«کوهستان گنو» یک رشته از زاگرس و در جنوب شرقی این رشته کوه است. این کوهستان در ۲۰ کیلومتری شمال شهر بندرعباس، میان دهستان­ های فین، سیاهو و ایسین گسترده شده است. «کوه گنو» با 2340 متر ارتفاع، بیش از ۳۵۰ کیلومتر چهارگوش گستره دارد. یک چشمه آبگرم هم از کوه گنو می‌جوشد.

چشمه آبگرم گنو در نزدیکی ۳۴ کیلومتری شمال شرقی بندرعباس و سر راه سیرجان است. این چشمه آبگرم در یک دره از دامنه‌های کوه گنو و بلندی‌های آهکی بیرون آمده است. آب چشمه گنو گوگردی و بسیار گرم است، همچنین کلرو سولفاته کلسیک گوگردی دارد. دماي آب چشمه کم و بیش 41 تا 53 درجه سانتیگراد است. این آب کمی سبز رنگ است و بوي سولفور دارد و درمان‌بخش است. چشمه آبگرم گنو نخلستا‌ن‌های پیرامون را سیراب می‌کند و همچنین برای تنشویی کاربرد دارد. در پیرامون این چشمه دو استخر و چندین رواق کوچک ساخته شده است. پیرامون چشمه آبگرم گنو نیز پر از نخلستان است. پساب چشمه آبگرم به رودخانه کوچکی میریزد. از دیدنی‌های کوهستان گنو می­توان آب بند چوبی، مسیل تنگ سیاه، دره تنگ سیاه، چشمه پرکوه و سنگ قرار را سراغ گرفت.

گردشگاه آبدرمانی گنو با گستره ۳۰ هکتار سالانه نزدیک به 2 میلیون گردشگر را میزبان است. این گردشگاه همچنین دارای پارکینگ، آلاچیق، مهمان‌خانه، هتل، پیست دوچرخه سواری و درشکه سواری، باغ راه، آبشار ، فروشگاه، رستوران و شهربازی است.

پوشش گیاهى کوه گنو دارای درختان گرمسیری و‌ استپ­های بیابانى، کوهپایه‌‌اى و سردسیرى است. از این میان می­توان گونه‌های گندمیان، گون، تک مغیر، بادام وندلبو، بادام وحشى، کاج، سرو، زيتون خودرو، شمشاد خودرو، پرسیاوش، سرخس معطر، گون گاوی، زیره، آویشن بومادران، پونه، استبرق ، اورس، کنار، مسواک، پرخ، آکاسیا، ناترک، بنه، بادام کوهی و رزوک را نام برد. همچنین یک ماهی نایاب و بومی به نام «کپور دندان» یا «آوینیوس گینویس» در چشمه گنو زندگی می کند که خوارکش سيانوباكتري یا همان جلبک‌های سبز درون چشمه گنو است.