( ملیت: ایرانی قرن: ۱۴ )
(تو ح ۱۳۲۰ ق)، عالم دینى، فقیه، مترجم و نویسنده. در کمره خمین به دنیا آمد و پس از خواندن مقدمات نزد پدر به سلطان آباد (اراک) رفت و پس از انتقال حوزه علمیه به قم رفت و از محضر آیتاللَّه حائرى و مدرسین بزرگ استفاده نمود. او در ۱۳۴۷ ق از آیتاللَّه حایرى اجازهى اجتهاد یافت. وى فلسفه و ریاضیات را نزد اساتید قم فراگرفت و نزدیک دو سال نیز در اصفهان درس خواند، آن گاه به نجف مهاجرت نمود و چند سالى از درس و بحث آیتاللَّه میرزا محمد حسین نایینى و آیتاللَّه آقا ضیاءالدین عراقى و آیتاللَّه اصفهانى و آیتاللَّه شیخ محمد حسین کمپانى و دیگران بهرهمند شد و به مدارج عالیه علم نایل آمد و از اساتید خود اجازهى اجتهاد و روایت گرفت. سپس به تدریس متون فقه همچون «مکاسب» و «کفایه» و رسایل و غیره پرداخت و در حدود ۱۳۶۰ ق به ایران بازگشت و بعد از چند سال به شهر رى رفت و به تألیف و تدریس و ترجمه مشغول شد و کتابهاى بسیارى شامل ترجمه و تألیف و شرح از خود باقى گذاشت. از آثارش: ترجمه و تنظیم برخى از مجلدات «شرح نهجالبلاغه» خویى، و تألیف به سبک آن؛ ترجمهى «اصول کافى»؛ ترجمهى «امالى» شیخ صدوق؛ ترجمه «خصال» شیخ صدوق؛ ترجمه «اکمال الدین» شیخ صدوق؛ «رموز الشهادة»، ترجمهى «نفس المهموم» محدث قمى؛ ترجمه «مفاتیح الجنان» محدث قمى؛ ترجمه جلد چهاردهم «بحارالانوار»، در ده جلد، به نام «آسمان و جهان»؛ «الدین فى طور الاجتماع»؛ «روحانیت و اسلام»؛ «انتخابات اساسى حکومت ملى، اصلاح مجلس شوراى ملى»؛ «فصل الخصومة فى الورود و الحکومة».
برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
منابع زندگینامه: آینهى دانشوران (۵۱۸ -۵۱۷)، گنجینهى دانشمندان (۴۴ -۴۳/ ۵)، مؤلفین کتب چاپى (۱۱/ ۲).
فعالیتها: • ادبیات و کتاب • فقه • نویسندگی
