یکی از بکرترین جاذبه های ایران که ممکن است برای بسیاری از افراد تاکنون ناشناخته باشد دره شمخال است. دره شمخال بهشت ایران و بهشت خراسان می‌باشد. اگر به آن‌جا رفتید و تا انتها پیش نرفتید مطمئن باشید زیباترین مکان دیدنی زندگی‌تان را از دست خواهید داد. دره شمخال در روستایی با همین نام می‌باشد که دارای شیب ملایمی است. این دره دارای آبشارهای زیبا، درختان سر به فلک کشیده، چشمه سارهای متعدد، آب جاری و زلال، دیواره‌هایی از جنس سنگ و صخره‌هایی عظیم، دالان‌ها و غارگونه‌ها، خنکای دره، نوای آب جاری، زیبایی وصف‌ناپذیری دارد که روح آدم را می‌نوازد. این‌ها توهم و رویا نیست خود حقیقت است.
معرفی دره شمخال
دره شمخال نامی است که از روستایی کوهپایه‌ای به همین نام که از شمال شرقی به کوه آسلمه و از جنوب شرقی به رودخانه دائمی کال شمخال محدود شده، گرفته شده است.
روستای شمخال بنای تاریخی کهنی ندارد اما اقلیم مساعد، خاک مرغوب و منابع غنی آب، تاثیر فراوانی در شکل گرفتن روستا داشته و اسم این روستا ظاهراً از یک نوع تفنگ به نام شمخال گرفته شده است. مردم روستا که اینک حدود 500 نفر هستند کرد کرمانج و پیرو مذهب شیعه‌اند و غالباً از طریق کشاورزی به ویژه باغداری و دامداری و راه صنایع دستی زندگی می‌گذرانند.
دره شمخال از درون پارک ملی تندوره عبور می‌کند و بعد از حدود 12 کیلومتر دو آب سرد و کمی گرم‌تر شمخال و دره دیگری با نام دره دُر بادام به هم می‌رسند. از این‌جا به بعد دره کمی باز می‌شود و رود درونگر شکل می‌گیرد. رود درونگر با حجم آب زیاد به سمت روستای محمدتقی بیگ و شهرستان درگز سرازیر می‌شود. جایی که دره پایان می‌یابد دشتی وسیع آغاز می‌شود اینک همان آب که تا لحظاتی پیش، پاهایت را نوازش می‌داد باید باغ‌های میوه، یونجه‌زارها و شالیزارها را سیراب کند و دل مردمی سخت‌کوش را شاد کند.
این دره پیچ و خم‌های زیادی دارد و بسیار جذاب است. در پس هر خم آن مناظر و چشم‌اندازهای زیبایی به چشم می‌خورد. رود فصلی جاری شده در این دره در تمام مسیر وجود دارد. اگرچه در آغاز راه عمق و آب زیادی ندارد اما هر چه جلوتر بروید به خاطر وجود چشمه‌سارهای زیبای مسیر و آبشارهای موجود از اطراف صخره پر آب‌تر می‌شود.
دره شمخال دیواره‌های عظیم و پر‌صلابت صخره‌ای دارد و رودخانه‌ای را در خود برگرفته است. و در عین صلابت با سرسبزی سبزه و روشنی آب در‌آمیخته و جلوه‌ای زیبا و رنگی را در این دره می‌توان دید. عطر درختان گردو در آغاز مسیر و رطوبت دیواره‌های سنگی عطر زندگی را همه‌جا پراکنده کرده است و هر چه پیش‌تر می‌رویم بوته‌های تمشک وحشی کمای، موسیر، آنوخ، چریش (نوعی سبزی که در نان محلی استفاده می‌شود)، گون، درختچه‌های زرک وحشی و هزار و یک گیاه دارویی دیگر به چشم می‌خورند.
صدای جوش و خروش رودخانه، صخره‌های بلند و آسمان در بین صخره‌ها هر بیننده‌ای را به وجد می‌آورد و این پرسش در ذهن می‌نشیند که این همه زیبایی چگونه در یک جا باهم قرار گرفته است، و شما را به یک فضای پر از آرامش و به دور از هیاهوی شهری، امواج موبایل و … می برد.
بخش‌های مختلف دره شمخال
دره شمخال دارای سه منطقه می‌باشد: حمام اول، حمام دوم و کبوترخانه. حمام اول و کبوترخانه مناسب‌ترین مکان‌ها برای اقامت گزیدن است.
حمام اول چشمه‌هایی جاری و ساری و زمین مسطحی دارد. کبوترخانه نیز یک چشمه کم آب دارد که به ضرورت می‌توان از آن استفاده کرد. اگر کسی تصمیم به استفاده از این مکان را در صبح دارد اقامت در کبوترخانه بهترین گزینه است. چرا که روز اول ۱۱ کیلومتر پیموده شده و روز بعد برنامه سبکتری در پیش است. در طول مسیر فاصله بین حمام اول و حمام دوم چهار صخره وجود‌دارد که در گذشته با نردبان بهسازی شده بود، ولی در حال حاضر نردبانی وجود ندارد اما با کمی دقت و مهارت‌های جزئی بدون طناب می‌توان از آن‌ها پایین آمد.
دره شمخال نزدیک شهر مرزی باجگیران در کناره شمال شرقی ایران و در نزدیکی کشور ترکمنستان واقع شده است. بهترین راه برای رسیدن به شمخال، قوچان است و از قوچان تا شمخال مسافتی در حدود ۸۰ کیلومتر در پیش است.
تصاویر دره شمخال
