نتیجه گیرى

انقلاب اسلامى دستآوردهاى فراوانى دارد. این دستآوردها در نظر و سخن امام خمینى دستآوردهایى بى نظیر در حوزه هاى مختلف است که انقلاب اسلامى را از سایر انقلابات متمایز ساخته است. دستآوردهایى در حوزه هاى جهانى، معنویت و اخلاق، دین، فرهنگ، سیاست، اقتصاد، مسائل اجتماعى ، نظامى و . . . . از این رو، دشمنان انقلاب اسلامى همواره در صدد کتمان یا آسیب رسانى به دستآوردهاى یاد شده هستند. سپاه پاسداران انقلاب اسلامى که خود یکى از دستآوردهاى مهم و کلیدى انقلاب است، و بر اساس قانون اساسى مسؤولیت نگهبانى از دستآوردهاى انقلاب اسلامى را بر عهده دارد، موظف است دستآوردهاى یادشده را بشناسد و بشناساند و سپس راهکارهاى مناسب جهت حفاظت از هر یک از این دستاوردها را در پیش گیرد. مقاله حاضر گامى کوتاه در راستاى شناسایى بخشى از دستآوردهاى یاد شده به روایت امام خمینى عزیز (ره) است.

با سلام

چهل سالگی انقلاب یاس و سر در گمی دشمن در دنیا به دنبال دارد.

چهل سالگی انقلاب بالندگی و سربلندی در دنیا آفریده است.

چهل سال مجاهدت مردان خدا  ، افتخار آفرید و خود خدایی شدند.

چهل سال عدم وابستگی و رسیدن به خودکفایی.

چهل سال نه به استکبار.

چهل سال سازندگی بی وقفه .

دستاورد های انقلاب اسلامی در زمینه پزشکی

«در 40سال گذشته موفقیت های بزرگی در پرتو پیشرفت های علمی و تکنولوژی، افزایش سواد، بهبود ارتباط و دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی اتفاق افتاده است. پیشرفت های دارویی و کشف و تولید داروهای جدید و نوترکیب، پیشرفت در حوزه تخصص های جراحی و ابداع روش های جدید درمانی، ریشه کن کردن بعضی از بیماری ها، بهبود وضعیت درمانی، تاسیس و گسترش مراکز علمی- پژوهشی مورد نیاز جامعه و توجه ویژه به مهندسی پزشکی از مهم ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی در زمینه پزشکی است. ‌»

سلامت به معنی برخورداری از رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی است و تنها نبود بیماری، معلولیت و ناتوانی نیست. همچنین سلامت به عنوان یکی از حقوق عمده انسانی تلقی می شود و در نتیجه همه مردم باید به منابع مورد نیاز برای تامین سلامت دسترسی داشته باشند. از عوامل اثر گذار بر سلامت، عوامل اقتصادی، اجتماعی، محیط فیزیکی، شیوه های زندگی، عوامل ژنتیکی و دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی است.

برای بررسی وضعیت سلامت جامعه از شاخص های مربوط به سلامت و عوامل اثر گذار بر آن استفاده می شود. ‌

در ۳۰ سال گذشته موفقیت های بزرگی در پرتو پیشرفت های علمی و تکنولوژی، افزایش سواد، بهبود ارتباط و دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی اتفاق افتاده است.

پیشرفت های دارویی و کشف و تولید داروهای جدید و نوترکیب، پیشرفت در حوزه تخصص های جراحی و ابداع روش های جدید درمانی، ریشه کن کردن بعضی از بیماری ها، بهبود وضعیت درمانی، تاسیس و گسترش مراکز علمی- پژوهشی مورد نیاز جامعه و توجه ویژه به مهندسی پزشکی از مهم ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی در زمینه پزشکی است. ‌

این تلاشها باعث شده است که ایران به شاخص های‌ ‌سلامت نسبتا خوبی دست یازد؛ برای مثال، بیش از ۸۵ درصد جمعیت در مناطق محروم به خدمات‌ ‌بهداشتی اولیه دسترسی دارند. میزان مرگ و میر نوزادان ۲۸/۶ در هر ۱۰۰۰ تولد، میزان‌ ‌مرگ و میر زیر پنج سال ۳۴ نفر در هر ۱۰۰۰ تولد و میزان مرگ و میر مادران ۲۵ نفر در هر ‌‌۱۰۰۰۰۰ ‌زایمان است. فلج اطفال تقریبا ریشه کن شده است و پوشش ایمن سازی زنان باردار و کودکان‌‌ ‌بسیار گسترده است. دسترسی به آب شرب سالم برای بیش از %۹۰ جمعیت شهری و روستایی‌ ‌کشور میسر شده است. بیش از %۸۰ جمعیت به خدمات بهداشتی دسترسی دارند. ‌

در ادامه به برخی از مهم ترین دستاوردهای جامعه پزشکی ایران اشاره خواهیم کرد: ‌

۱‌ – با تلاش محققان علوم پزشکی کشور قوی ترین چسب بافتی دنیا در ایران ساخته شد

با تلاش محققان و دانشمندان رشته جراحی پلاستیک ایران قوی ترین چسب بافتی هوشمند دنیا در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ساخته شد.

به طور کلی چسب های بافتی دو نوع تجاری و اتولوگ دارند، چسب های تجاری فقط برای بافت های سطحی کاربرد دارند و بسیار گران هستند، اما چسب های ایرانی با استفاده از پلاسمای هر فرد برای خود او ساخته می شود که این دستاورد علمی از نوع دوم است.

در انواع چسب های بافتی ماده ای که موجب استحکام چسب می شود به نام فیبرینوژن شناخته می شود که تاکنون فیبرینوژن های ساخته شده در حد ۲۹ میلی گرم غلظت داشته اند، اما در چسب جدید ایرانی، این غلظت به ۳۰‌‌ ‌تا ۷۰ میلی گرم و در مواردی تا ۹۰ میلی گرم افزایش یافته است که به تناسب بافتی که باید چسبانده شود می توان از غلظت های متفاوت آن استفاده کرد و به همین علت این چسب بافتی را هوشمند نامیده اند. ‌

یکی از شاخص های مهم چسب های بافتی قدرت کشش پذیری آنهاست که این چسب ها بر اساس آن طبقه بندی می شوند و کشش پذیری این چسب تاکنون در دنیا معادل ندارد و قدرت کشش پذیری و استحکام قدرت آن بی نظیر است. بهترین چسب های بافتی مشابه که در آمریکا ساخته شده توانسته است برای چسباندن عروق موش که حیوان کم تحرکی است به کار رود، اما این چسب با موفقیت توانست عروق سگ را که تحرک بسیار بالایی دارد به خوبی بچسباند

۲‌- استفاده از لیزر در ساخت پوست مصنوعی

بعد از موفقیت محققان کشور در ساخت پوست طبیعی و درمان دائمی زخم های سوختگی، این بار پژوهشگران ایرانی برای اولین بار در جهان نوع جدیدی از جایگزین مصنوعی پوست را با کمک لیزر و با استفاده از پلیمرهای زیستی و صناعی تولید کردند. ‌

این پلیمر زیستی امکان جذب، ضد عفونی، چسبندگی مناسب به زخم و کنترل عفونت را دارد. ‌

از آنجا که پوست گسترده ترین و سنگین ترین عضو منفرد بدن است و واضح ترین عمل آن تامین یک سد فیزیکی محافظتی بین بدن و محیط است که در ضمن اجازه ورود و خروج مواد لازم در حفظ فضای فیزیولوژیکی داخل بدن مهمترین نقش را ایفا می کند؛ هدف از اجرای این پروژه، طراحی و ساخت جایگزین مصنوعی پوست به گونه ای بود که حداقل خصوصیات مورد نیاز را داشته باشد و در صورت بروز آسیب پوستی بتواند در کوتاه مدت و در همان مراحل اولیه، نقش خود را در تولید و بازسازی درازمدت پوست ایفا کند.

