نام عملیات : ظفر 3   -   رمز عملیات :   یا رسول الله (ص)  -  نتیجه عملیات :  انهدام توان نظامی دشمن دردربندیخان

شهید مدافع حرم جواد محمدی

شهید مدافع حرم جواد محمدی

گفتگو با همسر شهید :
از همان روز اول زندگی با همسرش قرار گذاشتند هر قدمی که بر می ‌دارند به خدا نزدیک تر شوند. همین هم شد که از اولین روزِ زندگی مشترک حسن های اخلاقی آقا جواد بیشتر از پیش خود را نشان داد، این حسن‌ های اخلاقی دست به دست هم تا جایی که جواد دیگر نتوانست در قفس دنیا بماند و کارش به پرواز کشید، به آسمان.جواد محمدی چهارمین شهید مدافع حرم شهر درچه است که ۱۶ خرداد ماه ۹۶ همزمان با ۱۱ ماه مبارک رمضان به شهادت رسید و پیکر مطهرش بعد از گذشت ۲۵ روز چشم انتظاری، پیدا شد. 

خط قرمزهایش حرام ‌ها بود، آنقدر به حلال و حرام و حجاب اهمیت می ‌داد که شیشه جلو سمت عروس را دسته گل چسباند تا نگاه نامحرمی به همسرش نیافتد. برایش مهم بود که به مجالس شادی حلال برود، در مراسم عروسی خودش هم مولودی خوان دعوت کرد، بعضی مسخره ‌اش کردند که عروسی ‌ات شبیه مراسم ختم صلوات است اما برای او مهم نبود، او کاری را انجام می ‌داد که خدا می ‌پسندید، نه مردم. او در فیلمی که بعد از شهادتش منتشر شد گفته بود: « اگر خدا لطف کرد و شهادت را نصیبم کرد، بنده از آن شهدایی هستم که حتما یقه بی حجابی ها و آنها که ترویج بی حجابی می‌ کنند را در آن دنیا خواهم گرفت»

آقا جواد جگر شیر داشت، زمانی که شهید مرتضی زارع به درجه شهادت رسید، او با شجاعت برای نجات پیکر مقدس شهید، به جلو رفت؛ تیر به پایش خورد و به شدت مجروح شد، بعد از گذشت یک ساعت سوار بر موتور با پای خونین به جلو رفت تا کمک کند، به او می ‌گفتند با پای مجروح چرا آمدی؟ گفت: این زخم چیزی نیست. پدرِ فاطمه‌ ی 5 ساله در همه حال سعی می ‌کرد به دوستانش روحیه بدهد، او خود از رفتنِ دوستانش داغدار می‌ شد و دلتنگ فاطمه بود اما هیچوقت مبارزه را فراموش نمی ‌کرد. 

همسر شهید در مورد خانواده دوستی او می ‌گوید: «برای راحتی خانواده در حد توانش کار می کرد و زمانی که از ماموریت می آمد حتی الامکان ما را به مسافرت یک روزه هم که شده بود می برد. مرتبه سومی که به سوریه رفته بود اسمش در قرعه کشی برای رفتن به کربلا انتخاب شده بود ولی گفته بود باید کربلا را با خانواده بروم و نرفته بود.همسر من توسل پنهانی به اهل بیت‌ علیهم السلام داشت و به این دلیل همیشه دوست داشتم دعا را جواد بخواند و من پشت سرش تکرار کنم زیرا دعا را با ترجمه می خواند و حین خواندن دعا اشک از چشمانش جاری بود؛ حتی در سفر زیارتی سوریه که با جواد بودم به من گفت که برای خواندن دعای حضرت زینب علیها السلام ابتدا ترجمه دعا را بخوان زیرا روضه حضرت زینب را می توانی به وضوح در ترجمه دعا متوجه شوی»

جواد محمدی که در تمامِ طول زندگی خود سعی می ‌کرد پشتیبان ولایت فقیه باشد و با بصیرت پای آرمان ‌های انقلابی بماند هیچوقت سفر راهیان نورش را ترک نکرد، او در آخرین عید عمر خود به جای تبریک عید برای همه ی دوستانش نوشت: «دعا کنید شهید بشم» آقا جواد قبل از رفتنش به سوریه، قصه حضرت رقیه علیها السلام را برای فاطمه گفت و بعد در مورد سفرش برای فاطمه توضیح داد، حالا در روزهای نبودنش فاطمه ‌ی کوچک بارها قصه را در ذهن خود مرور و با پدرش درد و دل می‌ کند.

