فولاد ابزار

فولاد ابزار

فولاد ابزار دارای مقادیر مختلف تنگستن، مولیبدن، کبالت و وانادیم برای افزایش مقاومت در برابر حرارت و دوام فلز است. این باعث می شود استفاده از آنها برای برش و حفاری ایده آل باشد. فولاد ابزار نوعی از فولاد آلیاژی کربن است که برای تولید ابزار دستی یا ماشینی مناسب است. سختی آن، مقاومت در برابر سایش و توانایی در حفظ شکل با افزایش دما، از خواص کلیدی این مواد است. فولاد ابزار به طور معمول در شرایطی که عملیات حرارتی باعث افزایش سختی می شود، کاربرد دارد.

عملیات حرارتی انجام شده روی فولاد ابزار، مشابه عملیات حرارتی انجام شده روی فولادهای غیرآلیاژی ویا کم آلیاژی است.

فولاد ابزار به این شش گروه تقسیم می شود: سخت کاری شده در آب (گرید W)، سخت کاری شده در روغن (گرید O)،  نوع D، مقاوم در برابر ضربه (نوع S)، سرد کار(نوع C) و گرم کار(نوع H). انتخاب یک مورد از این گروه به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ اثربخشی هزینه، دمای کار، سختی سطح مورد نیاز، استحکام، مقاومت در برابر ضربه و سختی مورد نیاز است.

دسته  سخت کاری شده در آب: این گرید از گریدهای مختلف فولاد ابزار اساسا فولاد با کربن بالا است. این معمولا به دلیل کم هزینه آن استفاده می شود.

دسته سخت کاری شده در روغن: این فولاد دارای سختی و مقاومت خوب دربرابر سایش برای طیف گسترده ای از کاربردها است کاربردهای معمول فولاد ابزار گرم کاری در ساخت ابزار آلات صنعتی است.

دسته نوع D: این یک فولاد ابزار با کروم بالا (سخت کاری با هوا) است. برای ترکیب هر دو خصوصیت مقاومت در برابر سایش وسخت کاری با هوا تنظیم شده است.

دسته های سرد کاری شده : شامل 3 گروه از فولاد ابزاری است: سختکاری شده در روغن، سختکاری شده در هوا و کربن و کروم بالا. فولادهای این گروه دارای سختی بالا و مقاوم در برابر سایش با سختی متوسط می باشند. بطور معمول در تولید قطعات بزرگتر یا قطعاتی که نیاز به حداقل تخریب در هنگام سخت شدن دارند، استفاده می‌شود.

دسته مقاوم در برابر ضربه : این دسته دارای مقاومت در برابر ضربه و سختی خوب است. این نوع برای مقاومت در برابر ضربه در هر دو دمای پایین و بالا طراحی شده است. همچنین دارای چقرمگی بسیار بالا و مقاومت کم دربرابر سایش است.

دسته گرم کار- فولاد ابزار این گروه، برای حفظ استحکام و سختی در شرایط با دمای بالا استفاده می‌شود.