شعری زیبا در وصف عروس شهرهای ایران رامسر . متاسفانه شاعر این شعر را نمیدانم و از ذکر نکردن اسم شاعر این شعر عذرخواهی میکنم .
شد عروس جمله شهر های جهان این رامسر
در میان کوه و در یا واقع گشته رامسر
گرکه خواهی بهترین طرح خدا را بنگری
کن گذر در دشت و باغ و کوههای رامسر
رنگ دریا لاجورد و دشتهایی سبز گون
وه چه غوغا کرده نقاش و خدای رامسر
بلبلان آواز خوان عطر فضایش بوی گل
چون کنم وصف طبیعت در بهار رامسر
شور حال مردمان در فصل تابستان نگر
هم میان باغ و هم در شالیزار رامسر
کوهها چون مردمانش استوار و سر فراز
پاک دامن هم عفیفند مردمان رامسر
مردمانش ساده دل اما دلیر و پر تلاش
کی کشند منت ز دونان مردمان رامسر
بهر تولید و نگهداری دام و کشت و کار
بس کشند رنج زیاد روستائیان رامسر
چایکار و دامدار مشغول کار و کوششند
کی روند در ساحل و یا در پلاژ رامسر
کی کنند یادی ز ویلا و هتلهای قشنگ
باغبان و کارگر یا شالیکار رامسر
حیف از این تولید و کار مردمان با صفا
هیچ گه ناید کلامی در رسای رامسر
آن همه عمران و آبادی که در استان کنند
کی شود آخر نصیب جای جای رامسر
بس که گفتند از توریست و میهمان وزهتل
کی کنند حل مشکلات هر جوان رامسر
چند گویی وصف شهرت را فرامرز اینچنین
دور زمرکز ماندن هم گشته بلای رامسر