هدف اصلی این ابتکار آن بود که عملکرد این جایگزین خللی در محیط طبیعی بدن ایجاد نکند و در نهایت پوست بازسازی شده شکل و حالت و در نتیجه عملکرد طبیعی خود را باز یابد، بدون آنکه مشکلی را از نظر زیبایی به وجود آورد. در حال حاضر پوست مصنوعی ساخته شده همه این ویژگی ها را دارد. ‌

مطالعه حیوانی به دست آمده در سطوح مختلف نتایج مثبتی در بر داشت و استفاده از این جایگزین پوستی در درمان زخم های تمام ضخامت در موش صحرایی موثر گزارش شده است. ‌

این نوآوری عمدتا مربوط به استفاده صحیح از مواد مختلف مناسب با هم و در فرآیندهای پیچیده موفقی بود که در نهایت نتایج بسیار امید بخش را به ارمغان آورد. ‌

ویژگی های این دستاورد جدید، امکان ضد عفونی کردن، شفاف بودن، چسبندگی مناسب به زخم در طول دوره مورد نیاز و برداشت از روی زخم باز سازی شده در موقع مناسب، خواص مکانیکی مناسب، کنترل عفونت، عدم داشتن خاصیت تحریک سیستم ایمنی و در نتیجه ایجاد التهاب کمتر در زخم، عدم سمی و مضر بودن برای سیستم حیاتی، سرعت تخریب زیستی مناسب در مورد مواد زیستی بکار رفته از جایگزین، عدم ایجاد انقباض در مدت بازسازی شده نهایی، تسریع در التیام زخم، بوده و مهم ترین مزیت این جایگزین امکان استفاده از آن در زخم های تمام ضخامت، با انتظار عملکرد طبیعی در مراحل اولیه و ایجاد پوست با شکل طبیعی، پس از بازسازی است؛ به طوری که با بافت پوست طبیعی اطراف زخم تفاوتی نشان نمی دهد. ‌در این جایگزین، امکان تغییر ویژگی های پلیمر، متناسب با خصوصیات متفاوت فردی وجود دارد و در آینده می توان از آن به عنوان داربست در مهندسی بافت پوست، برای تولید پوست مصنوعی بهره برد. ‌

۳‌ – دانشمندان ایرانی موفق به ساخت نای مصنوعی شدند

طراحی و ساخت نای مصنوعی پس از ۱۰ سال تلاش توسط دانشمندان ایرانی به پایان رسید. در پیوند معمولی نای اولا باید نای دهنده با گیرنده بررسی شود. ثانیا حتی اگر این سنخیت وجود داشته باشد باز هم گیرنده نای باید تا آخر عمر دارو مصرف کند تا پیوند پس نزند اما اگر از نای مصنوعی که با استفاده از سلولهای بنیادی خود فرد ساخته می شود ریال استقاده شودریال مشکلات فوق الذکر بر طرف می شود. این فکر اولیه دستیابی به این نوآوری جدید علمی بود.

نای، مجرای تنفس است که ۱۲ سانتی متر طول دارد و گر چه طول آن کم است اما حیاتی ترین نقش را در انتقال هوا به ریه ها دارد، در کشور ما علاوه بر افرادی که دچار بیمارهای مختلف تنفسی هستند، جانبازان شیمیایی زمان جنگ نیز هستند که گاهی بالاجبار برای آنها لوله تراشه به جای نای گذاشته می شود اما این لوله ها نیز بعد از مدتی دچار تنگی می‌شوند و به عروق اطراف آسیب می‌رسانند که این تنگی نفس ثانویه نیز نیازمند عمل جراحی مجدد است. ‌

در زمان حاضر برای باز کردن نای از لیزر استفاده می‌شود اما گاهی این درمان هم جواب نمی دهد و چاره‌ای جز تعویض نای نیست. ‌

نوآوری که دانشمندان کشور ما انجام دادند این است که توانستند برای اولین بار در دنیا، تراشه و ساختار نای مصنوعی با به استفاده از پلیمرهای شبیه غضروف اصلی نای بسازند و بعد بر روی این اسکلت اصلی که فاقد سلولهای مجرای نای است، سلولهای بنیادی را کشت کنند. ‌

پس از کشت سلولهای بنیادی که از اعضای خود فرد گرفته می‌‌شود، آن را در شکم خود فرد درون پرده صفاقی می‌کارند تا سلولها رشد کنند و پس از ۶ ماه یک نای کامل با سلولهای خود فرد به دست می‌آید که آن را بر می‌دارند و به جای نای از بین رفته خود بیمار پیوند می‌زنند. ‌ مهم ترین مرحله، ساخت ماتریکس یا ساختار اصلی غضروف نای بود که پس از چندین سال تلاش بالاخره توانستیم به بهترین ساختار که دقیقا مانند ساختار غضروف نای اصلی است که خدا آفریده است برسیم به طوری که اسکلت ساخته شده حتی در زیر میکروسکوب نیز با اسکلت نای طبیعی تفاوتی ندارد.

‌نای مصنوعی تاکنون بر روی ۶ گوسفند پیوند زده شده است که در دو گوسفند اول که در مراحل اولیه تحقیق بودند این آزمایش موفقیت آمیز نبود و مردند اما استفاده از این روش بر روی ۴ گوسفند بعدی نتیجه داد و پیوند با موفقیت انجام شد و اکنون هر ۴ گوسفند زنده هستند. ‌

مرحله بعدی آزمایش و پیوند با استفاده از این روش جدید بر روی انسان است که امید است تا پایان سال ۸۷ خبر موفقیت پیوند نای مصنوعی بر روی انسان به جهانیان اعلام شود. ‌

۴‌ – پژوهشگران ایرانی موفق به ابداع روش جدید مدل‌سازی سه بعدی تصاویر پزشکی شدند

مهندس آرش میرهاشمی، دانش‌آموخته کارشناسی ارشد مهندسی پزشکی ومجری طرح در تشریح روش ابداعی به پیشرفتهای صورت گرفته در زمینه کمک پردازنده‌های گرافیکی اشاره کرد و گفت: این پروژه در راستای تکمیل روشهای فعلی (مشاهده تصاویر پزشکی به صورت مقاطع متوالی دو بعدی) اجرا شده است. ‌

در روش کنونی پزشکان برای برنامه ریزی عملیات جراحی، تصاویر متعددی به صورت متوالی از مقاطع مختلف بدن تهیه می‌کنند و با استفاده از فاصله مقاطع حجم مورد نظر را محاسبه می‌کنند. به عنوان مثال برای تعیین حجم بافت یا استخوان یا تومور یا هر عامل دیگر پزشک تصاویر متوالی از مقاطع تهیه کرده و با استفاده از روش محاسبه احجام هندسی، اطلاعات مورد نظر را استخراج می‌کند. ‌

در روش ابداع شده با استفاده از تکنیک نماسازی حجمی تصاویر به صورت دیجیتالی در رایانه ذخیره می‌شود؛ سپس با استفاده از پیاده سازی یکسری از الگوریتم‌ها، با دنبال کردن یکسری عملیات، تصویر سه بعدی بافت به صورت کامل مشخص می‌شود و حجم آن محاسبه می‌شود. بدین ترتیب پزشک به راحتی می‌تواند از جهات مختلف آن را مورد بررسی قرار دهد؛ ضمن اینکه می‌تواند با استفاده از تکنیک‌های رایانه ای بخشی از بافت را برش زده و قسمتهای درونی بافت را به صورت دقیق تر مورد بررسی قرار دهد
۵‌ – ساخت چهار داروی نو ترکیب

با توجه به پیشرفت های ایجاد شده در صنعت داروسازی کشور، برای اولین بار در تاریخ داروسازی ایران، ‌داروهای نو ترکیبی برای بیماران ام اس (با عنوان‌‌ ‌سینووکس)، بیماران خاص (با عنوان اینترفرون بتا، گاما و آلفا) و مبتلایان به هپاتیتc ‌‌(با‌ ‌عنوان اینترفرون پگنیله) توسط متخصصین داخلی ساخته و وارد بازار شده است. ‌

در واقع ساخت نخستین داروی نو ترکیب انسانی به نام گاما اینترفرون‌ ‌‌(‌گاما ایمونکس) سرآغاز ورود ایران به عرصه تولید داروهای نوترکیب به عنوان سومین کشور تولیدکننده این دارو پس از آلمان و آمریکا، می باشد و در این راستا قادر خواهد بود به تولید صنعتی این دارو در سطح بین المللی برسد و انحصار تولید این دارو شکسته شود. ‌

کنترل کیفیت و انجام مطالعات آزمایشگاهی این دارو از مسایل بسیار مهمی بود، که با موفقیت انجام شد. و این خود نشان‌ دهنده ظرفیت‌های توسعه صنایع دارویی کشور است. ‌

این دارو ها در درمان مبتلایان به عفونت‌های خطرناکی همچون، گرانولوماتوز مزمن و استئو پتروزیس بدخیم به کار می‌رود. ‌

در واقع جانبازان شیمیایی دارای عوارض ریوی و بیماران CGD ‌‌‌که مبتلا به نقص ژنتیکی منجر به گرانولوماتوز مزمن هستند، مصرف‌کنندگان این دارو محسوب می‌شوند؛ که با مصرف این دارو، کیفیت زندگی این بیماران به نحو بارزی بهبود می‌یابد. ‌

همچنین داروی گاما اینترفرون در درمان بیماری‌های مادرزادی، که فرد را مستعد عفونت می‌کند و برخی از سرطان‌ها به کار می‌رود. ‌

با سلام

در تلویزیون خودمون یه برنامه هایی در مورد عملکرد انقلاب اسلامی در مقایسه با رژیم منحوس پهلوی نشون می دهند که بیشتر روی مسائلی مثل جاده روستایی چند کیلومتر آسفالت بود و الان چقدر تاکید می‌کنند که باعث می شود خیلی ها بگویند این هنر نیست که؟ دبی قبل انقلاب بیابون بود الان را ببینید!

