( ملیت: ایرانی قرن: ۱۴ )
(۱۳۵۶ -۱۲۹۴ ق)، عالم و نویسنده. در نجف متولد شد. میرزا محمد آقازاده ملقب به آقازادهى نجفى فرزند آخوند ملا محمدکاظم خراسانى، یکى از بنیانگذاران مشروطیت در ایران و از مراجع سهگانه مقیم نجف بود. وى علوم مذهبى را نزد پدر خود تحصیل کرد و از محضر ایشان موفق به گرفتن درجهى اجتهاد گردید. در سال ۱۳۲۵ ق به خراسان آمد. در مشهد مقیم شد و مجلس درسى در مسجد گوهرشاد براى تدریس علوم دینى به طلّاب دایر کرد. آیتاللَّه آقازاده در برقرارى و تقویت مشروطیت در ایران، در کنار پدر، بسیار کوشید. گرچه آقازاده در سال ۱۳۰۴ ش از شهر سبزوار به عنوان نمایندهى مجلس مؤسسان برگزیده شد ولى از سالهاى ۱۳۱۰ ش به بعد یکى از مخالفین جدى رضاشاه محسوب مىشد. آیتاللَّه محمد آقازاده به دلیل مخالفت با رژیم بازداشت شد و به یزد تبعید گردید. پس از چهار ماه مجدداً به مشهد برگشت و بعد از چند روزى حبس در زندان مشهد به تهران انتقال یافت. او در طى محاکمات ابتدائى در تهران به اعدام محکوم شد، اما به دلیل نفوذى که در حوزهى علمیهى نجف داشت و نیز تلاش عدهاى از مراجع، این حکم لغو شد و ایشان به اقامت اجبارى در تهران محکوم گردید. آقازاده در تهران همچنان تحت مراقبت بود تا این که دو سال پس از واقعهى خونین گوهرشاد، به دنبال یک بیمارى چشم از جهان فروبست. برخى تألیفات ایشان عبارتاند از: «القضاء والشهادات»؛ «مبحث الفاظ»؛ حاشیهى «کفایة الاصول»؛ «التقریرات».
برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
منابع زندگینامه: الذریعه (۳۸۵ /۴)، زندگینامهى رجال و مشاهیر (۴۶ -۴۴ /۱)، گنجینهى دانشمندان (۹۴ -۹۳ /۷ ،۲۴۴ /۱).
فعالیتها: • دانشمند • نویسندگی
