علائم اصلی میاستنی گراویس ضعف در عضلات اسکلتی است
میاستنی گراویس نوعی بیماری عصبی عضلانی است که باعث ضعف در عضلات اسکلتی می شود. هنگامی رخ می دهد که ارتباط بین سلول های عصبی و ماهیچه ها مختل شود. این اختلال از بروز انقباضات مهم عضله جلوگیری می کند و در نتیجه ضعف عضلات ایجاد می شود.
بیماری میاستنی گراویس چیست؟
میاستنی گراویس با نماد MG در نورولوژی نوعی فلج ماهیچه‌ای است که علت آن فعالیت ایمنی بر ضد پروتئین‌های گیرندهٔ استیل کولین در سیناپس عصبی-عضلانی است در اصل Ach یا استیل کولین وجود دارد اما گیرنده اش وجود ندارد دقیقاً مثل دیابت نوع ۲. این بیماری مخصوص صفحات انتهایی عضلات مخطط است که بیشتر زنان را گرفتار می‌کند. ماکزیمم شیوع آن در دهه‌های سوم یا چهارم زندگی است، ولی امکان دارد در هر دوره‌ای از زندگی، از بچگی تا پیری دیده شود، البته در افراد مسن مرد و زن به یک اندازه مبتلا می‌شوند.
ضعف در ارتباط با MG به طور معمول با فعالیت بیشتر بدتر می شود
علائم بیماری میاستنی گراویس :
علائم اصلی میاستنی گراویس ضعف در عضلات اسکلتی است (عضلات تحت کنترل شما هستند). عدم انقباض عضلات به طور معمول اتفاق می افتد زیرا آنها نمی توانند به تکانه های عصبی پاسخ دهند. بدون انتقال صحیح ضربه ، ارتباط بین عصب و ماهیچه مسدود شده و ضعف حاصل می شود.
ضعف در ارتباط با MG به طور معمول با فعالیت بیشتر بدتر می شود و با استراحت بهبود می یابد. علائم MG می تواند شامل موارد زیر باشد:
مشکل در صحبت کردن
مشکل در بالا رفتن از پله ها یا بلند کردن اجسام
فلج صورت
تنفس سخت به دلیل ضعف عضلانی
مشکل در بلعیدن یا جویدن
خستگی
صدای خشن
افتادگی پلک ها
دوبینی
همه علائم را ندارند و و میزان ضعف عضلات می تواند روز به روز تغییر کند. در صورت عدم درمان ، شدت علائم به طور معمول با گذشت زمان افزایش می یابد.
چه عواملی باعث ایجاد میاستنی گراویس می شود؟
میاستنی گراویس نوعی اختلال عصبی عضلانی است که معمولاً در اثر یک مشکل خود ایمنی ایجاد می شود. اختلالات خود ایمنی هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت سالم حمله کند. در این شرایط ، آنتی بادی ها ، که پروتئین هایی هستند که به طور معمول به مواد خارجی و مضر بدن حمله می کنند ، به محل اتصال عصبی عضلانی حمله می کنند. صدمه به غشای عصبی و عضلانی باعث کاهش اثر ماده انتقال دهنده عصبی استیل کولین می شود که یک ماده مهم برای برقراری ارتباط بین سلول های عصبی و عضلات است. این امر باعث ضعف عضلات می شود.
علت دقیق این واکنش خود ایمنی برای دانشمندان مشخص نیست. طبق نظریه انجمن دیستروفی عضلانی ، این است که پروتئین های خاص ویروسی یا باکتریایی ممکن است بدن را به حمله استیل کولین ترغیب کنند.
مطابق با انستیتوی ملی بهداشت ، MG به طور معمول در افراد بالای 40 سال اتفاق می افتد. زنان احتمالاً در دوران جوانی تشخیص داده می شوند ، در حالی که مردان احتمالاً در 60 سال یا بالاتر تشخیص داده می شوند.