سخنی بحق می گویند.

چرا که قیاسی که باید انجام شود، نمی شود. بجای تاکید فوق، بایستی بر مثلاً استقلال در ساختن کشور و حتی جاده روستایی را بیان کرد. اتکا بر نیروی انسانی داخلی را نمایان کرد. و ...

یا روحیه‌ای که نظام اسلامی به جوانان داد که در رشته های ورزشی ورود جدی داشته باشند و خودباختگی برچیده شود.

ابهت نظام در جهان را بولد کنن و در کنار آن به دستاوردهایی که بر اثر اتکا بر قدرت الهی و اعتماد به مردم کشور حاصل شده است، اشاراتی کنند. نه آماری بدهند که راحت از طرف افرادی رد می شوند که مثلاً کار برق رسانی را که شاه هم شروع کرده بود، جاده سازی را هم. انقلاب نمی شد همین ها هم می شدند و بهتر هم می شدن چون امریکایی ها می ساختن!

شاید هم درست باشد اما همان نکته مغفول در این سخن هنوز هست. چشم به دست بیگانه داشتن! که هر طور خواستن عمل کنن.

12 بهمن؛ بازگشت امام خمینی به ایران، آغاز دهه فجر

بازگشت امام خمینی (ره) به ایران واقعه‌ای در جریان انقلاب ۱۳۵۷ است که طی آن در ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷ امام خمینی (ره) پس از ۱۴ سال تبعید به ایران بازگشت و در تهران مورد استقبال قریب به سه میلیون ایرانی قرار گرفت. این روز در تقویم رسمی با عنوان روز آغاز دهه فجر، مشخص شده‌ است.

مقدمه

با گسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران، شاپور بختیار به عنوان آخرین و تنها امید رژیم پهلوی و سردمداران غربی پشتیبان این رژیم، به عنوان نخست وزیر باقی مانده بود. در طرف مقابل تظاهرات مردم هر روز پر شورتر و مصمم‌تر می‌شد و شعار استقلال،‌ آزادی، جمهوری اسلامی بعنوان اصلی ترین خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمینی مطرح می‌شد. امام خمینی كه شرط ورود خود را به كشور، خروج شاه، اعلام كرده بودند، با فرار شاه در 26 دی 1357، تصمیم به بازگشت گرفتند.بازگشت امام خمینی(ره) به ایران

امام خمینی(ره) از سیزده آبان سال 1342 تا دوازده بهمن سال 1357، یعنی حدود چهارده سال در تبعید به سر برد و در سال 1343 ابتدا به ترکیه و پس از مدتی به عراق تبعید شد و اوقات پایانی دوری از وطن را در فرانسه و در دهکده ای به نام نوفل لوشاتو گذراند. نوفل لوشاتو در روزهای اوج نهضت، به قلب تپنده انقلاب ایران تبدیل شده بود. وقتی امام را به ترکیه تبعید می کردند، شاه و امریکا هیچ گاه پیش بینی نمی کردند که او روزی پیروزمندانه به ایران باز گردد و رژیم شاهنشاهی را از بن برکند.

پس از خروج شاه در 26 دی 1357، امام در پیامی کوتاه خطاب به خبرگزاری های جهان اعلام کرد: «خروج شاه از ایران، اولین مرحله پایان یافتن سلطه جنایت بار پنجاه ساله رژیم پهلوی می باشد که به دنبال مبارزات قهرمانانه ملت ایران صورت گرفته است. من این پیروزی را به ملت تبریک می گویم.» همچنین ایشان اعلام کرد که در اولین فرصت به ایران باز می گردند.

به تعویق افتادن بازگشت امام خمینی(ره) به ایران

در حالی که یاران حضرت امام و مبارزان مذهبی، با وجود تمام نگرانی ها در تدارک برگزاری مراسم استقبال باشکوهی از امام بودند، اعلام خبر تصمیم امام برای آمدن، مسئولان و سردمداران رژیم پهلوی را سخت به تکاپو انداخت. آنان که به شدت از تظاهرات خیابانی مردم بر ضد رژیم پهلوی هراسناک شده بودند، ورود امام را به کشور، پایانی بر تمام امیدهایشان می پنداشتند و یقین داشتند که در این صورت، طومار سلطنت پهلوی برچیده خواهد شد.

بنابراین، درصدد مقابله با ورود امام به کشور یا مانع تراشی در برابر تصمیم امام برآمدند. بختیار در مقام نخست وزیری، نقشه های گوناگونی در سر می پروراند که انفجار هواپیمای امام یا منحرف کردن مسیر هواپیمای حامل امام و سپس دستگیری ایشان از آن جمله بود که هیچ یک عملی نشد. تیر آخر او، بستن فرودگاه ها به روی هواپیمای امام بود. در حالی که قرار بود پرواز انقلاب در روز ششم بهمن امام خمینی رحمه الله را از فرانسه به ایران بیاورد، سازمان هواپیمایی کشور اعلام کرد که به علت بدی هوا و نبود دید کافی، همه پروازها لغو شده است.

اعتراض مردم به بسته شدن فرودگاه ها
با انتشار خبر بسته شدن فرودگاه ها و جلوگیری دولت بختیار از ورود حضرت امام به کشور، مردم با تظاهرات و راه پیمایی های خود، به اقدام دولت اعتراض کردند. همه افسران نیروهای سه گانه در پایگاه های خود در تهران، اصفهان، کرمانشاه، دزفول، همدان و بوشهر اعتصاب کردند و سپس به صفوف تظاهرکنندگان معترض پیوستند. در تهران، سیل جمعیت تظاهر کننده به سوی فرودگاه مهرآباد به راه افتادند.

روحانیان مبارز سراسر کشور که برای استقبال از امام به تهران آمده بودند، با تحصن در مسجد دانشگاه اعلام کردند تا بازگشت امام خمینی(ره) به کشور به تحصن ادامه خواهند داد. مردم و دانشجویان نیز به جمع تحصین کنندگان می پیوستند. فردای آن روز، مردم در راه پیمایی عظیم یک میلیونی به مناسبت رحلت پیامبر اسلام، در حمایت از امام شعار دادند. در بسیاری از نواحی شهر تهران نیز زد و خوردهای شدیدی میان نیروهای انتظامی و تظاهرکنندگان روی داد.

تیراندازی در نواحی مختلف لحظه ای قطع نمی شد. خبرگزاری پاریس اعلام کرد یکی از میدان های شهر، به میدان جنگ شباهت پیدا کرد و تعداد کشته ها در پایتخت را سه هزار تن گزارش کرد. روزنامه اطلاعات نوشت: «غرب و جنوب غرب تهران، غرق در شعله های آتش بود».

عقب نشینی دولت بختیار
در پی تحصن ها و تظاهرات خونین مردم در اعتراض به بسته شدن فرودگاه ها، دولت بختیار عقب نشینی کرد و شکست را پذیرفت. بختیار در نهم بهمن ماه اعلام کرد که فرودگاه مهرآباد امروز باز خواهد شد و هیچ ممانعتی برای ورود امام به کشور وجود ندارد. هیئت دولت در دهم بهمن اعلام کرد که ورود هواپیمای حامل امام به فرودگاه مهرآباد تهران بدون اشکال است. با اعلام این خبر، کمیته استقبال از امام در پیامی اعلام کرد که امام خمینی رحمه الله در ساعت نه صبح پنج شنبه دوازده بهمن در تهران خواهد بود.

ورود امام خمینی رحمه الله به ایران

شامگاه یازده بهمن، هواپیمای امام خمینی رحمه الله غرش کنان از فرودگاه شارل دوگل فرانسه به آسمان پرواز کرد. امام نماز شب را در طبقه دوم هواپیما به جای آورد و سپس در طبقه پایین هواپیما استراحت کرد. مهماندار هواپیما از مشاهده آرامش امام متعجب شده بود. هنگام طلوع فجر، امام و همراهان نماز صبح را به جماعت به جا آوردند. زمان ورود هواپیما به آسمان ایران، خبرنگاری از امام پرسید: «چه احساسی دارید؟» و امام پاسخ داد: «هیچ.» امام هیچ احساسی نداشت؛ چرا که او فقط بر مبنای تکلیف عمل می کرد. پیروزی و شکست برای او، هر دو زیبا بود. همان طور که شکست، او را ناامید نمی کرد، پیروزی نیز احساسات شخصی اش را برنمی انگیخت.

