فولاد ضد زنگ

فولاد ضد زنگ

عنصر آلیاژی اصلی در فولاد ضد زنگ کروم (معمولا بین 10 تا 20 درصد) است. فولاد ضد زنگ به علت مقاومت در برابر خوردگی بالا ارزشمند است. فولاد ضد زنگ، نسبت به فولاد سبک حدود 200 برابر در برابر خوردگی مقاوم تر است.فولاد ضد زنگ را می توان به پنج گروه تقسیم کرد:

آستنیتی:  فولادهای آستنیتی بزرگترین بخش از بازار جهانی فولاد ضد زنگ را تشکیل می دهند. برخی از کاربردهای متنوع آن عبارتند از تجهیزات پردازش مواد غذایی، وسایل آشپزخانه و تجهیزات پزشکی. فولاد ضد زنگ آستنیتی بیشتر از سایر گریدهای فولاد ضد زنگ جوش پذیر است. استنلس استیل آستنیتی به سه گروه تقسیم می‌شود: کروم نیکل معمولی (300 سری)، منگنز کروم نیکل نیتروژن (200 سری) و آلیاژهای خاص. این فلزات غیر مغناطیسی هستند و عملیات حرارتی روی آنها قابل انجام نیست.

فریتی: فولادهای فریتی حاوی مقدار کمی نیکل، کروم 12-17٪، کمتر از 0.1٪ کربن و سایر عناصر آلیاژی مانند مولیبدن، آلومینیوم یا تیتانیوم هستند. فولادهای فریتی انعطاف پذیری و شکل پذیری خوبی دارند. در مقایسه با گریدهای آستنیتی، در دماهای بالا استحکام نسبتا ضعیفی دارند. برخی از گریدهای ضدزنگ فریتی (مانند انواع 409 و 405) ارزانتر از سایر فولادهای ضد زنگ هستند. این فلزات مغناطیسی هستند، اما عملیات حرارتی روی آنها قابل انجام نیست. آنها توسط سرد کاری تقویت می‌شوند.

مارنزیتی: فولاد مارنزیتی حاوی 11-17٪ کروم، کمتر از 0.4% درصد نیکل و تا 1.2% کربن است. محتوای کربن این فولاد بر روی تشکیل و جوشکاری تاثیر می گذارد. برای به دست آوردن خواص مفید و جلوگیری از ترک خوردن، پیش گرم کردن و عملیات حرارتی پس از جوشکاری، مورد نیاز است. فولاد ضد زنگ مارنزیتی مانند انواع 403، 410، 410NiMo و 420 مغناطیسی هستند. روی این فولادها می توان عملیات حرارتی انجام داد. این فولادهای ضد زنگ در چاقو، ابزار برش، و تجهیزات دندانپزشکی و جراحی استفاده می شود.

داپلکس: ابتدا در کارخانه های شیمیایی و کاربردهای لوله کشی استفاده می شد. فولاد ضدزنگ داپلکس معمولا حاوی 22-25٪ کروم و 5٪ نیکل با مولیبدن و نیتروژن است. داپلکس نسبت به فولاد ضد زنگ آستنیتی مقاومت بیشتری دربرابر خوردگی کلرید دارند

رسوب سخت شونده: این یک ضد زنگ کروم نیکل است که حاوی ترکیبات آلیاژی مانند آلومینیوم، مس یا تیتانیوم است.