بــــاز آمــده زمــســــتان (شعر کودکانه)

بــــاز آمــده زمــســــتان              این فصــل سردِ سرسخت

زنـــــبـورك بیــــــچــــاره               یـــخ زد روی بـــند رخــــت

گنجشـــك بــرخود لرزیـد              تــا ننـــه ســرمــا را دیــــد

دســت سرد زمــسـتـان              تــــمــــام گلـــها را چید

بــــاغ از تـــرس زمستان              چشمان سبـزش را بست

بـــرفِ  ســرد زمـــستان            روی چشمانــش نشست

از سوز و ســــرمای برف              گنجشــــك و بـاغ خوابیدند

در خـــوابِ چشمــانشان            هردو بـــهــــار را دیـــــدند

شعر زیبایی بود بخصوص که فرد رو به فضا و دنیای کودکی میبرد.

زمستان با برفش فشنگه

رو سپید و بی برگه

هر وقت برف ببارد 

در حیاط کوچک خانه

با داداش و آبجی

با همکلاسی زرنگم

درست می کنیم آدم برفی 

            «قشنگم»