مسافران همراه امام خمینی (ره)
پرواز بازگشت سید روح‌الله خمینی از فرانسه به تهران با همراهی تعداد زیادی انجام شد که شامل سیاست‌مداران انقلابی، ماموران آمریکایی، چریک‌های آموزش دیده، خانواده آیت‌الله خمینی و خبرنگارها بودند. برخی از این افراد در زیر فهرست نوشته شده‌اند.
 ابوالحسن بنی‌صدر، صادق قطب‌زاده، ابراهیم یزدی، حسن ابراهیم حبیبی،حسن لاهوتی، احمد غضنفرپور، تقی ابتکار، محسن سازگارا، محمد منتظری- فرزند حسین‌علی منتظری، مرتضی مطهری، خانم دوریان مک گری، ژرار ژان فابین-باتوش (محافظ شخصی آیت‌الله خمینی در نوفل‌لوشاتو)

 12 بهمن 1357 و پرشکوه ترین استقبال تاریخ

در دوازدهم بهمن 1357، پرشکوه ترین استقبال تاریخ جلوه گر شد. این روز یکی از ماندگارترین روزهای تاریخ معاصر ایران است و شور و شوق مردم در آن وصف ناپذیر بود. عده زیادی از مردم، خود را به تهران رسانده بودند تا در مراسم استقبال از امام شرکت کنند. تقریبا در ساعت شش صبح، خیابان ها سرشار از جمعیت بود. اول صبح، میلیون ها نفر در دو طرف خیابان های مسیر امام خمینی رحمه الله ایستاده بودند و پنجاه هزار نیروی انتظامی مردمی مشغول منظم کردن آنها بودند.

مردم با تاق نصرت و گل، خیابان ها را تزیین کردند و در قلب استقبال کنندگان، دریایی از اضطراب و شادی موج می زد. در ساعت نه و سی دقیقه صبح، محبوب ملت و پرچم دار آزادی به وطن برگشت. چند لحظه پس از گشوده شدن در خروجی هواپیما، امام در حالی که دستشان در دست مهماندار فرانسوی بود، در مقابل دیدگان مشتاقان ظاهر شد. همه اشک شادی می ریختند. فریاد «اللّه اکبر» به هوا برخاست.امام خمینی رحمه الله در فرودگاه مهرآباد

امام خمینی رحمه الله در فرودگاه مهرآباد پس از شنیدن پیام ملت، سخنانی ایراد فرمود. ایشان ابتدا از تمام اقشار ملت از پیر و جوان، روحانی و کسبه، قاضی و وکیل، کارمند و کارگر و کشاورز که در راه رسیدن به پیروزی رنج و مصیبت دیدند و ثابت قدم ماندند، صمیمانه تشکر کرد. ایشان در بخشی از سخنان خود، تلاش های محمد رضا را برای بازگشت به ایران و حفظ سلطنت، ناکام خواند و تلاش های آنان را به دست و پا زدن برای حفظ سلطنت تعبیر کرد.

امام در این سخنان با بیان رمز پیروزی فرمود: «ما باید از همه طبقات ملت تشکر کنیم که این پیروزی تا اینجا به واسطه وحدت کلمه بوده است. وحدت کلمه مسلمین، همه، وحدت کلمه اقلیت های مذهبی با مسلمین، وحدت دانشگاه و مدرسه علمی، وحدت روحانی و جناح سیاسی. ما باید همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه، رمز پیروزی است و این رمز پیروزی را از دست ندهیم».

مهم ترین پیامدهای بازگشت امام خمینی به ایران
دو حادثه، از مهم ترین پی آمدهای بازگشت امام خمینی رحمه الله است که به سرعت موجب پیروزی انقلاب اسلامی شد: انتصاب دولت موقت و بیعت نظامیان با امام خمینی رحمه الله . امام خمینی در 26 دی ماه در آستانه خروج شاه از کشور اعلام کرد که ما دولت را به همین زودی اعلام خواهیم کرد. در پانزده بهمن، نخست وزیری مهندس بازرگان به تصویب شورای انقلاب رسید.

در نوزده بهمن، عظیم ترین راه پیمایی در سراسر کشور شکل گرفت و میلیون ها نفر از دولت منتخب امام خمینی رحمه الله حمایت کردند. از سوی دیگر، در دهه انقلاب، ارتش که تنها نقطه اتکای رژیم بود، به انقلاب پیوست. فرار، نافرمانی، اعتصاب، شرکت در تظاهرات و سرانجام، بیعت با امام خمینی رحمه الله ، نشانه همراهی ارتش با امام بود که در نوزده بهمن به اوج خود رسید. در نتیجه، رژیم بدون پشتوانه به سرعت از هم پاشید و انقلاب اسلامی در 22 بهمن به پیروزی نهایی رسید.

