( ملیت: ایرانی قرن: ۱۴ )
(وف ۱۳۴۸ ش)، نویسنده و روزنامه نگار. در بندر انزلى به دنیا آمد. در مدارس قدیمه تحصیل کرد. وى مدتى با میرزا حسن رشدیه به کارتدریس و تعلیم مشغول شد. کى
استوان در نخستین مجلس مؤسسان ایران به نمایندگى مردم گیلان انتخاب شد. همچنین از دورهى چهارم به بعد چند دوره نمایندگى مردم انزلى را در مجلس شوراى ملى
به عهده داشت. سپس از فعالیتهاى انتخاباتى چشم پوشیدو به دعوت وزارت امور خارجه، راهى چین گردید. او در ۱۳۰۳ ش روزنامهى «پرساد» را منتشر کرد و پس از
بازگشت از چین به انتشارروزنامهى «مظفر» در تهران پرداخت. کى استوان کتابخانهى باارزشى جمعآورى کرد که از لحاظ مجموعهى جراید و مجلات فارسى وشبنامه و
فوقالعادههاى سیاسى واجد اهمیت بود. از آثار وى: «سیاست موازنهى منفى در مجلس چهاردهم» یا «سیر تاریخى مشروطهى ایران»؛ «نژاد و زبان»؛ تدوین و چاپ
«دیوان» شمسالشعرا سروش؛ اهتمام در انتشار کتاب «اعتقادات» شیخ صدوق.
برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
منابع زندگینامه: ادبیات نوین (۳۱۲)، الذریعه (۱۳۲/ ۲۴ ،۲۷۳/ ۱۲)، سواد و بیاض (۵۸۶)، فهرست کتابهاى چاپى فارسى (۳۲۶۶ ،
۲۰۵۲/ ۲ ،۲۸۱/ ۱)، کتاب گیلان (۷۱۴/ ۲)، مؤلفین کتب چاپى (۸۵۰/ ۲)، نخبگان سیاسى ایران (۴۷۷/ ۴).
فعالیتها: • روزنامه نگاری • نویسندگی
