سلام
ابتدا ازمديد سايت اقا محسن تشكرميكنم كه به ما اجازه دادند تا يه بخش درمورد امام حسن مجتبي عليه السلام بزنيم
مهرباني با يتيمان
محبت و عطابخشي اهل بيت عليهم السلام به ويژه امام حسن مجتبي عليه السلام زبانزد عام و خاص گرديده بود. او كه داراي قلبي پاك و رؤوف و پر مهر نسبت به دردمندان و تيره‌بختان جامعه داشت، همانند پدرش علي بن ابي طالب عليه‌السلام با خرابه‌نشينان دردمند و اقشار مستضعف و كم درآمد همراه و همنشين مي‌شد، درد دل آنان را با جان و دل مي‌شنيد و به آن، ترتيب اثر مي‌داد و در اين حركت انسان‌دوستانه جز خدا را نمي‌ديد و اجرش را جز از او نمي‌طلبيد و او بارزترين مصداق آيه شريفه ذيل بود:.
"الَّذينَ يُنْفِقُونَ أمْوالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرّاً وَ عَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلا خَوْف عَلَيْهِمْ وَلاهُمْ يَحْزَنُونَ" (1)؛ آناني كه اموال خود را شب و روز، پنهاني و آشكارا انفاق مي‌كنند، مزدشان در نزد پروردگارشان خواهد بود، نه ترسي و نه غم و اندوهي بر دل آن‌ها راه پيدا خواهد كرد.
از اين روي هر ناتوان و ضعيف و درمانده‌اي درِ خانه آن حضرت را مي‌كوبيد. چه بسا افرادي از شهر و ديارهاي ديگر به اميد دستگيري امام مجتبي عليه السلام به مدينه منوره مي‌آمدند و از آن درياي جود و كرم بهره مي‌جستند. در ميان مستمندان سادات و غيرسادات و در راه ماندگان و از راه رسيدگان و ... ديده مي‌شد. گاه بر اساس خواسته آنان، هزينه سفر، ازدواج و زندگى، هزينه مداواي مريض و ديگر نيازمندي‌هاي آنان را پرداخت مي‌نمود و گاه بدون هيچ گونه پرسش بر آنان ترحم مي‌كرد.
كمك و دستگيري از مستمندان، سالخوردگان و فقرا از سوي آن حضرت، در دوران حاكميت اميرالمؤمنين عليه السلام و حكومت خود در كوفه و مدينه و بعد از آن به دو صورت انجام مي‌گرفت:
الف) كمك‌هاي مستمر و هميشگي كه شامل سالمندان، ايتام، خانواده‌هاي شهدا، اصحاب صفّه و ... مي‌شد و در چهارچوب منظمي به صورت ماهيانه انجام مي‌گرفت. گويا آنان حقوق بگيران دايمي از خاندان اهل‌بيت بودند كه بخش عمده‌اي از موقوفات و صدقات رسول خدا، اميرمؤمنان و فاطمه اطهر عليهم السلام و اموال شخصي حضرت مجتبي عليه‌السلام به اين امر اختصاص مي‌يافت. امام حسن عليه السلام پيش از آن از سوي پدر بر اين كار بزرگ انتخاب و منصوب شده بود و بعد همچنان ادامه يافت. سياست و برنامه بر اين بوده كه اصل موقوفات حفظ گردد و از درآمد آن، فقرا و كساني كه مال بر آنان وقف شده بود (موقوف عليهم) را تأمين نمايند.
ب) كمك‌هاي مقطعي آن حضرت به فقرا، بيچارگان و مساكين در همه فراز و نشيب‌هاي زندگى. اين كمك‌ها به طوري زياد بود كه بخشش و دستگيري آن‌ها زبانزد عموم مردم شده بود.
از امام مجتبي عليه السلام پرسيدند: چگونه است هر سائلي كه بر در خانه شما مي آيد، نااميدش برنمي‌گردانيد.
حضرت فرمود: من هم نيازمند و محتاجي هستم به درگاه خداوند متعال كه دوست ندارم او مرا دست خالي برگرداند، خداوندي كه نعمت‌هايش را بر ما ارزاني داشته، هرگز نمي‌خواهد بندگانش را محروم كنم، مي‌ترسم اگر سائلي را رد كنم، او هم مرا دست خالي برگرداند.
پي‌نوشت:
1. بقره(2) آيه 274.
منبع:
کتاب حقايق پنهان، ص 266، احمد زماني .