گردآوری: بخش فرهنگ و هنر بیتوته

روز شمار و تقویم عملیات های دفاع مقدس بهمن ماه

در بهار چهلم هر کوچه مزیّن به نام زیبای یک گل پرپرو خوشبو

بیانات مقام معظم رهبری در خصوص دهه چهارم انقلاب اسلامی

حرف اول) دهه چهارم؛ دهه پیشرفت و عدالت

ما وارد دهه چهارم عمر نظام جمهوری اسلامی داریم میشویم. البته یک نظام اجتماعی در سی سالگی و سی وپنج سالگی یک نظام کاملا جوان است؛ اگر چنانچه بخصوص در این نظام، تحرک و تحول های درونی به موقع و بجا وجود داشته باشد، به آسانی سالخورده و فرسوده هم نخواهد شد؛ با گذشت صدها سال هم پیر و فرسوده نمی شود، لیکن آنچه مسلم است، در این سنین- در سنین سی سالگی و سی وپنج سالگی و چهل سالگی- یک نظام اجتماعی، یک نظام جوان است. یعنی چه جوان است؟ یعنی هنوز به تجربه بیشتر احتیاج دارد؛ هنوز به کار و تلاش بیشتر در زمینه مبانی نیاز دارد تا به پختگی و قوام برسد.
ما گفتیم که در این دهه، آنچه که به عنوان یک هدف و شعار- برای اینکه دنبال کنیم که مرحله ای را بگذرانیم- باید مورد توجه قرار بگیرد، «پیشرفت و عدالت» است. این را شعار قرار بدهیم؛ پیشرفت و عدالت. پیشرفت را عرض کردم؛ مقصود، پیشرفت همه جانبه است؛ یعنی پیشرفت مادی و پیشرفت معنوی. پیشرفت مادی را هم نفی نمی کنیم. یعنی مطلقا مسئله معیشت مردم، مسئله اشتغال مردم، مسئله پیشرفت های علمی و فناوری را مطلقا دست کم نمی گیریم. اینها کاملا مهم است و باید دنبال شود، تا در این زمینه ها فقر نباشد. بیکاری نباشد، گرانی و تورم قیمت ها نباشد؛ در این تردیدی نیست. اما در کنارش، به این اکتفا هم نمی کنیم، بلکه باید فکر روشن، اعتقاد عمیق، انگیزه ی روزافزون و جوشان و اخلاق انسانی و والای اسلامی در کنار اینها گسترش پیدا کند.
همان طور که عرض کردم، از بیراهه ها باید ترسید. گاهی اوقات یک چیزها و راه هایی را برای پیشرفت پیشنهاد می کنند که بیراهه است. یک نمونه اش را گفتم؛ مثل پیشرفتهای دوره پهلوی که حقیقتا بعضی اش توقف و بعضی اش پسرفت و سقوط بود- که حالا جای تفاصیلش در این جلسه نیست؛ چون وقت نیست- آن یک الگو بود که واقعا بیراهه بود؛ به ظواهر دلخوش کردن، غربی ها را معیار و ملاک قراردادن و دنبال آنها حرکت کردن که نتیجه اش همین می شود که در آن پنجاه شصت سال شوم و سیاه در دوران پهلوی مشاهده شد.
یک نمونه دیگر از این بیراهه ها، نمونه هایی است که گاهی ممکن است در زمان ما هم پیدا بشود؛ باید توجه داشت. در این نمونه دوم، اسمی از ظواهر آورده نمی شود، هویت ایرانی و اسلامی هم مثل آنچه که در آن شکل اول دیده می شد، نفی نمی شود؛ لیکن یک حالت نومیدی از تحرک و پیشرفت در این مسابقه در سیاستگذاران و سررشته داران امور و سخنگویان جامعه مشاهده می شود. یعنی نگاهی که به غرب می کنند، یک نگاه به یک نقطه والا و دست نیافتنی است، اسمش را هم می گذارند واقع بینی! می گویند آقا واقع قضیه چیست؛ امروز اینها از لحاظ علمی اینقدر جلویند، در زمینه های گوناگون این همه پیشرفت کرده اند؛ این همه نظریات مختلف در علوم انسانی، در زمینه های مسائل اجتماعی، مسائل سیاسی؛ این همه نظر، این همه فکر، این همه نظریه نو، ابتکاری ارائه داده اند؛ ما کی می توانیم به گرد اینها برسیم؟ یعنی یک چنین روحیه ای در آنها وجود دارد. بارها در طول این سی سال، بنده خودم با افرادی از این قبیل مواجه بودم که چه با زبان صریح یا نیمه صریح یا با زبان حال، همین معنا را بیان می کردند که «آقا ما البته باید پیشرفت کنیم، اما دنبال اینها باید حرکت کنیم! ما که نمی توانیم به گرد اینها برسیم، چه برسد به اینکه از اینها جلو بزنیم؛ چرا بیخود زحمت می دهید خودتان را؟».
این هم یک بیراهه است. این معنایش این است که یک ملت- حالا ملت ما به عنوان یک نمونه- و ملتهای گوناگون شرق و ملتهای مسلمان از جمله، محکوم به این هستند که همیشه دنبال رو حرکت غرب و شاگرد دائمی آنها باشند و هیچ وقت از خودشان امید نداشته باشند که بتوانند در آن سطح قرار بگیرند، چه برسد که از آنها جلو بیفتند؛ هرگز چنین روحیه ای نداشته باشند. این، یک بیراهه بسیار خطرناک است که امروز متأسفانه از سوی استاد دانشگاه، از سوی متفکر سیاسی، از سوی بعضی از گویندگان مذهبی ترویج می شود؛ این درست ضدتجربه طولانی مدت بشری است. چرا؟ مگر خدای متعال یک دسته از انسان ها را این جور آفریده که همیشه باید جلو باشند؟ کدام واقعیت تاریخی این را نشان می دهد؟ مگر همینهائی که امروز دردنیا جلو هستند، در چند قرن قبل از این، ملتهای عقب افتاده دنیا در همه مسائل گوناگون نبودند؟ دوران قرون وسطای اروپا مگر از یاد تاریخ رفته؟ دوران قرون وسطی - من بارها گفته ام- دوران تاریکی است، دوران جهل و ظلمت است برای اروپا؛ نه برای کشورهای مسلمان، نه برای ایران. همان دورانی که آنها اسمش را گذاشتند دوران جهل و بی خبری و ظلمت و خواب، همان دوران در کشور ما و در کشورهای اسلامی، دوران عظمت و پیشرفت علم و فلسفه است و پیشرفت سیاسی و اقتدار سیاسی.
این نگاه، خیلی نگاه خطرناکی است. در همین زمینه هائی هم که امروز شما مشاهده می کنید که در زمینه های علمی در کشورتان پیشرفت وجود دارد، در همین زمینه ها هم بالخصوص بعضی ها می آمدند و می گفتند آقا فایده ندارد! ولی جوان مسلمان، جوان ایرانی، با همت، با انگیزه وارد شد و به سطح دیگران رسیدو یک جاهایی هم از دیگران حتی هم جلوتر هم رفت؛ یعنی به نسبت زمانی که صرف کرده اگر ملاحظه کنید، جلوتر هم رفته. بنابراین، این تفکر یکی از آن تفکرات بیراهه است. مطلقاً نگاه نومیدانه نباید داشت. نگاه دین، نگاه اسلام، نگاه قرآنی به انسان این است که: انسان باید تلاش کند؛ تلاش با نظم، یا برنامه ریزی و بی وقفه، تا بتواند به نتایج برسد.
برای اینکه تفکر انبیاء در جامعه پیاده شود، یک حرکت بلندمدت و طولانی لازم بوداین انقلاب با این هدف به وجود آمد. جامعه اسلامی، کشور اسلامی، نه فقط دولت اسلامی، نه فقط تشکیل یک نظام اسلامی، بلکه تشکیل یک واقعیت و یک مجموعه مردمی که بر اساس تعالیم اسلام- که لب لباب تعالیم انبیاء است- زندگی می کنند و آثارش را احساس می کنند. این هدف ماست. خوب، ما به این هدف هنوز نرسیدیم، توقع هم نبود که در ظرف سی سال برسیم. این هدف، هدف خیلی طولانی مدتی است. بایدتلاش کرد، باید کار کرد تا به این هدف رسید؛ شما مسئولیتتان این است. مأموریت این نسل این است؛ کشور و ملتتان را به آن جایگاهی که معنایش این باشد که یک جامعه اسلامی به معنای واقعی تشکیل شده، برسانید. این را الگو کنید.این می شود بزرگترین وسیله برای گسترش این فکر و گسترش این تجربه در عالم؛ این مأموریت این نسل است که در تصور و در جنبه نظری، چیز مشکلی نیست. البته کار، کار بسیاردشواری است. همان تحرک جوانی، همان انگیزه جوانی را لازم دارد؛ باتلاش فراوان جهادی که حالا گفته ایم وعرض می کنیم. هدف این است: ما کشور اسلامی می خواهیم. کشور اسلامی وقتی تشکیل شد،معنایش این است که دنیای مردم آباد خواهد شد، نه به معنای آبادی ای که در نظام های مادی وجود دارد.(۱)

**************

۱-بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار برگزیدگان دانشجو؛ ۷ مهر ۱۳۸۷

بیانات مقام معظم رهبری در خصوص دهه چهارم انقلاب اسلامی

حرف دوم) ● پیشرفت باید درسایه عدالت باشد

ما می خواهیم کشورمان از همه جهات- از لحاظ علمی، از لحاظ اقتصادی، از لحاظ فناوری، از لحاظ سیاسی- به پیشرفت برسد. مردم به رفاه دست پیدا کنند؛ اما در کنار پیشرفت، می خواهیم کشور عادلانه و با عدالت اداره بشود؛ این مهم است. نه عدالت بدون پیشرفت مطلوب است، نه پیشرفت بدون عدالت. عدالت بدون پیشرفت یعنی برابری درعقب ماندگی، برابری در فقر؛ این را نمی خواهیم. پیشرفت بدون عدالت را هم هرگز مطالبه نمی کنیم؛ پیشرفت، همراه با عدالت، باید فواصل طبقاتی کم بشود. بایدآن کسانی که برای تحرک استعداد دارند، فرصتهای برابر دریافت کنند؛ اگر کسی تنبلی کرد، تنبلی اش به گردن خودش. نباید اینجور باشد که د ر برخی از مناطق کشور مجال برای تلاش علمی یا تلاش اقتصادی نباشد، اما بعضیها از منابع و از امکانات کشور به طور بی نهایت بتوانند استفاده کنند؛ نه، هنر این است که مطالبه ملت از دولتها، از مجالس پی درپی شورای اسلامی، از قوه قضائیه و از همه مسئولان باید این باشد. کشور بایدپیشرفت کند؛ پیشرفت در همه بخشها:
ـ پیشرفت در تولیدثروت، پیشرفت در افزایش بهره وری، پیشرفت درعزم و اراده ملی، پیشرفت در اتحاد ملی و نزدیکی قشرهای مختلف به یکدیگر، پیشرفت در دستاوردهای علم و فناوری، پیشرفت در اخلاق و در معنویت، پیشرفت در کم کردن فاصله طبقاتی، دررفاه عمومی، در انضباط اجتماعی، دربوجود آمدن وجدان کاری در یکایک آحاد ما مردم، پیشرفت در امنیت اخلاقی، پیشرفت در آگاهی و رشد سیاسی، پیشرفت در اعتماد به نفس ملی... پیشرفت در همه این زمینه ها لازم است؛ اما همه این پیشرفتها باید در سایه عدالت و در کنار تأمین عدالت باشد.(۲)

