خدای مهربان، خوردنی های فراوانی را برای ما آدم ها آفریده است.استفاده از این نعمت ها و خوردن آنها هیچ اشکالی ندارد؛ اما باید مواظب باشیم که پرخوری نکنیم. پرخوری، ما را بیمار می کند.
خدای مهربان، خوردنی های فراوانی را برای ما آدم ها آفریده است. او برایمان مرغ، ماهی، گاو، گوسفند، نخود، لوبیا، کاهو، سبزی، خرما، عسل، پسته و ده ها خوراکی خوشمزه ی دیگر را آفریده تا بخوریم و سیر شویم. اینها هدیه های خدا به ما انسان ها هستند. استفاده از این نعمت ها و خوردن آنها هیچ اشکالی ندارد؛ اما باید مواظب باشیم که پرخوری نکنیم. پرخوری، ما را بیمار می کند، به معده ی ما آسیب می زند و باعث تنبلی و بی حالی ما میشود.
پیامبر(ص) نیز مانند بقیه ی مردم، گوشت، شیر، سبزی، میوه، نان و عسل می خورد؛ اما هرگز پرخوری نمی کرد. پیامبر(ص) کم می خورد که مجبور نشود آروغ بزند. او به دیگران نیز می فرمود: «از پرخوری بپرهیزید؛ زیرا پرخوری بدن را بیمار می کند و باعث سستی می شود و آدمی را در انجام عبادت، تنبل می سازد.»
پیامبر(ص) پرخوری را برای آخرت انسان زیان آور میدانست. روزی ابوجحیفه، آروغ زنان خدمت پیامبر (ص) رسید. معلوم بود که خیلی پرخوری کرده است و تا آنجا که توانسته، شکمش را از غذا پر کرده است. پیامبر (ص) در مذمت پرخوری به او فرمود: «آنان که در دنیا سیرترند، در روز قیامت گرسنه ترند.»
از آن پس، ابوجحیفه پرخوری را کنار گذاشت. خودش می گفت: «اکنون سی سال است که پرخوری را کنار گذاشته ام و شکمم را از غذا لبریز نکرده ام.»