منبع : shohada-esf.ir

سردار شهید حاج رضا امانی

سردار شهید حاج رضا امانی

زندگینامه:

شهید حاج رضا امانی فرزند نوروزعلی ، در تاریخ بیست و هشتم فروردین ماه سال 1339 در اصفهان دیده به جهان گشود، وی دوران نوجوانی خویش را با مبارزه علیه رژیم شاهنشاهی سپری نمود. با پیروزی انقلاب به نهاد مقدس سپاه وارد شد و از آن طریق به کردستان اعزام گردید و با آغاز جنگ تحمیلی از طریق سپاه اصفهان به عنوان پاسدار به مناطق عملیاتی جنوب اعزام شد. شهید حاج رضا ، تا پایان دوره کارشناسی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند. سال1361 ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. او از تعلق به دنیا و هوا و هوس های دنیوی به دور بود،و یکپارچه درفکرخدمت و فعالیت در راه خدا بود. اخلاق او در رابطه با دوستان و آشنایان و خانواده ، فوق العاده خوب بود. با نهایت لطف و مهربانی با دیگران برخورد می نمود و با سفر حج، روحیه معنوی وی در مرحله ی والاتری قرارگرفت.چرا که وقتی صحبت درباره حج می شد، چهره ای بشاش و عارفانه پیدا می کرد. هیچ گاه از خود سخن نمی گفت . اگر از او که مسئولیت های فرماندهی تیپ زرهی 28 صفر، فرماندهی قرارگاه نجف ، فرماندهی رزهی قرارگاه کربلا ، معاونت زرهی قرارگاه مرکزی خاتم الانبیاء و مسئولیت های دیگری را برعهده داشت. وقتی از او می پرسیدند حالا چه کار می کنی ؟ در پاسخ می گفت «ان شاالله پاسدار هستم» خود را نسبت به دیگر رزمندگان خیلی کوچک می دانست و شهادت را برای خود زینت تلقی می کرد. شهیدبزرگوار در عملیات پیروزمندانه «والفجرهشت» در تاریخ بیست و چهارم بهمن ماه سال 1364 با سمت فرمانده تیپ 44 در فاو عراق براثراصابت ترکش به پهلو عاشقانه به پرواز درآمد.

مسئولیت های شهید در دفاع مقدس:

فرماندهی تیپ زرهی 28 صفر

فرماندهی زرهی قرارگاه نجف

فرماندهی رزهی قرارگاه کربلا

فرمانده توپخانه لشکر امام حسین (ع)

جانشین زرهی قرارگاه مرکزی خاتم‌النبیاء (صلی‌الله علیه و آله)

منبع : shohada-esf.ir

نام عملیات : ظفر 4   -   رمز عملیات :   یا رسول الله (ص)  -  نتیجه عملیات :  انهدام توان نظامی دشمن در دهوک عراق

نام عملیات : نصر 8   -   رمز عملیات :   یا محمدبن عبدالله(ص)  -  نتیجه عملیات :  انهدام نیروهای دشمن و آزادسازی مناطق مرزی غرب

نام عملیات : نصر 9   -   رمز عملیات :   یا مولای متقیان(ع)  -  نتیجه عملیات :  انهدام نیروهای دشمن و آزادسازی مناطق مرزی غرب

همشهری آنلاین - محمد ملاحسینی: اکبر آقابابایی، فرزند حسین‌علی، در سال ۱۳۴۰ در نزدیکی شهر اصفهان به دنیا آمد.