*********************

2-بیانات در صحن جامع رضوی؛ ۱ فروردین ۱۳۸۷

دهه چهارم انقلاب اسلامی در کلام مقام معظم رهبری

حرف سوم) جریان شناسی توسعه و پیشرفت در انقلاب اسلامی

ما امروز از بیست سال قبل، از سی سال قبل خیلی جلوتریم، تجربه مان بیشتر است، مدیریتهایمان قویتر است، توانائی های علمی ما به مراتب جلوتر است، قدرت تحرک اقتصادی مان به مراتب از آن روز بیشتر است، تصورات ما از پیشرفت نسبت به آن روزها خیلی بهتر است.
در دهه اول، پیشرفت را بسیاری از انقلابیون در الگوی چپ؛ چپ دهه شصت، یعنی الگوی گرایشمند به سوسیالیسم می دیدند. هرکس هم مخالفت می کرد، یک تهمتی، لکه ای، چیزی متوجهش میکردند. یک عده ای از مسئولین، دست اندرکاران، فعالین عرصه کار در جمهوری اسلامی، نگاهشان نگاه حاکمیت دولت و مالکیت دولت بود؛ خوب، این نگاه، نگاه غلطی بود. نگاه به پیشرفت کشور از زاویه دید تفکر شرقی سوسیالیستی چپ محسوب می شد؛ این غلط بود. البته غلط بودن این خیلی زود فهمیده شد، حتی آن کسانی که آن روز مروج همین دیدگاه بودند، ناگهان صد و هشتاد درجه برگشتند! آن افراط به یک تفریط حالا تبدیل شد.
یک برهه ای از زمان، نگاه به پیشرفت، نگاه غربی بود؛ یعنی همان راهی که آنها رفتند، اینها هم باید بروند؛ تصورشان این بود. خودشان را در حد انگلیس و فرانسه و آلمان هم نمیدیدند؛ در حد همین کشورهائی مثل کره جنوبی میدیدند. این هم رد شد. امروز در ذهن و فکر مسئولان و به صورت یک گفتمان عمومی در ذهن نخبگان و فرزانگان، نقشه پیشرفت غربی کشور رد شده است؛ غلط از آب درآمده است. علتش هم این است که انتقاد از نقشه پیشرفت به شیوه غربی، امروز مخصوص ملتهای شرق نیست، مخصوص ما نیست؛ خود اندیشمندان غربی، خود فرزانگان غربی، زبان به انتقاد گشوده اند؛ هم در زمینه های اقتصادی، هم در زمینه های اخلاقی، هم در زمینه های سیاسی. همان چیزی که به آن افتخار می کردند به عنوان لیبرال دموکراسی، امروز مورد انتقاد است؛ پس این همه نقش پیشرفت نیست. امروز ما اینها را می دانیم. البته نقشه پیشرفت اسلامی- ایرانی چیست؟ این باید تدوین شود، باید روشن شود، باید ابعاد و زوایایش مشخص شود؛ این کار به طور کامل انجام نگرفته است و باید بشود. اما همینی که ما فهمیده ایم که باید برگردیم به نقشه اسلامی- ایرانی، این خودش موفقیت بزرگی است. این موفقیت را امروز داریم.
خوب، این مسیر پیشرفت است. مسیر پیشرفت، مسیر غربی نیست. مسیر منسوخ و برافتاده ای اردوگاه شرق قدیم نیست. بحرانهائی که در غرب اتفاق افتاده است، همه پیش روی ماست، می دانیم که این بحرانها گریبانگیر هر کشوری خواهد شد که از آن مسیر حرکت کند. پس ما بایستی مسیر مشخص ایرانی- اسلامی خودمان را در پیش بگیریم و این را با سرعت حرکت کنیم؛ با سرعت مناسب.
راه حلی که براساس این مقدمات وجود دارد. این راه حل را شما باید پیدا کنید. شما باید به نتیجه برسید، به این استنتاج برسید، اما آنچه که من می توانم به عنوان راهنمائی و راهبرد کلی به شما عرض کنم، تلاش و مجاهدت جوانانه و پیگیر است. شما که در دانشگاهید، فعالیت شما فعالیت دانشگاهی است؛ باید درس بخوانید، تحقیق کنید، به فکر نظریه سازی باشید. الگوگرفتن بی قید و شرط از نظریه پرداز های غربی و شیوه ترجمه گرائی را غلط و خطرناک بدانید. ما در زمینه علوم انسانی احتیاج داریم به نظریه سازی. بسیاری از حوادث دنیا حتی در زمینه های اقتصادی و سیاسی و غیره، محکوم نظرات صاحبنظران در علوم انسانی است؛ در جامعه شناسی، در روان شناسی، در فلسفه؛ آنها هستند که شاخص ها را مشخص می کنند. در این زمینه ها ما باید نظریه پردازی های خودمان را داشته باشیم و باید کار کنیم؛ باید تلاش کنیم؛ دانشجو باید تلاش کند. دانشجو و محیط دانشگاه باید نگاه کلان به هدفهای انقلاب داشته باشد؛ دنبال آنها برود.(۳)

***********************

۳-بیانات در دیدار دانشجویان دانشگاه های استان فارس؛ ۱۴ اردیبهشت ۱۳۸۷

دهه چهارم انقلاب اسلامی در کلام مقام معظم رهبری

حرف چهارم) وابسته شدن و غربی شدن پیشرفت نیست

پیشرفتی که بر فرد محوری و اباحه لذاتی که انسان به طور مطلق دوست می دارد، مبتنی باشد، پیشرفت نیست. دنیای صنعتی غرب امروز بر این پایه استوار است؛ اباحه لذات؛ هر لذتی، شرطش فقط این است که تعدی به دیگری نباشد. هر چیزی که دوست می داری، مباح است؛ لذت جویی کن. برای همین هم است که می بینید دیگر این تعبیرات شرم آوری که امروز وجود دارد، حتی به سطح کلیساهای آنها هم کشیده شده است! همجنس بازی ها و کارهای زشتی که اینها می کنند، ارتباط و اختلاط های نامشروع و مستجهن جنسی که بین اینها رایج است، یک روز مخفی بود، همین طور به تدریج طوری شده که امروز یک چیز رایج شده است. دو، سه سال پیش از این، کشیش یک کلیسایی در آمریکا اعلام کرد که من حاضرم دو تا همجنس را که می خواهند با هم زندگی کنند، عقدشان را بخوانم! این همان لذت گرایی است. می گوید از این خوشم می آید، پس باید انجام بدهم. این ممنوع و مطرود است. ما این را پیشرفت نمی دانیم.
اقتداری که مبتنی بر ظلم به ملت های دیگر و به بهای پسرفت ملتهای دیگر باشد، پیشرفت و تحولی که در خدمت یک طبقه خاص- طبقه سرمایه دار- باشد، که امروز در کشورهای غربی این طور است، مورد نظر ما نیست. ثروت این کشورهایی که زیاد است، یعنی درآمد عمومی شان زیاد است- به تعبیر رایج، درآمد ناخالص ملی- چگونه توزیع می شود؟ به هرکس چقدر و در مقابل چه مقدار کار، می رسد؟ معمولا اینها را نگفته می گذارند. برای کسب معاش، زن و شوهر روز و شب کار کنند و توان نداشته باشند تا بتوانند زندگی خودشان را بگذرانند، اما در مقابل سرمایه داران بزرگ- راکفلرها و فوردها و آنهایی که حالا جدیدا در این میدان وارد شده اند- کوههایی از ثروت داشته باشند که نتوانند محاسبه کنند؛ اینها مورد نظر ما نیست. پیشرفتی که در خدمت طبقه سرمایه دارها باشد، پسرفت است. پیشرفتی که با باختن هویت مستقل ملی همراه باشد و انسان خودش را از دست بدهد، پیشرفت نیست.
تقلید، رایج شدن و پیشرفت تقلید، پیشرفت نیست. وابسته کردن اقتصاد، تقلیدی کردن علم، ترجمه گرایی در دانشگاه؛ که هرچه که آن طرف مرزها، مرزهای غربی و کشورهای اروپایی، گفته اند، ما همان را ترجمه کنیم و اگر کسی حرف زد، بگویند مخالف علم حرف می زند؛ پیشرفت نیست و ما این را پیشرفت نمی دانیم. نه اینکه ترجمه را رد کنیم؛ من این را بارها در مجامع دانشگاهی گفته ام؛ نخیر، ترجمه هم خیلی خوب است؛ یاد گرفتن از دیگران خوب است؛ اما ترجمه کنیم تا بتوانیم خودمان به وجود آوریم. حرف دیگران را بفهمیم تا حرف نو به ذهن خود ما برسد؛ نه اینکه همیشه پای حرف کهنه دیگران بمانیم. یک حرفی را در زمینه مسائل اجتماعی پنجاه، شصت سال پیش فلان نویسنده یا فیلسوف یا شبه فیلسوف فرهنگی گفته، حالا آقایی بیاید در دانشگاه، دهنش را با غرور پر کند و همان را دوباره به عنوان حرف نو برای دانشجو بیان کند! این پیشرفت نیست؛ پسرفت است. زبان و ملی را مغشوش کردن، هویت اسلامی ملی را سلب کردن و مدل بازی به جای مدل سازی، پیشرفت نیست. ما وابسته شدن و غربی شدن را پیشرفت نمی دانیم.
آنچه که پیشرفت هست، این است که ما از هر که و هر جور، همه دانش های مورد نیازمان را فرا بگیریم؛ این دانش را به مرحله عمل و کاربرد برسانیم، تحقیقات گوناگون انجام بدهیم، برای اینکه دامنه علم را توسعه بدهیم، تحقیقات بنیادی انجام بدهیم، تحقیقات کاربردی و تجربی انجام دهیم، تا فناوری را به وجود آوریم یا فناوری جدیدی را به وجود بیاوریم یا فناوری را تکمیل کنیم؛ تصحیح کنیم و انجام بدهیم؛ در زمینه آموزش های مدیریتی از پیشرفت های دنیا فرا بگیریم، آن را بین خودمان بر طبق نیازها و عرف و فرهنگ خودمان تحلیل و فهم کنیم و با جامعه مان تطبیق کنیم؛ درباره مشکلات اجتماعی ای که در کشور وجود دارد، تحقیق کنیم و راه ریشه کردن اینها را پیدا کنیم.(۴)

