پاسخ به:مشاعره صائمین - 3
ماه خدا برای تو دلتنگ می شوم یکسال در هوای تو دلتنگ می شوم هر روز وقت مغرب و هنگامهء اذان با یاد ربنای تو دلتنگ می شوم
مادرم بیدارماند و خوانده وحی داوری
گفت بامن گل بخوان الفاظ نیکوباوری
خواندم از قران کلام حق بسی داده نوید
دربهشت است آنکه کرده دین حق رایاوری
فی البداهه: منصور مقدم 1/3/1399
یا رب به وصل دوست سروری به ما ببخش
این روزهای هجر که با درد و غم گذشت
همسایه رضاست وفایی و می سرود
اوقات خوب ما همه در این حرم گذشت
سید هاشم وفایی
تا که چشمم باز شد دیدم که یارم رفته است میهمانی شد به پایان و نگارم رفته است
با گل این باغ تازه انس پیدا کرده ام گرم گل بودم که دیدم گل گزارم رفته است
تمام شد رمضان،تازه ما شروع شدیم
به شب نشینی عشاق ماه کم آورد
به بارگاه کریمت گناهکار آمد
ولی ببخش اگر که گناه کم آورد
علی اکبر لطیفیان
دارد بساط ماه خدا جمع می شود از سفره نان و آب و غذا جمع می شود
دیگر ببخش هرچه نبخشیده ای زما دیگر ببخش هرچه گدا جمع می شود
دست افشان،پایکوبان جانب ساقی روید
چون که عیدی باده ی جانبخش آن خوشنام داد
روزه داران را ز راه مرحمت در صبح عید
ایزد جان آفرین پاداش آن ایام داد
دیشب سحر را باب محنت باز گردید سوزو گداز مرغ شب آغاز گردید دیشب درون سفره ی شب زنده داران غم بود و ماتم بودو رنج و دردو حرمان
نازم آن دوست که با لطف سلیمانى خویش پله از سلسله دیو دعا کرد مرا
فیض روح‌القدسم کرد رها از ظلمات همرهى تا به لب آب بقا کرد مرا
این که گسترده تر از وسعت آفاق شده است
به یقین سفره ی گسترده ی دامان علی ست
منّت نان و نمک نیست سر سفره ی او
پس خوشا آن که در این دنیا مهمان علی ست
تا پیک صبا مژده ز عید رمضان داد
او باب چنان را ز رخ ماه نشان داد
از آتش دوزخ همه را حضرت جانان
از یمن چنین روز به کف خط امان داد
در گوشه گوشه‌های زمین، رقص کرکس است این شهر زیر فاجعه، بیت المقدس است زیتون‌های یائسه را باد چیده است طوفان به عمق باغچه‌ها هم رسیده است
تشنگی را تو چشاندی به من از روی کرَم
تا زِ یادم نرود تشنگی اهلِ حرم
یا رب ار هست مرا جُرمِ نبخشیده هنوز
عیدی‌ام را بده و درگذر از از آن امروز
علی محمد مؤدب
زمان توبه من هم نریخت گریه من
همین که رفت دم قتلگاه ،کم آورد
خودت بیا و بگو یا علی بلندم کن
دوباره بنده تو بین راه کم آورد
در ماه خدا، خانه تکانی کردیم همپای فرشته، مهربانی کردیم جان را که اسیر تخته‌بند تن بود در فرصت روزه، آسمانی کردیم
