روز کودک، روز همه بچه هاست!

ترس نداشته باشیم، بچه ها توقع زیادی ندارند، آرزوهایشان به اندازه خودشان دست یافتنی است.

روز کودک، روز همه بچه هاست!

روز کودک، روزی است متعلق به تمامی کسانی که زمانی بچه بوده اند، دنیای کودکانه داشته اند، کودکانه اندیشیده اند و با ناآگاهی کودکانه دنیا را با چشمانی معصوم به نظاره نشسته اند، به لبخندی دل برده و به گریه ای آغوش امن طلبیده اند. یادمان باشد امروز بهانه ای است برای ورود به جهان کودک، مجوز ورودش فراموش کردن تمامی باید و نبایدهای بزرگانه و به خاطر آوردن دنیای کودکی مان است، دنیایی که کودکان در آن خالق زیباترین احساس ها و عشق ها هستند.

دنیای کودکان، خالق زیباترین احساس ها و عشق ها است

روز جهانی کودک در هر جا و هر بخشی از جهان به گونه ای اختصاصی در روزی گاه ملی و گاه مناسبتی جشن گرفته می شود و مفهوم جهانی بودن آن را به پرسش می گیرد. پیش از این که نهادهای بین المللی به موضوع کودکان توجه کنند، نهادهای غیردولتی و افرادی که برای کودکان کار می کردند، زمینه های برگزاری همایش (کنفرانس) های جهانی درباره کودکان را به وجود آوردند. از جمله این رخدادها که از ریشه های برگزاری روز کودک شناسایی شده است، کاری بود که کاردار چین در سانفرانسیسکو انجام داد. در یکی از روزهای ژوئن 1925 کاردار چین در این شهر کودکان یتیم چینی را به جشن اژدها فرا خواند و توجه مطبوعات را به موضوع جلب کرد.

در سال های بین دو جنگ جهانی اول و دوم که سال هایی بسیار غم انگیز برای کودکان بود، کمتر کسی می توانست کاری قابل توجه برای حقوق کودکان انجام دهد و اگر کاری هم مانند کنفرانس جهانی حمایت از کودکان انجام شده به زودی فروکش کرد و با شعله ور شدن آتش جنگ جهانی دوم، میلیون ها کودک در سرتاسر جهان گرفتار رنج بی پایان شدند.

با پایان جنگ در اولین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سپتامبر 1946، صندوق کودکان سازمان ملل یا یونیسف را پایه گذاشت تا به نیازهای فوری این کودکان پاسخ دهد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد طی قطعنامه شماره 836 از یونیسف خواست که به همه کشورهای عضو توصیه کند که روزی به نام روز جهانی کودک را سازماندهی و پایه گذاری کنند که بیانگر همبستگی و درک کودکان سرتاسر جهان از یکدیگر باشد و آرمان ها و هدف های کودک مدارانه را ترویج نماید، به همین دلیل در ایران عزیز ما 16 مهر به عنوان روز جهانی کودک جشن گرفته می شود.

کودکان در این روز خواهان یادآوری این نکته هستند که با این که سالانه هزینه های غیرقابل تصوری صرف تولید انواع سلاح های هسته ای و غیرهسته ای می شود؛ همچنان کودکان بسیاری از گرسنگی، عدم امکانات بهداشتی، سوء تغذیه و .. می میرند.

کودکان آسیب پذیرترین گروه در هر جامعه هستند و از هیچ چیز آنان از جمله غذا، پوشاک و نیازهای دیگرشان نباید کاست. عدم توجه به وضعیت کودکان به علت مشکلات اقتصادی و کاستن از بودجه های مورد نیاز آنان به امید این که اقتصاد آینده کشور تأمین باشد، نه توجیه اقتصادی دارد و نه حرکتی انسانی است.

عدم توجه به وضعیت کودکان نه توجیه اقتصادی دارد و نه حرکتی انسانی است.

کودک امروز نیازمند به غذا، بهداشت و آموزش کافی است. او فقط یک بار فرصت رشد دارد، نمی توان با غذا و بهداشت بیشتر در آینده سلامتی امروز را باز پس گرفت؛ البته مشکلات کودکان صرفاً گرسنگی، سوء تغذیه و مسائل مشابه نیست، بلکه کودکان در نقاط مختلف دنیا از شرایط متفاوتی برخوردار بوده و با نابسامانی های مختلفی رو به رو می شوند.

دیگر وقت آن رسیده تا با درک مفاهیم دنیای کودک، این روز را به اطلاع تمام کودکان رسانیده و به توقعات جدید آنان در این روز گوش فرا دهیم. ترس نداشته باشیم، بچه ها توقع زیادی ندارند، آرزوهایشان به اندازه خودشان دست یافتنی است.

لازم است بدانیم بچه های محله ما، فقط آن هایی نیستند که با لباس های رنگارنگ در مدارس می بینیم، یک واکسی کنار خیابان با دست های کوچک سیاهش، بچه ای که کنار یک ترازو کتابش را پهن کرده و مشق هایش را می نویسد، کودک سر چهارراه که از قرمزی چراغ راهنما استفاده می کند و گردو می فروشد و همانی که کنار کوچه و روی زانوی مادرش نشسته و جلوی پایشان یک کاسه و چند سکه پول خرد است نیز کودک است... آرزوهای او شاید با آرزوهای هم سن و سالانش فرق داشته باشد و شاید بر خلاف سن اندکش نان آور خانه بوده و از فرط خستگی نمی داند غیر نان چه می خواهد.

ما کودکان دیروز باید برای زندگی کودکانه امروز احترام قائل شویم و فرصت کودکانه زیستن را به آن ها بدهیم. این روز با تمام کوچکی اش جا برای همه بچه ها دارد... روز کودک، روز همه بچه هاست.

منبع: ماهنامه خانواده (53)، یوسف پور باقر