سه نقش ویژه یک زن موفق!؟

اگر بانویی نقش مادرانه را خوب بلد باشد، هم دختر بودنش حرام نمی شود و هم همسر بودنش زیبا شکفته می شود.

۴ شهریور ۱۳۹۸ 32 62.1 KB 1 0

سه نقش ویژه یک زن موفق!؟

آدم عاقل کسی نیست که خطاهای نوشته شده را بخواند؛ آدم عاقل کسی است که خط های نانوشته بین خطوط را بتواند بخواند.من باید بیایم از آن پوست تلخ لیموترش، مربای لیموترش درست کنم که در هیچ مغازه ای پیدا نمی شود.

خانوم ها! اگر آقایون آمدند خانه، دیدید که خیلی جدی برای هر چیز کوچکی صدایشان بلند شد احیانا مثلا برای چی این تلویزیون این قدر روشنه؟! این بچه ها تا الان باید بنشینند سر درس هاشون! چرا این وسایل این وسط ریخته. اصلا نترسید، نگران هم نشوید معنی اش این است که خانم من خسته ام و دلم می خواهد یک نگاه و رفتار نوازشگری وجود داشته باشد.

در خلوت، نه در جلوت (خلوت نقطه شروع است) در خلوت خودتان تمرین نوازش نگاه را داشته باشید. قبل از نوازش کلام، نوازش نگاه است.

آدم عاقل کسی است که خط های نانوشته بین خطوط را بتواند بخواند.

چرا نگاه کردن به بیت الله الحرام عبادت است؟ چرا نگاه کردن به در خانه عالم عبادت است؟ من کاری ندارم تو فرعونی یا تو بهترین فرد عالمی؛ من زنی هستم که طبق فرمول خدا دارم زندگی می کنم. آسیه هرگز از فرعون طلاق نگرفت. من کاری ندارم تو همسر نوحی یا همسر لوط. زن بعد از بچه دار شدن، مادر می شود، یادش می رود زن است. بعد با تجملات و تشریفات و چشم و هم چشمی می خواهد زن بودن خودش را اثبات کند؛ چیزی که همسرش را اصلا تأمین نمی کند، خودش را هم تأمین نمی کند.

دو صد گفته چون نیم کردار نیست. اصلا به همسرتون هیچ چیز نگویید. به جای او عمل کنید. ببینید مثلا: اگر غذای پختنی که خانم ها دارند، ته بگیرد و بوی سوختگی، دنبال این هستند که حتما این بویش را بگیرند حالا یا با پیاز، یا با سیب زمینی خام یا با یک تکه نان، به شیوه های مختلفی که خانم ها با فنون مختلف کدبانوگری شون اقتضا می کند.

اگر که حس کنند که مقداری برنج شون خوب نپخته کمی آب جوش کنار غذا می ریزند تا خوب بخار بدهد و دم بشود. در زندگی هم همین طور است. گاهی باید کارهای کاملا متفاوتی انجام بدهی. وقتی مثلا همسر شما در خریدن نان تنبلی می کند راه حلش این است شما مطلقا نروید نان بگیرید، اما با نهایت محبت نه این که با روحیه سرزنش و ملامت، یعنی شما از قبل خودت را آماده کن امروز صبح یا نان نداریم یا نون بیاته یا نون خشکه!

اول خودت ظرفیتت را ببر بالا که بدون این که بخواهی، تبدیل نشوی به یک شخصیت نق زن، چون نق زدن خانم ها، عذرخواهی می کنم از این اصطلاحی که به کار می برم من بهش می گویم «صنعت نق زدن»! یعنی ناخودآگاه چون آزرده می شوند مثل شیشه ای که شکسته، هی خراش می دهند. به جای این که این کار را بکنی صبح نرو ولی وقتی همسرت بلند می شود و می گوید خانم امروز نان نگرفتی؟! بگویید: آخ! نشد. دروغ هم نمی گویی، نشد. بگو: کاش می شد امروز صبح شما نان می گرفتید. حالا یک مقداری نان هست، میل دارید. صبحانه را می گذارم می خوریم با عشق و محبت. اگر زحمتت نباشه فردا می شود شما نان بگیری؟ کاملا به عنوان خواهش، چون عرف نشده هنوز تو خانه ما. فردا صبح بعد از نماز صبح می گویم آقا خیلی مزه می دهد بوی نون تازه توی این خانه بیاد. حیف که من نمی تونم بروم. می گوید خانم چرا نمی ری؟ هر روز که می رفتی؟ بگو: نمی دونم دلم می خواهد شما بروی! خیلی بهم مزه می دهد. نونی که شما می خری یک مزه دیگری داره.