*****************

۴-بیانات در دیدار دانشگاهیان استان سمنان؛ ۱۸ آبان ۱۳۸۵

دهه چهارم انقلاب اسلامی در کلام مقام معظم رهبری

حرف پنجم) مدل پیشرفت با الگوی اسلامی- ایرانی

بحثی که برای الگوی پیشرفت میکنیم، برای این نیست که می خواهیم پیشرفت را شروع کنیم؛ پیشرفت از انقلاب شروع شده، بلکه به این معناست که با بحث نظری و تعریف شفاف و ضابطه مند از پیشرفت، قصد داریم یک باور همگانی در درجه اول در بین نخبگان، بعد در همه مردم به وجود بیاید که بدانند دنبال چه هستیم و به کجا می خواهیم برسیم و بخشهای گوناگون نظام بدانند چه کار باید بکنند. این را باید پیدا کنیم.
مدل سازی و الگوسازی، کار خود شماست؛ یعنی کار نخبگان ماست. در تحقیقات دانشگاهی باید دنبالش بروند، بحث کنند و در نهایت مدل پیشرفت را برای ایران اسلامی، برای این جغرافیا، با این تاریخ، با این ملت، با این امکانات، با این آرمانها ترسیم و تعیین کنند و براساس او، حرکت عمومی کشور به سوی پیشرفت در بخشهای مختلف شکل بگیرد.
پیشرفت غربی، پیشرفت ناموفقی است. ما باید پیشرفت را با الگوی اسلامی- ایرانی پیدا کنیم. این برای ما حیاتی است. چرا می گوئیم اسلامی و چرا می گوئیم ایرانی؟ اسلامی به خاطر اینکه بر مبانی نظری و فلسفی اسلام و مبانی انسان شناختی اسلام استوار است. چرا می گوئیم ایرانی؟ چون فکر و ابتکار ایرانی، این را به دست آورده؛ اسلام در اختیار ملتهای دیگر هم بود. این ملت ما بوده است که توانسته است یا می تواند این الگو را تهیه و فراهم کند. پس الگوی اسلامی ایرانی است. البته کشورهای دیگر هم از آن، بدون تردید استفاده خواهند کرد؛ همچنانی که تا امروز هم ملت ما و کشور ما برای بسیاری از کشورها در بسیاری از چیزها الگو قرار گرفته، اینجا هم یقیناً این الگو مورد تقلید و متابعت بسیاری از ملتها واقع خواهد شد.
آنچه که موجب می شود ما الگوی غربی را برای پیشرفت جامعه خودمان ناکافی بدانیم، در درجه اول این است که نگاه جامعه غربی و فلسفه های غربی به انسان- البته فلسفه های غربی مختلفند؛ اما برآیند همه آنها این است- با نگاه اسلام به انسان، بکلی متفاوت است؛ یک تفاوت بنیانی و ریشه ای دارد. لذا پیشرفت که برای انسان و به وسیله انسان است، در منطق فلسفه غرب معنای دیگری پیدا می کند، تا در منطق اسلام. پیشرفت از نظر غرب، پیشرفت مادی است؛ محور، سود مادی است؛ هرچه سود مادی بیشتر شد، پیشرفت بیشتر شده است؛ افزایش ثروت و قدرت. این، معنای پیشرفتی است که غرب به دنبال اوست؛ منطق غربی و مدل غربی به دنبال اوست و همین را به همه توصیه می کنند. پیشرفت وقتی مادی شد، معنایش این است که اخلاق و معنویت را می شود در راه چنین پیشرفتی قربانی کرد. یک ملت به پیشرفت دست پیدا کند؛ ولی اخلاق و معنویت در او وجود نداشته باشد.
اما از نظر اسلام، پیشرفت این نیست. البته پیشرفت مادی مطلوب است، اما به عنوان وسیله. هدف، رشد و تعالی انسان است. پیشرفت کشور و تحولی که به پیشرفت منتهی می شود، باید طوری برنامه ریزی و ترتیب داده شود که انسان بتواند در آن به رشد و تعالی برسد؛ انسان در آن تحقیر نشود. هدف، انتفاع انسانیت است، نه طبقه ای از انسان، حتی نه انسان ایرانی. پیشرفتی که ما می خواهیم براساس اسلام و با تفکر اسلامی معنا کنیم، فقط برای انسان ایرانی سودمند نیست، چه برسد بگوئیم برای طبقه ای خاص. این پیشرفت، برای کل بشریت و برای انسانیت است.(۵)

************************

۵-بیانات در دیدار دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد؛ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۶

دهه چهارم انقلاب اسلامی در کلام مقام معظم رهبری

حرف ششم و آخر) گسترش انقلاب در میان ملت ها از راه الگوسازی نظام جمهوری اسلامی

این انقلاب گسترش خواهد یافت؛ دست استعمارگران را از جهان اسلام کوتاه خواهد کرد. این پیشگوئی امام بزرگوار است. امروز به صحنه که نگاه میکنیم، می بینیم این اتفاق افتاده است. گسترش انقلاب از نظر امام از راه ایجاد فتنه در کشورها نیست، از راه لشگرکشی نیست، از راه گسترش تروریزم نیست- برخلاف برخی از انقلابهای دیگر- گسترش انقلاب در میان ملتها از راه الگوسازی نظام جمهوری اسلامی است. یعنی ملت ایران نظام جمهوری اسلامی را به حدی و مرتبه ای برسانند که وقتی ملتهای دیگر به این الگو نگاه میکنند، شوق پیدا کنند و آن راه را دنبال کنند؛ از راه ترویج معارف اسلامی و از راه صراحت در دفاع از طبقات مظلوم دنیای اسلام و ملتهای مظلومی که در دنیای اسلام پامال ظلم استکبار شده اند. این گسترش نظام اسلامی است که اتفاق افتاد.
امروز ملتهای جهان به ملت ایران نگاه میکنند، از ملت ایران نیرو میگیرند، انگیزه میگیرند، انرژی میگیرند. امروز شعارهای ضداستکباری ملت ایران در همه دنیای اسلام گسترش پیدا کرده است. امروز شما به هر کشوری از کشورهای اسلامی که حرکت کنید، با هرگونه رژیمی، با هرگونه دستگاه حاکمه ای می بینید ملتهای آنها به شعارهای شما، به انگیزه ها و آرمانهائی که شما ترسیم کردید، با چشم عزت و احترام نگاه میکنند؛ شعار ضدیت با ظلم، ضدیت با سلطه، دفاع از مظلومان، دفاع از ملت فلسطین، دشمنی با شبکه اختاپوسی صهیونیسم. این دل ملتهای مسلمان است؛ این گسترش انقلاب اسلامی است.(۶)

************************
۶-بیانات در نوزدهمین سالگرد حضرت امام؛ ۱۴ خرداد ۱۳۸۷

سختي‌ها و مصائب و حوادث و رخدادهاي پيش آمده در طول چهل سال گذشته، تجربيات مفيدي را پيش روي انقلاب اسلامي و ملت ايران قرار داده که مي‌تواند چراغ راه آينده کشور باشد. (1)

1. راهبرد «ما مي‌توانيم»

براي حل مشکلات و معضلات کشور راه‌هاي مختلف ارائه گرديده و نسخه‌هاي متنوعي پيچيده شده است. از يک منظر نظريات مطرح در اين باب را مي‌توان به دو دسته تقسيم نمود. دسته اول ديدگاهي است که وابستگي به بيگانه و بهره‌برداري از توان قدرت‌هاي بزرگ را راهکاري براي حل مشکلات کشور مي‌دانند و اعتماد به الگوي توسعه غربي را پيشنهاد مي‌دهند. ديدگاهي ديگر بر اتکا به خود و توان و استعدادهاي داخلي تکيه دارد و با محور قرار دادن دکترين "ما مي‌توانيم" نسخه‌هاي بومي را براي درمان دردها چاره ساز مي‌بيند. آنچه در چهل سال اخير اتفاق افتاده اذعان به اين حقيقت است که راهبرد "ما مي‌توانيم" تضمين کننده استقلال کشور و راهگشاي عبور از بحرانهاي مختلف بوده و مي‌تواند آينده نظام اسلامي را تضمين کند.

