عطار نیشابوری:
بدو گفتم ز درویشی زهرا (س)
مرا جان و جگر شد خون و خارا
کسی کاو خواجه هر دو جهان است
جهاز دخترش اینک عیان است
عطار در الهی‌نامه برای حضرت فاطمه زهرا لقب «خاتون جنت» را به کار می‌برد و می‌گوید:
همه یاران در آن اندوه و محنت
شدند آخر بر خاتون جنت
سنایی غزنوی:
سراسر جمله عالم پر زنانند
زنی، چون فاطمه خیر‌النساء کو؟
هلالی جغتایی:
کیست آن چهار مه به مذهب من
علی (ع) و فاطمه (س)، حسین (ع) و حسن (ع)
شیخ بهایی:
الهی الهی به صدق خدیجه
الهی الهی به زهرای اطهر
که بر حال زار بهایی نظر کن
به حق امامان معصوم یکسر
محیط قمی:
چشم امید نیست به هیچ آستان مرا
الا به آستانه فرخنده بتول
ام‌الائمه النقبا بانوی جزا
نور الهدی حبیبه حق بضعه رسول
آن بانویی که دور حریمش گذر نکرد
از دور باش عصمت او وهم بوالفضول
علامه اقبال لاهوری:
نور چشم رحمه للعالمین
آن امام اولین و آخرین
بانوی آن تاجدار هل اتی
مرتضی مشکل‌گشا شیر خدا
پادشاه و کلبه ایوان او
یک حسام و یک زره سامان او
مادر آن مرکز پرگار عشق
مادر آن کاروان سالار عشق
مریم از یک نسبت عیسی عزیز
از سه نسبت، حضرت زهرا عزیز
مزرع تسلیم را حاصل، بتول
مادران را اسوه کامل، بتول
بهر محتاجی دلش آن‌گونه سوخت
با یهودی چادر خود را فروخت
آن ادب پرورده صبر و رضا
آسیا گردان و لب قرآن سرا
