حضرت امام زاده شاه محمد فیروز معروف به شاه پسر مرد(ع) مدفون در قله کوه سیاه بوشکان و در نزدیکی روستایی مزیّن به نام مبارک ایشان، روستای "شاه پسر مرد" قرار دارد.
علت آنکه آن حضرت به شاه میرپسرمرد معروف گردیده است نیز آن بود که هنگامی که آن حضرت باتفاق چند تن ازهمراهان خود به دست دشمن اسیر و به حضور فرمانده لشکر آورده شدند، فرمانده لشکر نام و نشان آن حضرت را از وی جویا شد و حضرت از ذکر و نام نشان خود امتناع ورزید و با این کار فرمانده را خشمگین ساخت. افسران و نگهبانان سپاه چون فرمانده خود را خشمگین یافتند اظهار داشتند: که ایشان بچه است، از تقصیرات وی درگذرید و از کشتن او صرف نظر فرمایید؛ زیرا با کمی سن تشخیص نمی دهد وگرنه از گفتن نام خویش خودداری نمی کرد، فرمانده که مردی سنگدل و کینه توز بود از نافرمانی آن حضرت متغیر شد و با عصبانیت می گوید، شما می خواهید از این «شاه پسر مرد» دفاع کنید؟ لذا با خشم و غضب دستور داد تا بی درنگ جلاد سر او را از تن جدا کند. برای همین حضرت را به شاه پسرمرد مشهور دانستند و این لقب برای او باقی ماند.
وی در سنین نوجوانی به اتفاق چند تن از برادران و بنی اعمام خود که بالغ بر شصت نفر بودند که در زمان خلافت ابواحمد عبدالله ملقب به مستعصم بالله (640 ـ 654 هـ ق) سی و هفتمین و آخرین خلیفه عباسی به واسطه اذیت و آزاری که از جانب دستگاه خلافت برآنان روا می شد از راه دریا و خلیج فارس به جنوب ایران وارد شدند.