میاستنی گراویس نوعی اختلال عصبی عضلانی است که در اثر یک مشکل خود ایمنی ایجاد می شود
تشخیص میاستنی گراویس :
پزشک معاینه فیزیکی کامل و همچنین تاریخچه مفصلی از علائم شما را بررسی می کند. آنها همچنین یک آزمایش عصبی انجام می دهند. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• رفلکس های خود را بررسی کنید
• به دنبال ضعف عضلات هستید
• چک کردن صدای ماهیچه
• مطمئن شوید که چشمان شما به درستی حرکت کند
• تست احساس در نواحی مختلف بدن
• تست عملکردهای حرکتی مانند مثل دست زدن به انگشت خود به بینی
تستهای دیگری که می توانند به پزشک شما در تشخیص بیماری کمک کنند عبارتند از:
• تست تحریک عصب تکراری
• آزمایش خون برای آنتی بادی های مرتبط با MG
• آزمایش ادروفونیوم (Tensilon): دارویی به نام Tensilon به صورت داخل وریدی تجویز می شود و از شما خواسته می شود حتماً حرکات عضلانی را تحت نظر پزشک انجام دهید.
• تصویربرداری از قفسه سینه با استفاده از اسکن CT یا MRI برای رد یک تومور
بیماری میاستنی گراویس چیست
گزینه های درمانی برای میاستنی گراویس :
هیچ درمانی برای MG وجود ندارد. هدف از درمان ، مدیریت علائم و کنترل فعالیت سیستم ایمنی بدن است.
دارو :
برای سرکوب سیستم ایمنی بدن می توان از کورتیکواستروئیدها و سرکوب کننده های سیستم ایمنی استفاده کرد. این داروها به حداقل رساندن پاسخ ایمنی غیر طبیعی که در MG اتفاق می افتد کمک می کند.
علاوه بر این ، مهارکننده های کولین استراز ، مانند پیریدوستیگمین (Mestinon) ، می توانند برای افزایش ارتباط بین اعصاب و ماهیچه ها استفاده شوند.
برداشتن غده تیموس :
برداشتن غده تیموس که بخشی از سیستم ایمنی بدن است ، ممکن است برای بسیاری از بیماران مبتلا به MG مناسب باشد. پس از برداشتن تیموس ، بیماران به طور معمول ضعف عضلانی کمتری نشان می دهند.
براساس بنیاد Myasthenia Gravis of America ، بین 10 تا 15 درصد از مبتلایان به MG تومور در تیموس خود دارند. تومورها حتی آنهایی که خوش خیم هستند همیشه برداشته می شوند زیرا ممکن است سرطانی شوند.
تبادل پلاسما :
پلاسمافرس همچنین به عنوان تبادل پلاسما شناخته می شود. این فرایند آنتی بادی های مضر را از خون خارج می کند ، که ممکن است منجر به بهبود قدرت عضلات شود.
پلاسمافرس یک درمان کوتاه مدت است. بدن به تولید آنتی بادی های مضر ادامه می دهد و ضعف ممکن است عود کند. تبادل پلاسما قبل از عمل یا در مواقع ضعف شدید MG مفید است.
گلوبولین ایمنی داخل وریدی :
گلوبولین ایمنی داخل وریدی (IVIG) محصول خونی است که از اهدا کنندگان تهیه می شود. این برای درمان MG خود ایمنی استفاده می شود. اگرچه کاملاً مشخص نیست که چگونه IVIG کار می کند ، اما بر ایجاد و عملکرد آنتی بادی ها تأثیر می گذارد.
تغییر سبک زندگی:
مواردی وجود دارد که می توانید در خانه برای کاهش علائم MG انجام دهید:
• استراحت کافی برای به حداقل رساندن ضعف عضلات داشته باشید.
• اگر از دید مضاعف رنج می برید ، با پزشک خود مشورت کنید.
• از استرس و قرار گرفتن در معرض گرما خودداری کنید ، زیرا هر دو می توانند علائم را بدتر کنند.
این درمان ها نمی توانند میاستنی گراویس را درمان کنند. با این حال ، به طور معمول شاهد بهبود علائم خود خواهید بود.
در مورد هرگونه دارو یا مکمل مصرفی به پزشک خود بگویید. برخی از داروها می توانند علائم میاستنی گراویس را بدتر کنند. قبل از مصرف هرگونه داروی جدید ، برای اطمینان از بی خطر بودن با پزشک خود مشورت کنید.
عوارض میاستنی گراویس :
یکی از خطرناکترین عوارض احتمالی میاستنی گراویس، بحران میاستنی است. این شامل ضعف عضلات تهدید کننده زندگی است که می تواند شامل مشکلات تنفسی باشد. با پزشک خود در مورد عوارض خود صحبت کنید. اگر در تنفس یا بلعیدن مشکل دارید ، با اورژانس تماس بگیرید.
افراد مبتلا به میاستنی گراویس بیشتر در معرض خطر ابتلا به سایر اختلالات خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید هستند.
