بنايي چهر ضلعي به شيوه ي بناهاي دوران ايلخاني است كه ايوان هاي شمالي و شرقي آن ، در دوران صفويه ، و ايوان هاي جنوبي و غربي در دوره ي اخير به بنا افزوده شده است . بدنه ي گريو گنبد ، از آجر كاري زيبايي برخوردار است و در بالاي آن ، قطار متناسبي ايجاد شده كه يك لبه ي پيش آمده را بر روي خود حمل مي كند و از روي آن ، بدنه ي مخروطي شكل گنبد بر پا شده است . بلندي دكل بنا ، 13 متر ، ارتفاع گنبد ، و قطر ساقه ي آن 5 متري است . گنبد بنا از نوع دو پوسته بوده كه پوسته ي داخلي آن در ارتفاع 5 متري از سطح بقعه قرار دارد . داخل بنا بدون تزيين است . به جز مقرنسي كه زير گنبد به جاي مانده است . بقعه داراي دو درگاه شرقي و شمالي است كه در چوبي درگاه شمالي ، مشابه درهاي كنده كاري و فلزكاري شده ي زيباي دوران سلجوقي است و اثري نفيس به شمار مي رود . طبق كتيبه ي روي يكي از پايه ها ، بنا در سال 1075 ه . ق توسط حاج محمد علي نامي تعمير شده است .
