نهر داریون یک کانال آبی دست کند است که به عنوان شگفت‌انگیزترین و قدیمی‌ترین سازه‌های آبی شوشتر شناخته می‌شود.
یکی از باستانی‌ترین و قدیمی‌ترین شهر‌ها در جنوب غربی کشور، شهر شوشتر است، که به دلیل قدمت بالای تاریخی و طبیعت گردی دارای جاذبه‌های گردشگری فوق‌العاده زیبایی است. جاذبه‌هایی مثل سازه‌های آبی، قلعه سلاسل، برج کلاه فرنگی و… که هر کدام تاریخچه‌ای را در خود جای داده‌اند. نهر داریون یک کانال آبی دست کند است که به عنوان شگفت‌انگیزترین و قدیمی‌ترین سازه‌های آبی شوشتر شناخته می‌شود. دست کند به معماری که با دست و بدون ابزار خاصی ساخته شود، می‌گویند. اما این نهر، چه جذابیت‌های دیگری دارد؟
نهرداریون برگرفته از اسم داریوش است و مورخان یونانی داریوش را داریون می‌گفتند، همچنین حفر این نهر به زمان داریوش باز می‌گردد. این نهر تنها سازه آبی شوشتر است که با گذشت قرن‌ها، هنوز به اسم بانی خود نام برده می‌شود. داریون از رود شطیط در شهر شوشتر جدا شده و بعد از مسافتی دوباره به آن می‌پیوندد. رود شطیط که به آن چهاردانگه هم گفته می‌شود از شاخه اصلی رودخانه کارون است.
آبگیر‌های نهر داریون در زیر قلعه‌ی سلاسل قرار دارد و توسط میراب‌ها از همین قلعه کنترل می‌شده است. وظیفه‌ی این نهر، آبیاری دشت میاناب شوشتر است. این مجموعه شگفت‌انگیز دارای هشت آبگیر است که با گذشت سال‌های زیاد برخی از آن‌ها مسدود شدند. در آن زمان در زیر قلعه سلاسل پله‌هایی ساخته شده بود که از آن برای برداشت آب از نهر استفاده می‌کردند، با این استراتژی زمان محاصره و بسته شدن در‌های قلعه امکان برداشت از آب رود به راحتی وجود داشت.
در زیر قلعه هشت کانال آبگیر وجود دارد که بعد از مسافتی به هم می‌پیوندند و دو کانال می‌شوند و این دو کانال بسیار بزرگ می‌باشند که بعد از خروج از قلعه همه از کانال خارج می‌شوند. این کانال روباز آب را تا دشت میاناب که فاصله زیادی هم دارد هدایت می‌کند. همچنین داخل قلعه حمام‌های زیادی ساخته شده که آب آن‌ها از نهر داریون تامین می‌شده است.
این نهر به همراه ۱۵ اثر تاریخی دیگر شوشتر به صورت یکجا در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیار‌های ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
منبع: لست سکند
