منتظر واقعی یک سری وظایف عام و یک سری وظایف خاص دارد، وظایف عام آن این است که «امام زمان (عج)» را بشناسد و نسبت به ایشان معرفت پیدا کند و از وظایف خاص این است که بر سختی های دوران غیبت صبر پیشه کند.
در روایات داریم که هرکدام از ایام هفته متعلق به یکی از معصومین است، به طور مثال روز شنبه به «پیامبر اکرم (ص)» تعلق دارد و روز یکشنبه به «حضرت علی (ع)» و «حضرت زهرا (س)» و روز جمعه نیز متعلق به «امام زمان (عج)» است.
از باب اینکه در روایات آمده است که ظهور حضرت در روز جمعه است و اولیای خدا هر جمعه این آمادگی را در وجود خودشان دارند و عهد و میثاق خود را با امام عصر (عج) تجدید می کنند، پس در روز جمعه به صورت بارزتر باید توسلات و توجهات ما به «امام زمان (عج)» بیشتر باشد و می طلبد که ما یکسری وظایف را نسبت به حضرت انجام دهیم.
انتظار یک حالت وجدانی است مثل گرسنگی یا تشنگی که تعریفی ندارد و تا فرد مبتلا نشود، حقیقت آن را نمی توانید به او القاء کنید، انتظار نیز یک حالت وجدانی و نفسانی است و اگر این حالت در انسان ایجاد شد طبیعی است که نگران شود، بنابراین انسانی که منتظر است مانند مادری است که فرزندش گم شده و بااینکه منتظر است از پا نمی نشیند و منتظر خبر است و درعین حالی که دارای حالت درونی است از پا نمی نشیند و سعی می کند به دنبال حضرتش باشد البته نه اینکه حضرت را به صورت فیزیکی ببیند بلکه حالت انتظار این است که سرباز خوبی برای «امام زمان (عج)» باشد، چه در حالی که امام خود را مشاهده کند و چه نکند.
منتظر واقعی یک سری وظایف عام و یک سری وظایف خاص دارد، وظایف عام آن این است که «امام زمان (عج)» خود را بشناسد و نسبت به ایشان معرفت پیدا کند و خودش را نیازمند به امام حس کند و همه این ها جمیعاً معرفت می شود، پس این معرفت «امام زمان (عج)» یک نوع آشنایی ایجاد می کند که این آشنایی یک نوع نیازمندی به «امام زمان (عج)» در ما به وجود می آورد و درنهایت این نیازمندی نوعی حرکت به سمت «حضرت مهدی (عج)» در شخص ایجاد می کند.
نکته دوم در وظیفه عام، پایداری در محبت اهل بیت (ع) است، سعی کنیم که این محبت تداوم داشته باشد، باید پرهیزگار باشیم و دائماً خودمان را در محضر «امام زمان (عج)» بیابیم و پیروی از دستوراتی که ایشان به ما فرموده اند داشته باشیم و نکته دیگر دستگیری از فقرا و ضعفا است که به شدت به آن توصیه شده است، این ها وظایف عمومی و همگانی هستند، اما یکسری وظایف خاص از قبیل دوستی با دوستان حضرت و دشمنی با دشمنان حضرت هم داریم و باید بر سختی های دوران غیبت صبر کنیم چراکه دوران غیبت دوران سختی است و هجمه دشمن زیاد است.
در مفاتیح الجنان اگر مراجعه کنید زیارت آل یاسین و و دعای «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ، وَ بُعْدَ الْمَعْصِیَةِ» و همچنین دعای روز جمعه و دعای زیارت «امام زمان (عج)» موجود است که می توانند از آن فیض ببرند ضمن اینکه به غیر از روز جمعه هرروز بعد از نماز صبح دعای عهد و دعای «اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلایَ صَاحِبَ الزَّمَانِه» که در آخر مفاتیح الجنان آمده است همه مقید باشند به تلاوتش که این خواندن نوعی تلقین نفسانی است برای این که انسان از این خواندن به یک نوع باور برسد و از باور به عمل برسد، انشاالله که بتوانیم آماده باشیم و سرباز و یار خوبی برای «امام زمان (عج)» باشیم.