گزیده زندگینامه شهید مهرداد عزیزاللهی

سردار شهید قربانعلی عرب

زندگی نامه

عید قربان سال 1336، در روستای مارکده شهرکرد کودکی متولد شد که خانواده اش به عشق مولای متقیان و اهل بیت (ع) نام او را قربانعلی نهادند. 6 سال بعد پدر، دار فانی را وداع گفت و شرایط زندگی ، قربانعلی را از ادامه تحصیل بازداشت. او همراه خانواده به اصفهان هجرت نمود و به حرفه درب و پنجره سازی مشغول گشت. حس همدردی و بخشندگی باعث شد که قربانعلی از همان نوجوانی حاصل دسترنجش را با یتیمان و مستمندان تقسیم کند و خلق خوش و رفتار جذابش، اطرافیان را به سمت او و عقاید اسلامی اش می کشاند. در سال 1356 برای انجام خدمت سربازی به پیرانشهر اعزام شد و پس از اتمام آن دوره به حماسه آفرینان انقلاب اسلامی پیوست. سال های اول انقلاب بود که همدم و همراز خویش را یافت و زندگی مشترک را آغاز نمود و صاحب سه فرزند شد. عشق به امام (ره) و هدف بزرگ ایشان در سراسر وجود قربانعلی ریشه دواند و او را به کوه های کردستان کشانید تا در مقابل ضد انقلاب از میهن اسلامی دفاع نماید. پس از آن راهی جبهه های جنوب شد و به صف رزمندگان انقلاب پیوست. او در حفر کانال خط شیر که به پیروزی اولین عملیات منظم سپاه اسلام با نام "فرماندهی کل قوا خمینی روح خدا (ره )" انجامید ، نقش مؤثر و حضور فعال داشت و از آن پس مأمن و مأوای خویش را در جبهه ها و نزد بسیجیان یافته، روز به روز بر بار تجربیاتش نکته ای می افزود. استعداد بارز او در مسائل نظامی و تاکتیکی، باعث شد مسؤولیت های بیشتری بر عهده اش بگذارند تا اینکه به عنوان جانشین عملیات لشگر امام حسین (ع) و مسؤول محور (جاده خندق) انتخاب گردید و سرانجام در دوازدهم اردیبهشت سال 1364 در جاده خندق (منطقه عملیاتی بدر) به فیض عظیم شهادت نائل آمد ...

منبع : shohada-esf.ir

زندگینامه وخاطرات شهیده زینب کمایی

خلاصه ای از زندگینامه و خاطرات شهیده:

مادر شهیده:

شهیده میترا در سال 1347 در آبادان متولد شد. مادرم نام میترا را برای او انتخاب کرد. اما بعدها که میترا بزرگ شد، به اسمش اعتراض داشت. بارها به مادرم گفت «مادربزرگ، این هم اسم بود برای من انتخاب کردی؟ اگر در آن دنیا از شما بپرسند که چرا اسم مرا میترا گذاشته‌اید، چه جوابی می‌دهید؟ من دوست دارم اسمم زینب باشد. من می‌خواهم مثل زینب (س) باشم.» میترا همه ما را هم وادار کرد که به جای میترا به او زینب بگوییم. البته یک روز، روزه گرفت و برای افطاری دوستانش را دعوت کرد و نامش را تغییر داد. زینب در دوران کودکی دو بار بیماری سختی گرفت که در بیمارستان بستری شد و خدا زینب را دوباره به من داد. زینب بین بچه‌هایم (7 بچه، 4 دختر و سه پسر) از همه سازگارتر بود. از هیچ چیز ایراد نمی‌گرفت.زینب از همه بچه‌هایم به خودم شبیه‌تر بود. صبور اما فعال بود. از بچه‌گی به من در کارهای خانه کمک می‌کرد. زینب بیشتر از اینکه دنبال لباس و خوردن و بازی می‌باشد، دنبال نماز و روزه و قرآن بود. همیشه به شوهرم می‌گفتم از هفت تا بچه‌ام، زینب سهم من است انگار قلبمان را با هم تقسیم کرده بودیم. زینب اهل دل بود از دوران بچه‌گی خوابهای عجیبی می‌دید. در چهار یا پنج سالگی خواب دید که همه ستاره‌ها در آسمان به یک ستاره تعظیم می‌کنند. وقتی از خواب بیدار شد به من گفت: من فهمیدم که آن ستاره پرنور که همه به او تعظیم می‌کردند کی بود؟ و آن حضرت فاطمه (س) بود. زینب بسیار درسخوان و خیلی مؤمن بود. زینب دوران دبستان به کلاسهای قرآن می‌رفت. زینب بعد از شرکت در این کلاس قرآن علاقه شدیدی به حجاب پیدا کرد. زینب کلاس چهارم دبستان با حجاب شد.مادرم سه تا روسری برایش خرید و زینب با روسری به مدرسه می‌رفت. در مدرسه او را مسخره می‌کردند و اُمّل صدایش می‌زدند. از همان دوران روزه می‌گرفت با وجود گرمای زیاد و شرجی آبادان و لاغری جسمی که داشت. اولین سالی که روزه گرفت ده روز قبل از رمضان پیشواز رفت و روزه می‌گرفت. زینب کوچکترین دخترم بود، در همه راهپیمایی‌های زمان انقلاب شرکت می‌کرد. زینب فعالیتهای انقلابی‌اش را در مدرسه راهنمایی شهرزاد آبادان شروع کرد

