بقعه امامزاده حسین(ع) که در میان مردم بومی قزوین به شاهزاده حسین نیز معروف است یکی از زیباترین و وسیعترین مکان های مذهبی قزوین است. این مکان آرامگاه حسین فرزند دو ساله علی بن موسیالرضا است که در جریان سفر مخفیانه پدرش به خراسان به بیماری سختی مبتلا میشود و در قزوین به خاک سپرده میشود. قدمت این اثر به دوران حکومت ایلخانیان در ایران بازمیگردد.
اما بنای فعلی در دوره حکومت صفویان ساختهشده است و ازآنپس بهعنوان یکی از شلوغترین زیارتگاههای مردم متدین قزوین به رسمیت شناخته شد. مجموعه بناهای شاهزاده حسین شامل: دروازه ورودی، ساختمان گنبد دار، ایوان، میانسرا، رواق، بقعه و اتاقهایی در صحن مرکزی یا اطراف میانسرا میشوند. ورودی مجموعه شاهزاده حسین تلفیقی از سبک دروازه سازی شهرها در دوران صفویه و قاجاریه است و دارای شش مناره و طاقنما است که روی آن کاشیکاریهای ظریفی به چشم میخورد.
بقعه اصلی دو ورودی از سمت شمال و جنوب دارد و در میان صحن بزرگ این بنا قرار دارد. ایوانهای کاشیکاری شده شاهزاده حسین زیباترین اثر معماری است که در این مجموعه به چشم میخورد. ورودی بقعه مزین به مقرنسکاری و کاشیکاریهایی است که در مربوط به دورهی قاجار است. فضای داخلی بقعه شاهزاده حسین با کاشی خشتی هفترنگ، آیینهکاری و کتیبههایی به خط ثلث درزمینهی آبی لاجوردی پوشیده شده است.
در ورودی بقعه در چوبی منبتکاری شدهای دیده میشود که قدیمیترین و مشهورترین اثر این مجموعه به شمار میرود و از سال 967 قمری همچنان در این مکان ورودی حرم اصلی برجایمانده است.
ازآنجاییکه این اثر تاریخی سالیانه گردشگران داخلی و خارجی زیادی را بهسوی خود میکشاند، دائما در دست مرمت و نوسازی است و اکنون نیز در آن بنای یادبودی به یاد شهید محمدعلی رجایی رییسجمهور سابق ایران و شهدای قزوینی جنگ ایران و عراق ساخته شده است.
شاهزاده حسین ازجمله معدود مکان های مذهبی قزوین است که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی (در 20 بهمن هزار و سیصد و هجده شمسی) به ثبت ملی رسید و اکنون نیز در ایام محرم شور و حال حسینی عجیبی به خود میگیرد.
بهترین زمان زیارت این امامزاده که در جنوب شهر قزوین و خیابان سلامگاه واقعشده است ایام محرم و صفر بهویژه دهه اول محرم است.
شاهزاده حسین در شبهای تاسوعا میزبان دستههای عزاداری مردم قزوین، تعزیههای خیابانی و عاشقان کربلا است و در کل ایام محرم لحظهای از شور و حال حسینی خالی نمیشود.