پاسخ به:مشاعره صائمین - 3
تا هلال ماه شوال از افق شد آشكار ساقي از راه وفا، كام دل ناكام داد
خلعتي از تار ر پود نور بر اندام جان حضرت جانان ز لطف بيكران انعام داد
دلداه به صومم هنــــوزم اثری هست
مانده که ندارد که توانم شده بنشست
سی شام وسحرطی شد عید ظفر آمد
افسوس هنوزمحورخ یارم ودل مست
فی البداهه: منصور مقدم 25/3/1399
تمام شد رمضان, تازه ما شروع شديم به شب نشينى عشاق ماه کم آورد
به بارگاه کريمت گناهکار آمد ولى ببخش اگر که گناه کم آورد.
در دیده اشک سرخم برچهره رنگ زردم
مویم شده سفید و پرونده ام سیاه است
یک یا الهی العفو جبران جُرم یک عمر
یک شام قدر با تو بِه از هزار ماه است
غلامرضا سازگار
توشه برای روز جزا برنداشتم!
فرصت گذشت و خوشه ی عمرم تمام شد یادش به خیر ... سوز مناجات نیمه شب وقتی که با خدا دل ما هم کلام شد
محمد فردوسی
در شان کبریائی تو نیست ای خدا
راضی شوی که خلق ببینند خواری ام
لا یمکن الفرار ... مبادا خدای من!
یک آن مرا به حال خودم واگذاری ام
مریم سقلاطونی
مه نیاز و نماز و دعا و استغفار
مهی که بوی خدا می رسید از آن به مشام
مه مبارک جوشن کبیر،رفت ز دست
مه دعای سحر،ماه سجده،ماه قیام
ما یاد تو افتاذیم ای سردار اسمانی
گر چه تو را بردند در یک شب ظلمانی
ما هم بکنیم ازاد با یاران سلیمانی
و پرچم خونین تورا تا قدس رسانیم
ما عاشق نام توییم ما تشنه جام توییم
مایل به اکرام توییم ماه مبارک الوداع
گشتی نهان از هر نظر کو عمر تا سال دگر
بینیم رویت چون قمر ماه مبارک الوداع
علی است آقای من، علی است مولای من علی است دنیای من علی است عقبای من جحیم با مهر اوست، جنت اعلای من اگر رَوَم در بهشت، سوای او، وای من
ایمان غلامی
نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد
باده خرم عید است که در ساغر شد
روز عید است, سوی میکده آیید به شکر
که ببخشند هر آنکس که دراین دفتر شد
دردا که ماه رحمت حق باز هم گذشت با آن که لحظه لحظه او مغتنم گذشت درهای مغفرت به روی ما گشوده بود مهمانی خدا به وسعت جود و کرم گذشت
تا هلال ماه شوال از افق شد آشکار ساقی از راه وفا، کام دل ناکام داد خلعتی از تار و پود نور بر اندام جان حضرت جانان ز لطف بیکران انعام داد
درود بـاد بـه ماهـی که بـود لیلۀ قدر
درود بـاد بـه ماهی که بـود ماه تمام
درود باد به ماهی که از نسیم خوشش
رسید بوی خداوند، دمبـهدم بـه مشام
مه مبارک جوشنکبیر، رفت ز دست مه دعای سحر، ماه سجده، ماه قیام به افتتاح و ابوحمزه، دعای مجیر گرفته بود دل دوستان حق آرام