زینب بعد از انقلاب به خاطر پیام حضرت امام خمینی (ره)؛ هر هفته دوشنبه و پنج‌شنبه روزه بود و خیلی مقید به انجام برنامه‌های خودسازی بود. زینب بعد از انقلاب، تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه برود و طلبه بشود. او می‌گفت «ما باید دین‌مان را خوب بشناسیم تا بتوانیم از آن دفاع کنیم.» هنوز در حال و هوای انقلاب بودیم که ناغافل، جنگ بر سرمان خراب شد. مردم کم‌کم به دلیل بمباران و موشک از شهر خارج شدند ولی بچه‌های من مخالف بودند. زینب هم عاشق آبادان بود. دختران بزرگترم برای کمک به بیمارستان شرکت نفت رفتند. ولی زینب چون لاغر و ضعیف و هم کم سن و سال بود به جامعه معلمان که فعال بودند می‌رفت و کارهای فرهنگی انجام می‌داد.

بعد از اینکه امام جمعه آبادان (مرحوم حجت‌الاسلام جمی) دستور تخلیه آبادان را دادند ما به اصفهان رفتیم. البته دو تا از دختران در بسیج و بیمارستان فعالیت داشتند ماندند، ولی زینب که سوم راهنمایی بود و من خیلی به او وابسته بودم به او گفتم که به تو احتیاج دارم، راضی به رفتن به اصفهان با من شد. در اصفهان زینب که این مدت (6 ماه) از درس عقب مانده بود به مدرسه راهنمایی نجمه رفت. مدیر مدرسه همیشه از زینب تعریف می‌کرد و می‌گفت دخترت خیلی مؤمن است، زینب علاقه زیادی به شهدا داشت. هر بار که برای تشییع آنجا به گلزار شهیدان اصفهان می‌رفت. مقداری از خاک قبر شهید را می‌آورد و تبرکی نگه می‌داشت.زینب هفت تا میوه کاج و هفت خاک تبرکی شهید را در بین وسایلش نگه می‌داشت. یک روز وقتی برای زیارت شهدا به تکیه شهدا در اصفهان رفتیم، مرا سر قبر زهره بنیانیان(یکی از شهدای انقلاب) برد و گفت مامان، نگاه کن، فقط مردها شهید نمی‌شوند. زن‌ها هم شهید می‌شوند.» زینب همیشه ساعتها سر قبر زهره بنیانیان می‌نشست و قرآن می‌خواند.بعد از مدتی از محله دستگرد اصفهان به شاهین‌شهر رفتیم. زینب اول دبیرستان بود و تصمیم گرفت به رشته علوم انسانی برود و سپس قصد داشت در آینده به قم برود و درس حوزه علمیه را برای طلبه شدن بخواند. او در شاهین‌شهر فعالیتهای فرهنگی می‌کرد. و علاوه بر فعالیت در دبیرستان به جامعه زنان و بسیج می‌رفت. در دبیرستان گروه سرود و گروه تئاتر به نام «گروه سرود و تئاتر زینب» تشکیل می‌داد.

دبیرستان او از خانه ما فاصله داشت.من هر ماه پولی بابت کرایه ماشین به او می‌دادم که با تاکسی رفت و آمد کند اما زینب پیاده به مدرسه می‌رفت، و با پولش کتاب برای مجروحین می‌خرید و هفته‌ای یکی دوبار به بیمارستان عیسی بن مریم یا بیمارستان شهدا می‌رفت و کتاب‌ها را به مجروحین هدیه می‌کرد. چند بار هم با مجروحین مصاحبه کرد و نوار مصاحبه را توی مدرسه سر صف برای دانش‌آموزان پخش می‌کرد.

