سلامت نیوز:رضا ايرانمش هنرمند و جانباز 8 سال دفاع مقدس گفت: ما مي‌توانيم در منزل راه برويم، کتاب بخوانيم اما بدانيم که برخي جانبازان ما که قطع نخاع گردني هستند، روي تخت خوابيده‌اند. کمي دل‌مان را کنار دل‌شان بگذاريم و بدانيم آنها چه مي‌کشند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ملی ،رضا ايرانمنش که از سال‌هاي دفاع مقدس يادگاري‌هايي دارد، در گفت‌وگو با «بهار همدلي» راديو ايران گفت: من فقط نام جانباز را با خود يدک مي‌کشم، آنهايي که جانباز واقعي هستند، قابل تقدير هستند. همدلي در جبهه‌ها اين روزها به خوبي نشان داده مي‌شود. در زمان جنگ اگر همدلي همرزمان نبود، 8 سال که نه 80سال ديگر هم به آنچه شايسته کشورمان بود نمي‌رسيديم. ما نگذاشتيم يک وجب از خاک ما دست اجنبي‌ها و دست آنها به نواميس ما برسد.

وي ادامه داد: گاهي اوقات من ناراحت مي‌شوم. مي‌گويند که جوانان ما را به آنجا مي‌برند و روي ميدان مين مي‌فرستادند. در صورتي که يک مسابقه و چالش بود. شبي که عمليات داشت لو مي‌رفت و زمان نبود بچه‌هاي تخريب بخواهند ميدان مين را معبري بزنند، اينجا بود که ايثار و از خودگذشتگي و همدلي اتفاق مي‌افتاد. اين هنرمند کشورمان تاکيد کرد: در اين زمان عده‌اي از بچه‌ها مي‌گفتند ما با پاهاي خودمان مي‌رويم و مين‌ها را منفجر مي‌کنيم.

ما چند نفر فدا شويم بهتر از اين است که يک گردان برايش اتفاق بيفتد. همدلي‌اي که اين روزها ديدم، من را به ياد آن روزها انداخت. من در شبکه دوم سيما، پزشک خودم را ديدم که بيش از 45 روز است که منزل نرفته و در بخش کروناي بيمارستان در حال خدمت رساني است. يادم آمد که ما در زمان جنگ سرداران دل بسياري داشتيم که تکرار نمي‌شوند. وي در پايان گفت:

از گوشه و کنار مي‌شنويم که مردم مي‌گويند خسته شديم و در قرنطينه‌ايم و ديگر بس است. آمدن بيرون هم جان خودمان را به خطر مي‌اندازد و هم باعث مي‌شود زنجيره را ادامه دهيم. اين هم شرايط خاص است. شايد گوشزد و تلنگر باشد.

در زمان سربازي برخي مي‌گويند اين روزها سخت است؛ ولي وقتي مي‌گذرد سال‌ها بعد مي‌گويند يادش بخير کاش آن روزها برمي‌گشت. اما يک چيزي را بگوييم تحملش خيلي کمتر مي‌شود. ما مي‌توانيم در منزل راه برويم، کتاب بخوانيم اما بدانيم که برخي جانبازان ما که قطع نخاع گردني هستند، روي تخت خوابيده‌اند.