رهبر معظم انقلاب اسلامي در بررسي اين دو ايده چنين مي‌گويند: «سازش با آمريکا مشکلات کشور را حل نمي‌کند، بلکه افزايش خواهد داد؛ مشکلات سياسي‌اي اگر داشته باشيم، مشکل اقتصادي اگر داشته باشيم؛ مشکلات ما را خودمان بايد حل کنيم؛ مشکلات ما را شما جوانها بايد حل کنيد.» (12/8/95)

2. روحيه انقلابي، رمز پيشرفت

مساله پيشرفت و توسعه کشور و حرکت در مسير رفع مشکلات جامعه را مي‌توان مهمترين اولويت کشور دانست که جهت‌گيري تمامي تلاش‌هاي مسئولين کشور را تعيين مي‌نمايد. همه فعاليت‌ها در عرصه‌هاي مختلف، براي آن بايد باشد که گره‌اي از مشکلات مردم بگشايد و يک گام کشور را به اهداف طرحريزي شده نزديک نمايد، وگرنه اقدامي خلاف ميثاق ملي و مصالح کشور خواهد بود. اما سوق دادن تمامي جهت‌گيري‌هاي کشور به سوي پيشرفت کشور و تجميع همه توان‌ها و انرژي‌ها براي تعالي جامعه نيازمند پيش فرض‌ها و الزاماتي است که بدون آن چنين رسالت عظيمي به ثمر نخواهد رسيد.

اولين تجربه حاصل آمده در طول چهل سال ايستادگي، درک عمومي اين حقيقت است که پيشرفت کشور و تحقق آرمان‌ها جز به حفظ و تقويت روحيه انقلابي در جامعه ممکن نخواهد بود. انقلابي‌گري يعني تسليم وضع موجود نشدن و براي تحقق آرمان‌هاي بزرگ الهي و انساني مجاهدت و تلاش کردن و منافع فردي را در راه آرمان‌ها ناديده گرفتن. لذا بايد تلاش نمود تا روحيه انقلابي‌گري در کشور به مثابه يک ارزش قلمداد شود، سبک زندگي انقلابي در جامعه تبليغ گردد و امور اداره کشور در اختيار انقلابيون قرار گيرد!

3. اعتماد به جوانان

اعتماد به جوانان دستاورد ديگري است که چهل سال مملکت داري به ملت ايران آموخته است. جوانان در چهار دهه اخير در همه فعاليت‌ها پيشگام بوده‌اند و اتفافا دستاوردهاي قابل ملاحظه اي نيز براي ملت رقم زده اند. از ايستادگي و مبارزه با رژيم پهلوي تا حماسه هشت سال دفاع مقدس، از مجاهدت در عرصه‌هاي مختلف علمي تا حضور در ميدان سازندگي و محروميت زدايي، و ... جوانان با حضور در عرصه‌هاي مختلف، توانايي و کارآمدي خود را به اثبات رسانده و کارنامه درخشاني براي خود رقم زده‌اند. از نگاه رهبري «هر چه زمان به پيش ميرود، اميد ملت ايران به نسل جوانِ درس خوانده و بالنده‌اش بيشتر مي‌شود. جوانان اين ملت در همه‌ي ميدان‌ها توانسته‌اند برتري‌ها و درخشندگي‌هاي خود را به اثبات برسانند.» (27/11/87)

فراموش نبايد کرد که جوانان به مثابه پيشران و موتور محرک جامعه بايد در صحنه‌هاي مختلف به کار گرفته شوند تا توان جواني يک ملت در خدمت تحقق آرمان‌هايش قرار گيرد. رهبري معظم انقلاب نيز تلاش دارند تا نمونه‌هاي فراواني از کارهاي بزرگي که توسط جوانان انجام شده را به مسئولين کشور گوشزد کنند و حاصل فرآيند اعتماد به جوانان را براي ملت نيز رونمايي نمايند. لذا در کلام ايشان مثال‌هاي متعددي از اين موفقيت ها بارها آورده شده است. نمونه بارز اين موفقيت ميدان توليد علم و فناوري است که معظم‌له تاکيد دارند: «هر جا که ما بر ابتکار و استعداد جوانان با انگيزه، مومن و مخلص تکيه کرديم و آن‌ها را ارج نهاديم، چشمه‌هاي جوشان پيشرفت پديدار شد که پيشرفت‌هاي هسته‌اي، دارويي، سلول‌هاي بنيادي، نانوتکنولوژي و برنامه‌هاي صنعتي دفاعي نمونه‌هاي عيني اين واقعيت هستند» (23/2/93)

سختي‌ها و مصائب و حوادث و رخدادهاي پيش آمده در طول چهل سال گذشته، تجربيات مفيدي را پيش روي انقلاب اسلامي و ملت ايران قرار داده که مي‌تواند چراغ راه آينده کشور باشد. (2)

4. تبعيت از فصل الخطاب رمز عبور از بحران ها

در طول چهار دهه اخير که نظام اسلامي با چالش‌ها و بحران‌هاي مختلف مواجه بوده است، بدون شک اين نقش محوري و کليدي رهبري معظم انقلاب اسلامي بوده است که عبور سالم و با کمترين هزين را براي کشور رقم زده است. اين جايگاه عظيم که با عنوان ولايت فقيه از آن ياد شده است، نقش اساسي خود را بيش از هرچيز در اختلافات و چالشهاي داخلي نشان داده و به عنوان فصل الخطاب عمل کرده است. تجربه چهل ساله حکايت از پذيرش راي و نظر رهبري به عنوان «فصل الخطاب» دارد.

تبعيت از فصل الخطاب، پاياني است بر هرگونه مناقشه اختلاف افکني که مي‌تواند به ايجاد شکاف و واگرايي جامعه بينجامد. در اين ميان مردم به جايگاه فصل الخطابي حکيم فرزانه انقلاب اسلامي واقفند، و اين نخبگان و مسئول نظام اسلامي هستند که بيش از پيش به تمرين تبعيت و پذيرش راي "فصل الخطاب" نيازمندند!

5. تحقق آرمان‌ها با نقش آفريني همه ملت

نظام اسلامي را به معناي حقيقي کلمه بايد نظام مردم سالاري ديني دانست که در آن مردم همه کاره اين کشورند. در اين نگاه مردم در عرصه‌هاي ساختن کشور بازيگر اصلي محسوب شده و علم و توان و استعداد آنهاست که قرار است نظام اسلامي را شکل دهد. نظام سياسي که مبتني بر استقلال فرهنگي, سياسي و اقتصادي شکل گرفته باشد و هرگونه استيلا و وابستگي به بيگانگان را نفي نمايد بي شک با رويگرداندن به مردم, تلاش خواهد نمود که براي حل معضلات و مشکلات به استعدادهاي دروني خويش بنگرد و چنين است که مردم در امور محوريت خواهند يافت. انقلاب اسلامي نيز مبتني بر اين باور ساختارمند گرديده است.

6. تحقق آرمان‌ها نيازمند صبر و ايستادگي

تحقق آرمان‌ها نيازمند برنامه‌ريزي طولاني مدتي است که بايد با صبر و حوصله انقلابي و تدبير و برنامه‌ريزي همراه باشد. تعجيل و شتابزرگي در تحقق آرمان‌ها نه تنها کمکي به اين امر نمي‌کند، بلکه معمولا نتيجه عکس داده و زمينه‌هاي سرخوردگي و واگرايي انقلابيون را فراهم خواهد کرد. برنامه‌ريزي در اين عرصه نيز نيازمند تدبير بزرگان و مسئولين ذي‌صلاح است. بايد در اين مسير معضلات و مشکلات با نگاه دقيق و کارشناسي شناخته شود و با توجه به ظرفيت‌ها و سرمايه‌هاي موجود، گام به گامِ دستيابي به اهداف طرحريزي شود!