تا آنجا بفهمند و بشنوند که مجروحین و رزمنده‌ها از آنها چه توقعی دارند، مخصوصاً سفارش مجروحین را درباره حجاب پخش می‌کرد.در زمستان اصفهان که وسیله گرم‌کننده درست و حسابی نداشتیم و همگی در یک اتاق که با یک تکه موکت فرش شده بود می‌خوابیدیم. یک شب که هوا خیلی سرد بود بیدار شدم دیدم زینب در جایش نخوابیده. آرام بلند شدم و دیدم رفته در اتاق خالی در آن سرما مشغول خواندن نماز شب است. بعد از نماز وقتی مرا دید با بغض به من نگاه کرد. دلش نمی‌خواست که من در حال خواندن نماز شب او را ببینم. در تمام عمرم کمتر کسی را دیدم که مثل زینب از نمازخواندن آن قدر لذت ببرد

شهيد عباس فنائي
نام پدر: محمد حسن
تاريخ تولد: 1338
محل تولد: اصفهان
شماره شناسنامه: 1344
تاريخ شهادت: 18/2/1361
نام عمليات: بيت‌المقدس
محل شهادت: خرمشهر
آخرين سمت: فرمانده گردان محمد باقر(ع)
پايه تحصيلي: ديپلم
قسمتي از وصيت نامه شهيد: من به جبهه آمدم تا در صفوف متّحد سربازان امام زمان با کفّار بجنگم و به فرمان رهبرم اسلام را به ديار خودش که غريب است روانه سازم وجاده هموار کنم که اسلام عزيز در عالم گسترده شود تا هنگامي‌ که جويبار خونين شهادت ادامه دارد و نخشکيده است کشتي نشستگان اسلام بسوي اقيانوس عدل جهاني روانه‌اند و در پيشگاه مهدي موعود دسته‌هاي لاله خونين خود را به عنوان هديه‌اي از اين راه پر مخاطره تقديم مي‌دارند.

شهيد عبدالجواد مهراني
تاريخ تولد: 25/1/1337
محل تولد: اصفهان
تحصيلات: فوق ديپلم فني
شماره شناسنامه: 84
تاريخ شهادت: 2/3/61
محل شهادت: خرمشهر
نحوه شهادت: اصابت ترکش خمپاره
نام عمليات: بيت المقدس
آخرين سمت: معاون گردان
خلاصه زندگي نامه: معلم شهيد 25 فروردين 1337 ديده به جهان گشود پدر بزرگ مادري او حضرت آيت الله آقاي حاج سيد فضل الله حجازي بود. تحصيل را در رشته دبيري فني طي کرد و جزء اولين گروههاي مقابله کننده با رژيم منحوس بودند که اولين سري مواد منفجره را با شهيد محسن مهاجر تهيه مي‌کردند. در سال 60 بر اثر اصابت ترکش خمپاره روده کوچک و بزرگ او قطع شده بود و در 2/3/61 در عمليات بيت المقدس ساعت 5/1 نيمه شب شربت شهادت را نوشيد. خاطره: قبل از انقلاب و در آستانه پيروزي انقلاب اسلامي ملت ايران به همراه شهيد محسن مهاجر به ساختن مواد انفجاري پرداختند و از اولين گروههائي بودند که نيروهاي مسلح آن زمان را به ذلت درآوردند. در اثر فعاليتهاي ضد رژيم دستگير و زنداني مي‌شوند در زندان موقعيکه رئيس دادگاه نظامي از او مي‌خواهد تعهّد بدهد که عليه رژيم قيام نکند تا او را آزاد کنند، ايشان مقاومت مي‌کند و زير بار نمي‌رود. خلاصه وصيت‌نامه‌: از شما مي خواهم سنگر مسجد و مدرسه را به هيچ وجه ترک نکنيد محکم و استوار همچون کوه استقامت کنيد و از تربيت کردن خواهران و برادران کوشا باشيد و به قول امام عزيزمان که فرموده: تمام اين کارها مقدمه انسان سازي است. شما هم تلاش کنيد و جهاد اکبر را هر چه زودتر پشت سر بگذاريد. انشاءالله

وصیت نامه شهیدان استان بوشهر :

... باید بگویم که هدفم در مرحله اول حمایت از اسلام و مسلمین و بعد حمایت از ناموس مسلمین و بعد از همه حمایت از آب و خاکم است ؛ ولی حتماً این سئوال پیش می آید که مگر نه مدرسه خود یک سنگر است ؟ ولی این مدرسه را مدرسه اسلام ، مدرسه زندگی و مدرسه آزادی و جوانمردی را در جنگ با صدامیان و کافر بعثی و تمامی کافران صدر اسلام دیدم و امیدوارم که به همین زودی جنگ به پایان برسد و من به آرزوی دیرین خود یعنی شهادت برسم و با شهادتم راه حسینی را ادامه داده باشم ....

« شهید عنایت نجیبی »