سه نقش ویژه یک زن موفق

اول: بیش از همه رفیق همسرش باشد. رفیق، سرزنش نمی کند. امر و نهی بی جا و زیادی نمی کند. رفیق، کسی است که نصیحت بی مورد نمی کند. این ها عین سم است. اثرش از سم بدتر است. مثلا به جای تأکید زیاد روی درس خواندن، زمینه اش را فعال کن برای این که بتواند درس بخواند.

رفیق، کسی است که نصیحت بی مورد نمی کند.

دوم: فرمول تحسین و تأیید در مورد همه مؤثر است و در مورد مردان، فوق العاده مؤثر! آقایان معمولا شکایت دارند از خانم هایشان که ما هر چی محبت می کنیم، ببخشید دو قورت و نیم خانم ها باقی است!

سوم: همسر خودت را آن طوری که هست بشناس. همسر شما از یک سری چیزها در رفتار و پوشش و آرایش و گفتار شما خیلی خوشش می آید و از یک سری چیزها خیلی بدش می آید، این ها را دقت کن. گاهی به اندازه فوت کوزه گری و نمک داخل آش هست. باید این ها را جدی گرفت. مثل این که مثلا کسی از سیر خوشش نیاد، من بهترین غذایی را که دوست دارد سر سفره می گذارم اما یک بوته گل سیر را می گذارم کنارش. خب طبیعی است که آزرده می شود.

وای از این نقش های کاذب!

مادر بودن با مادر شدن چه فرقی دارد؟ مادر بودن یعنی حس زیبای عاشقی کردن بدون هویت جنسی.

امروز می گویند نقش مادریت را بسپار به مدرسه، به مهدکودک، به هزار و یک مدل مربی. انواع سی دی های آموزشی، تبلیغ می کنند تو کل دنیا این سی دی ها را مردم نگاه کردند، بچه هایشان آدم شدند. ای خانواده های ایرانی مسلمان شیعه اثنی عشری! شما هم لطف کنید این سی دی ها را بگیرید و به بچه هایتان بدهید تا بچه های شما هم همان گل گلاب هایی بشوند که در دنیا شدند!

همسر خودت را آن طوری که هست بشناس.

می گویند قرار نیست این قدر به بچه نوزادت برسی! حالا کی گفته این قدر بهش شیر بدهی؟ کی گفته بخواهی کهنه اش کنی، بشوری اش؟ ول کن! حوصله داری؟ برو به درست برس! برو شاغل باش! آقای خودت، خانم خودت! برو برای خودت کسی بشو که لااقل پس فردا این بچه بزرگ شد بتواند به تو تکیه کند. وای از این نقش های کاذب عجیب غریب. هنوز 4-5 سال از این زندگی نگذشته، آن کسی که دچار آسیب های عمیق اما پیدا و پنهان می شود همین بانوی خانه است.

بایسته های یک زن زندگی

اول: هنر دختر بودن

دختر بودن یعنی عشق، فداکاری، پاکی، انس. این ها چیزهایی است که پیامبر (ص) به عنوان مدال های تربیت دخترانه آشکار می کنند. ای همه زن ها و دخترهایی که حتی از هویت دخترانهخودتان بدتان می آید! هویت دخترانه پر از لطافت ها و ویژگی های عجیب است!

دوم: هویت مادری قبل از هویت همسری

چون مادر شدن وابسته به همسر بودن است ولی مادر بودن وابسته به دختر بودن. یک دختر می تواند هویت مادرانه داشته باشد. حتی اگر هنوز ازدواج نکرده باشد و این چیزی است که امروزه در تربیت دخترهای ما متأسفانه نیست. به خاطر همین وقتی که حتی ازدواج می کند، نمی تواند نقش مادرانه را خوب اجرا کند، چون کنکور آزمایشی مادری نداده است.

آسیه که هرگز فرزندی ندارد و مادر موسی که فرزندی دارد و ندارد؛ خدا این دو زن را کنار هم می گذارد. هر دو هویت مادرانه دارند. یکی با به دنیا آوردن یک فرزند، یکی با نداشتن فرزند. خدا هرگز به آسیه فرزندی نمی دهد اما آن قدر در خودش هویت مادر بودن را زیبا حفظ کرده که خدا موسی را از دامن مادر جدا می کند، در دامن مادرخوانده قرار می دهد.

سوم: هویت همسری

اگر خوب هویت همسریت را با خدا پیوند نزده باشی، حتی اگر نقش یک مادر را بازی کنی، باز هم اشتباه های عجیب غریب می کنی.

ختم کلام

اگر بانویی نقش مادرانه را خوب بلد باشد، هم دختر بودنش حرام نمی شود و هم همسر بودنش زیبا شکفته می شود. آن وقت حالا چه مادرزن بشود و چه مادرشوهر و چه عروس؛ در هر سه تا نقش ثانوی به قدری زیبا رفتار می کند که دیگر این عنوان ها اصلا معنی پیدا نمی کند.

منبع: ماهنامه خانه خوبان، ش 62، سرکار خانم نیلچی زاده