران این دریا برای عبور و مرور کشتی ها امن شد. هرچند عراق با کمک برخی از کشورهای حوزه خلیج فارس، آمریکا، فرانسه و... با وارد کردن انواع هواپیماهاى جنگى از قبیل میراژ، سوپر فولدن و سوپراستاندارد، شناورهاى غیرنظامى ایرانى و خارجى را مورد حمله موشکى و هوایى خود قرار مى داد که این امر نیز با توانمندی علمی و فنی نیروی دریایی خنثی مى شد، رژیم بعث عراق نتوانست در طول جنگ از باقیمانده نیروی دریایی خود که در «بندرام القصر» محبوس مانده بود، بهره ای ببرد و نیز نتوانست کشتی ها و سلاحهای فراوان جنگی که از ایتالیا خریده بودند را به منطقه بیاورند." به همت نيروي دريايي ارتش؛ پديدآورندگان و رزمندگان عمليات مرواريد تقدير مي‌شوند خبرگزاري فارس: در آستانه هفتم آذر روز نيروي دريايي ارتش و حماسه آفريني‌ اين نيرو در عمليات پيروزمندانه مرواريد، رئيس اداره عقيدتي سياسي نيروي دريايي ارتش ويژه برنامه هاي گراميداشت اين روز را اعلام كرد. به گزارش خبرگزاري فارس ، حجت الاسلام انصاري رئيس اداره عقيدتي سياسي نيروي دريايي ارتش با اشاره به هفتم آذر روز نيروي دريايي ارتش گفت: نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران با بهره گيري از تجارب ارزشمند هشت سال دفاع مقدس با حضور مقتدرانه در پهنه آبهاي نيلگون خليج هميشه فارس، درياي عمان و بحر خزر ماموريت پاسداري از حريم آبهاي سرزميني كشور را با موفقيت كامل و بهره گيري از تجهيزات و فناوريهاي پيشرفته نظامي به انجام رسانيده و در حال حاضر نيز تحت زعامت فرمانده معظم كل قوا آماده است تا ماموريت‌هاي محوله را به نحو احسن پيگيري و اجرا كند. انصاري با اشاره به نامگذاري هفتم آذر، روز نيروي دريايي ارتش افزود: انجام عمليات بزرگ مرواريد كه در هفتم آذر سال 1359 منجر به انهدام سكوهاي البكر و الاميه عراق، ساقط كردن 11 فروند هواپيما، بالگرد و ناوچه رژيم بعثي و در مجموع موجب از بين بردن دوسوم از توان نيروي دريايي دشمن گرديد؛ حماسه عظيمي را خلق كرد كه براي هميشه درتاريخ درخشان اين سرزمين مقدس به ثبت رسيد و امروز به پاسداشت خلق آن حماسه سترگ، در هفته اول آذر ماه ويژه برنامه هاي مختلفي در نظر گرفته شده است. رئيس اداره عقيدتي سياسي نيروي دريايي ارتش خاطرنشان كرد: برگزاري همايش بزرگ تجليل از پديدآورندگان، رزمندگان، فرماندهان و خانواده‌هاي معظم شهداي عمليات مرواريد در منطقه دريايي بوشهر، برگزاري مراسم صبحگاه مشترك نظامي با حضور يگان هاي نمونه نيروي دريايي در ستاد اين نيرو و ديگر يگانهاي تحت امر، تجديد ميثاق كاركنان و فرماندهان عاليرتبه نيروي دريايي ارتش در حرم حضرت امام خميني (ره) و مزار شهداء، ديدار با خانواده هاي معظم شهداء و برپايي جشن حماسه و دريا با حضور خانواده هاي محترم اين نيرو بخشي از ويژه برنامه هاي گراميداشت هفتم آذر ماه امسال مي باشد. انصاري همچنين شركت گسترده كاركنان و مسئولين نيروي دريايي در نماز جمعه مورخه 8/9/87، برگزاري جشنواره ها و مسابقات ورزشي در رشته هاي مختلف از جمله اعزام تيم دوچرخه سواري منطقه يكم نيروي دريايي ارتش از بندر عباس تا مرقد مطهر بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران، توليد دهها عنوان برنامه راديويي و تلويزيوني و پخش آنها از شبكه هاي مختلف صدا و سيما، تهيه و توليد دهها عنوان كليپ، تيزر انيميشن و بسته ها و نرم افزارهاي فرهنگي و توزيع آنها در ايستگاههاي صلواتي را از ديگر برنامه هاي نيروي دريايي ارتش به مناسبت هفتم آذر بيان كرد. وي در ادامه به ارسال مقالات و انجام مصاحبه فرماندهان نيروي دريايي با رسانه‌هاي نوشتاري اشاره و تصريح كرد: انشاء الله با برگزاري هرچه بهتر فعاليتهاي ذكر شده بتوانيم گام موثري در جهت معرفي تلاش ها و ايثارگريهاي جان بركفان نيروي دريايي ارتش برداشته شود. انصاري در پايان با اشاره به برگزاري نشست خبري در روز يكشنبه (3/9/87) با حضور امير دريادار سياري فرمانده نيروي دريايي ارتش در محل ستاد اين نيرو از رسانه هاي جمعي خواست تا با انعكاس شايسته دستاوردها و حماسه آفريني هاي نيروي دريايي ارتش همچون گذشته رسالت ارزشمند و مقدس خود را به خوبي ايفا نكنند.

وظيفه نيروي دريايي ارتش، حفاظت و باز نگه‌داشتن خطوط مواصلاتي ايران به گزارش ايسنا، فرمانده اسبق منطقه دوم دريايي بوشهر، وظيفه نيروي دريايي ارتش در سواحل بوشهر و آبهاي جنوب را حفاظت و باز نگه‌داشتن خطوط مواصلاتي ايران دانست و گفت: در عمليات مرواريد حضور دشمن از صحنه خليج‌فارس به طور كامل محو شد و منابع عمده اقتصادي خود يعني سكوهاي "البكر" و "الاميه" از بين رفت. اميردريادار علي پورحسين‌زاده در ادامه اظهار كرد: علي‌رغم اينكه جزيره خارك به طور مداوم زير آتش عراق بود ولي هيچ‌گاه صدور نفت از ايران قطع نشد و اين يكي از افتخارات بزرگ نيروي دريايي ارتش است. وي همچنين از اينكه كمتر در رسانه‌ها به نقش ارتش پرداخته شده است انتقاد كرد.

منابع مورد استفاده

- کارنامه توصیفی عملیات هشت ساله دفاع مقدس،نوشته ی علی سمیعی،نشر نمایندگی ولی فقیه درنیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی-1376

-روزنامه ایران

- ایسنا

-وبلاگ ارتش سرافراز ایران
-روابط عمومى نيروى دريايى ارتش جمهورى اسلامى ايران   محمد على بخشى   
iran-newspaper.com-
shana.ir-

rasekhoon.net-