امامزاده اظهر یکی از مقبره‌های متبرکه واقع در 85 کیلومتری شمال شرق همدان و 5 کیلومتری شرق شهر درگزین است، اگر تا کنون به این امامزاده نرفته اید حتما سر بزنید، چرا که یکی از آثار تاریخی ایران در دهه 4- ق/14-4 م یا به عبارتی یکی از آثار زمان مغول می باشد، که در آن اوج هنر و تمدن ایران را می توانید ببینید و خود شهر درگزین پیشینه هفت هزار ساله دارد
این امامزاده از خاندان امام سجاد علیه السلام می باشد، که مزار ایشان به علت حفاری های غیر مجاز تخریب شده است و فقط بخشی آجر از آن باقی مانده است، اولین بار آندره گدار معمار فرانسوی از این امامزاده حرف زد بعدها مصطفوی به طور کامل در باره این امامزدا صحبت کرد
اما بخش بسیار مهم و قابل تامل نسبت به خود امامزاده نمی باشد بلکه به معماری عجیب و غریب آن است که با تلاقی زمان ساخت آن دور از انتظار است و مهر تاییدی بر دانش ایرانیان در معماری می باشد، اگر بخواهیم نگاهی به امامزاده داشته باشیم باید بگویم که شما در ابتدا از این مقبره فقط گنبدی مخروطی آجری شکل را می بینید که از دورن به صورت استوانه ای می باشد، در این برج دندانه های مثلث گونه ای از ازاره وجود دارد که در پس بر آمدگی برج محو می شوند و دلیل طراحی این دندانه ها فقط و فقط استحکام بنا بوده است که در نوبه خود ابتکاری بی نظیر در تمدن معماری ما محسوب می شود
کل این امامزاده بر روی سنگی بزرگ قرار دارد و جنس خود بنا هم از سنگ می باشد. ارتفاع این بنا بیست متر می باشد که تزئینات بیرونی آن با آجرهای ساده ساخته شده است. ساختمان این مقبره به دوره ایلخانی یا همان سلسله مغول بر می گردد و مرمتش به دوره صفوی 1056 بوده است صندوق چه این امامزاده که حکم مزار حضرت را در آتیش سوزی نیم سوز شد که بر روی آن کتیبه‌ای منبت به قلم ثلث، در دو خط است که شامل سوره فتح در حاشیه بالا و پایین، که در دور تا دور بدنه صندوق نوشته شده است. اما اگربخواهیم از تزئینات صندوق حرف بزنیم باید بگویم که این صندوق از هفت لوح تشکیل شده است که لوح وسطی از همه بزرگتر است بر این لوح کتیبه ای به خط نسخ کنده شده است ولوح های جانبی آن بوسیله ی را نوارهای گره سازی و روکوبی شده، تزیین شده است . اما نباید فراموش کرد که سطوح بالایی و پایینی صندوق هم از یک لوح بزرگ میانی و دو لوح کوچک جانبی تشکیل شده است. بر لوح پهن صفحه جانبی روبه روی آیة الکرسی و بر لوح صفحه مقابل آن سوره‌های شمس و قدر کنده کاری شده
اما یکی از آثار شگفت انگیز این مقبر که به تازگی کشف شده است وجود نقاشی هایست که بر اثر آتش سوزی و ریختن کچ ها نمایان شده است که شامل دو تصویر اصلی است که دو مضمون متفاوت را در بر می گیرد یکی از آنها سواری است با اسب، خود، سپر و شمشیر که با خطوط مشکی طراحی و نقاشی شده است و دیگری شخصی را نشان می‌دهد که دو کودک در دوطرف او نشسته‌اند. این نقاشی رنگی است و با دو رنگ شگرف، زرد و خطوط مشکی ترسیم شده است. براساس آنچه که از متون و نسخه‌های خطی قرون میانه اسلامی وجود دارد به نظر می‌رسد شخص سوار تمثال حضرت عباس ابن علی (ع) و تصویر دوم مربوط به امام علی و حسنین (ع) باشد. تصویر دوم پیش از این هم در سال‌های گذشته دیده شده بود، اما تصویر سوارتا کنون در زیر اندودهای گچی پنهان مانده و برای نخستین‌بار است که شناسایی و معرفی می‌شود.
علاوه بر این، یادداشت‌های فراوانی از سده‌های مختلف تاریخی با دست‌خط‌های مختلف و نگارش و متن‌های متفاوت بر دیوار این زیارتگاه وجود دارد که ما بیشتر آنها را به عنوان «دیوارنویسی خاطره ساز» یا «یادگاری» می‌شناسیم.
