در آیه 12 سوره حجرات غیبت و بدگویی در غیاب افراد منع شده و گناه کبیره و موجب حقّ الناس هست:
"يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ ۖ وَلَاتَجَسَّسُوا وَلَايَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا ۚ أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ"
"ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است؛ و هرگز (در کار دیگران) تجسّس نکنید؛ و هیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید؛ تقوای الهی پیشه کنید که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است"
همان طور که آب ریخته را نمی توان جمع کرد، آبروی رفته هم برنمی گردد.
در قرآن غیبت و بدگویی پشت سر دیگران، بدون امکان دفاع از خود، حرام شده است. آبروی مردم در اسلام آنقدر ارزشمند هست که غیبت و بدگویی پشت سر مرده نیز حرام هست.
خود را طوری تربیت کنیم که بدون حضور افراد کلمه ای از آنها بر زبان نیاوریم.
برخی تعریف و تمجیدها نیز نیاز به رضایت فرد دارد، چون به نوعی افشاء سرّ یا رفتاری در زندگی شخصی و... هست که فرد نمی خواهد دیگران مطّلع شوند.
