وظیفه والدین در پایان دادن به بازی

بعضی از پدران و مادران ، بدون در نظر گرفتن سن و شرایط روحی و روانی کودک ، با رفتارهای غیرمنطقی ، حس مخالفت و مقاومت را در کودک بر می انگیزد.

وظیفه والدین در پایان دادن به بازی

اکثر والدین بدون برنامه ریزی قبلی سعی می کنند کودک خود را از بازی کردن باز دارند . دور کردن کودک از بازی کردن بسیار دشوار است ؛ چون کودک چنان در قالب و نقش خود در بازی فرو می رود که قادر نیست به دستور پدر و مادر قدم به جهان واقعیت بگذارد ؛ افکار ، احساسات و تصورات او ، تحت تاثیر موضوع بازی قرار می گیرد .

متاسفانه بعضی از پدران و مادران ، بدون در نظر گرفتن سن و شرایط روحی و روانی کودک ، با رفتارهای غیرمنطقی ، حس مخالفت و مقاومت را در کودک بر می انگیزد . برای مثال کودکی که غرق در عالم شن بازی است مادرش با صدای بلند می گوید : " خب بازی کافی است حالا نوبت نهار است " . کودک نیز که تونلی را در عالم تخیل خویش تجسم می کند و مشغول ساختن آن است از اجرای فرمان مادر سرباز می زند .

در این حالت ، مادر از کوره در می رود با عصبانیت دست کودک را می گیرد و او را از محل بازی بیرون می کشد . کودک نیز با گریه ، بهانه گیری ، خودداری از غذاخوردن یا خوابیدن مخالفت خویش را به پدر و مادر نشان می دهد . از این رو ، باید ، ابتدا کودک را برای خروج از عالم بازی آماده ساخت و سپس از او خواست از بازی دست بکشد .

در مورد کودکان بزرگ تر ، می توان به هنگام بازی اعلام کرد که مثلا تا ساعت 12 برای بازی کردن فرصت دارید و به هنگام بازی ، ده دقیقه مانده به پایان بازی ، به کودک اعلام کنید که تا ده دقیقه دیگر بازی به پایان می رسد که وقت نهار است ، با این روش ، کودک قانع می شود و نظر پدر و مادر را بهتر خواهد پذیرفت .

ولی در مورد کودکان خردسال ، بهترین روش ، داخل شدن در جریان بازی است . به عنوان مثال ، کودک چهار ساله ای با همسالان خود مشغول بازی است . مادر کودک که شخصی آشنا و آگاه به مسائل تربیتی و روحیات کودک است با نقشه ای ماهرانه ، سطلی را در دست می گیرد و با قطعه چوبی شروع به کوبیدن به آن می کند و می گوید : " اینجا کودکستان است و ساعت نهار فرارسیده است . طبق دستور مربی همه به سوی نهار ..." .

کودکان با درک آهنگ بازی در گفتار مادر ، بدون نشان دادن مقاومت ، تسلیم می شوند و با حالتی خوشایند و رضایت بخش به منزل می روند .

همچنین می توان با استفاده از روش ایفای نقش ، رفتار نادرست کودک را اصلاح کرد . برای مثال کودکی که مشغول بازی است و وقت نهار همیشه با تاخیر بر سر سفره حاضر می شود و صدازدن و ناراحتی در او تاثیر ندارد پدر و مادر می توانند با کودک حرف بزنند که هر کدام نقش دیگری را ایفا کنند . در این روش کودک نقش پدر و مادر را بازی می کند و سر سفره غذا حاضر می شود و از یکی از والدین خود که نقش کودک را ایفا می کند دعوت می کند که دست از بازی بکشد و سر سفره حاضر شود . با استفادهاز این روش (غیرمستقیم) نتیجه بهتری می توان گرفت و کودک مجاب می شود که رفتارش را تغییر دهد .