مسجدالنبی یا مسجد سلطانی یکی از وسیع‌ترین و باشکوه‌ترین مکان های زیارتی قزوین است.
این بنای تاریخی در ضلع جنوبی خیابان امام خمینی (ره) و در راستای بازار قزوین واقع‌شده است و 14 هزار مترمربع مساحت دارد. بر اساس منابع معتبر مسجدالنبی که میان مردم محلی به مسجد شاه نیز شهرت دارد در زمان قاجار و به‌فرمان فتحعلی شاه بناشده است و ملک اصلی آن موقوفه شخصی به نام آقا جمال وزیر بوده است.
سبک معماری و فضاسازی که در صحن‌ها و شبستان‌های این مسجد اجرا شده در نوع خود کم‌نظیر است. این مسجد سه در ورودی شمالی، شرقی و غربی دارد. سردر اصلی که مجلل‌ترین سردر است در ضلع شمالی قرارگرفته است و رو به خیابان امام خمینی و مرکز شهر باز می‌شود. سرتاسر این در مزین به کاشی‌های مینایی است و کتیبه‌ای به خط نستعلیق بر روی آن به چشم می‌خورد که متعلق به سال 1202 هجری است و حکایت از قدمت این مسجد دارد.
صحن مسجد وسعت قابل‌توجهی دارد (حدود 87 در 89 متر) و در قلب خود حوض سنگی بزرگی را جای‌داده است که به هنگام اذان ظهر وضوخانه‌ی صدها نمازگزار قزوینی است. این صحن از سمت شمال و جنوب به شبستان و از سوی غرب و شرق به رواق محدود می‌شود و دارای چهار ایوان است. سرتاسر مسجد پوشیده از کاشی‌های هفت‌رنگ، معقلی (نوعی کاشی خشتی) و نره (نوعی کاشی که در جهت مقرنس‌کاری به کار می‌رود.) است.
ایوان‌های مسجدالنبی هریک از تزیینات کاشی مینایی و کتیبه‌های مخصوص به خود برخوردارند و با دو گوشواره (نوعی اتصال در معماری) به رواق‌های هشتگانه مسجد می‌پیوندند. هریک از رواق‌های شمالی و جنوبی دارای 4 طاق‌نما هستند و رواق‌های شرقی و غربی هریک 9 طاق‌نما دارند. همه‌ی طاق‌نماها با ارسی سه چشمه (نوعی ارسی منقش کاری شده) به صحن اصلی مشرف می‌شوند. گنبد بنا دوپوسته و آراسته به تزیینات کاشی خطی و هندسی است و تا حدود 23 متر ارتفاع دارد.
بر فراز مسجدالنبی مناره‌ای قرار دارد که به هنگام نماز نوای دل‌نشین اذان را در کوچه و بازار پخش می‌کند و کسبه و پیشه‌وران را به‌سوی خود می‌کشاند. این مسجد در همه ایام سال گردشگران داخلی و خارجی مخصوص به خود را دارد و از سوی دیگر به دلیل برگزاری نماز جمعه و سخنرانی‌های بزرگ در این مکان، یک پایگاه سیاسی –عقیدتی نیز به شمار می‌رود.
بدون شک نمازخواندن هرچند شکسته در این مسجد حال و هوای خاص خودش را دارد و بذر نشاط معنوی را در قلب هر مسلمانی می‌کارد.
