ای بسا بنده‌ای که قصد گناه می‌کند، امّا به یاد آن دو فرشته موکّل بر خود می‌افتد و از گناه خودداری می‌ورزد و خویشتن را نگه می دارد و می‌گوید: پروردگارم مرا می‌بیند و فرشتگان مراقب من هستند.

مشرق- امام جعفر صادق علیه‌السلام ـ در پاسخ به زندیقی که پرسید: چرا خداوند که خود دانای نهان و نهانترهاست، فرشتگان را گماشته است؟ـ فرمودند:

خداوند با این کار فرشتگان را به بندگی گرفته و آنان را گواه بر خلق خویش قرار داده است تا بندگان به خاطر همراه بودن فرشتگان با آنان نسبت به طاعت خدا مواظبت بیشتری نشان دهند و از نافرمانی او بیشتر خودداری و اجتناب کنند.
ای بسا بنده‌ای که قصد گناه می‌کند، امّا به یاد آن دو فرشته موکّل بر خود می‌افتد و از گناه خودداری می‌ورزد و خویشتن را نگه می دارد و می‌گوید: پروردگارم مرا می‌بیند و فرشتگان مراقب من بر این گناه من گواهی می‌دهند.
و خداوند نیز از سر لطف و رأفت خود فرشتگان را بر بندگانش گماشته است تا شیطان‌های سرکش و حشرات موذیِ زمین و بسیاری از آسیب‌های دیگر را به اذن خدا، به طوری که خودشان هم متوجّه نشوند، از ایشان دفع کنند، تا آن گاه که فرمان خداوند عزّ و جلّ در رسد.

متن حدیث:

الإمامُ الصّادقُ علیه‌السلام ـ لمّا سألهُ زِندیقٌ عن علّةِ الملائکةِ المُوَکَّلینَ و اللّه ُ عالِمُ السِّرِّ و ما هو أخفی! ـ : استَعبَدَهُم بذلکَ و جَعلَهُم شُهودا علی خَلقِهِ، لیکونَ العِبادُ لمُلازَمتِهِم إیّاهُم أشَدَّ علی طاعَةِ اللّه ِمُواظَبَةً، و عن مَعصیَتِهِ أشَدَّ انقِباضا، و کَم مِن عَبدٍ یَهُمُّ بمَعصیَةٍ فذَکَرَ مَکانَهُما فارعَوی و کَفَّ، فیقولُ: ربِّی یَرانی و حَفَظَتی علَیَّ بذلکَ تَشهَدُ. و إنّ اللّه َ بِرأفَتِهِ و لُطفِهِ أیضا وَکَّلَهُم بعِبادِهِ یَذُبّونَ عنهُم مَرَدَةَ الشَّیطانِ و هَوامَّ الأرضِ و آفاتٍ کثیرَةً مِن حیثُ لا یَرَونَ بإذنِ اللّه، إلی أن یَجیءَ أمرُ اللّه عَزَّوجلَّ.

"احتجاج، جلد 2، صفحه 223"