برزیل؛ سرزمین آبشارهای خروشان

برزیل یا به طور رسمی جمهوری فدارتیو برزیل، بزرگترین کشور در آمریکای جنوبی و آمریکای لاتین است. با 8.5 میلیون کیلومتر مربع (3.2 میلیون مایل مربع) و با بیش از 208 میلیون نفر جمعیت، برزیل، پنجمین کشور بزرگ جهان در منطقه است و ششمین کشور پرجمعیت در جهان می باشد. پایتخت آن برازیلیا است، و شهر پرجمعیت آن سائوپائولو است. این کشور از 26 ایالت، یک منطقه فدرالی و 5،570 شهرداری تشکیل شده است. برزیل تنها کشور بزرگ در جهان و در قاره آمریکا است که زبان رسمی آن پرتغالی می باشد؛ این کشور یکی از متنوع ترین فرهنگ ها و قومیت های مختلف را در خود جای داده است، علت این مسئله هم به دلیل بیش از یک قرن مهاجرت دسته جمعی از سراسر جهان می باشد.

برزیل دارای حدود 7،491 کیلومتر (4655 مایل) ساحل با اقیانوس اطلس در شرق است.

این کشور با سایر کشورهای آمریکای جنوبی، به جز اکوادور و شیلی، خط مرزی مشترک دارد و 47.3% از سطح زمین قاره آمریکا را پوشش می دهد.

حوضه رودخانه آمازون آن شامل یک جنگل گرمسیری وسیع، حیات وحش متنوع، انواع سیستم های زیست محیطی و منابع طبیعی گسترده ای است که دارای زیستگاه های متعدد حفاظت شده است. محیط زیست منحصر به فرد این کشور باعث می شود که، برزیل را یکی از 17 کشور با تنوع زیستی فروان می کند و که به شکل ویژه ای مورد توجه عموم جهان است و بر سر جنگل زدایی و حفاظت از محیط زیست آن بسیار بحث است. این کشور به دلیل داشتن فرهنگ و تاریخ غنی، در سایت میراث جهانی یونسکو، رده 13 را به خود، در جهان اختصاص داده است.

برزیل تا قبل از سال 1500، توسط خیلی از قبیله های بومی برزیل خانه نامیده می شد، تا زمانی که پدرو آلوارز کابرال برزیل را کشف کرد، و بیشتر منطقه را تحت سلطه پادشاهی پرتغال برد. برزیل تا سال 1808، زمانی که پایتخت امپراتوری از لیسبون به ریو دو ژانیرو منتقل شد، مستعمره پرتغالی بود. در سال 1815، این مستعمره پس از تشکیل پادشاهی پرتغال، برزیل و الگاروه به رتبه قلمرو پادشاهی ارتقا یافت. استقلال در سال 1822 با ایجاد امپراطوری برزیل، یک دولت واحد تحت سلطنت مشروطه و یک سیستم پارلمانی به دست آمد. تصویب اولین قانون اساسی در سال 1824 منجر به تشکیل مجلس نمایندگان دوگانه شد که اکنون کنگره ملی نامیده می شود. این کشور پس از یک کودتای نظامی در سال 1889 به یک جمهوری تبدیل شد. یک جنبش نظامی مستبد در سال 1964 به قدرت رسید و تا سال 1985 حکومت می کرد و پس از آن حکومت های غیرنظامی دوباره اختیار کشور را در دست گرفتند. قانون اساسی کنونی برزیل، که در سال 1988 تنظیم شد، دولت را با عنوان یک جمهوری دموکراتیک فدرال تعریف می کند.

برزیل هشتمین کشور تولید ناخالص داخلی در جهان با هر دو شاخص اسمی و PPP (از سال 2017) است. این کشور یکی از بزرگترین نانوایی های جهان است که بزرگترین تولید کننده قهوه در 150 سال گذشته است. بانک جهانی، برزیل را به عنوان یک اقتصاد متوسط رو به بالا دسته بندی کرده است و آن را به عنوان یک کشور تازه صنعتی شده، با بزرگترین سهم ثروت جهانی در آمریکای لاتین می شناسد. برزیل به عنوان یک قدرت منطقه ای و بزرگ، که توسط جامعه بین الملل به رسمیت شناخته شده است و دارای نفوذ بین المللی است و متعاقبا آن را به عنوان یک قدرت در حال ظهور و یک ابرقدرت بالقوه توسط چندین تحلیلگر معرفی شده است. برزیل یکی از اعضای بنیانگذار سازمان ملل متحد، G20، BRICS، اتحادیه ملل آمریکای جنوبی، Mercosul، سازمان کشورهای آمریکایی، سازمان کشورهای عضو Ibero-American و انجمن کشورهای پرتغالی زبان است.

جغرافیای برزیل

برزیل منطقه وسیعی را در امتداد ساحل شرقی، آمریكای جنوبی اشغال می كند و شامل بسیاری از مرزهای داخلی قاره است كه در جنوب با اروگوئه هم مرز است؛ آرژانتین و پاراگوئه در جنوب غربی؛ بولیوی و پرو در غرب؛ کلمبیا در شمال غربی؛ و ونزوئلا، گویان، سورینام و گویان فرانسه (منطقه فرانسوی گویان) در شمال. این کشور مرز با هر کشور آمریکای جنوبی به جز اکوادور و شیلی دارد. برزیل شامل تعدادی از مجمع الجزایر اقیانوسی مانند Fernando de Noronha، Rocas Atoll، Saint Peter و Paul Rocks و Trindade و Martim Vaz است. مساحت، راحتی، آب و هوا و منابع طبیعی برزیل را از لحاظ جغرافیایی متنوع کرده است.

برزیل پنجمین کشور بزرگ جهان است و سومین کشور بزرگ آمریکا با مساحت 8،515،767.049 کیلومتر مربع که از این مساحت در حدود 55،455 کیلومتر مربع آن را آب تشکیل داده است.

برزیل، این چهار منطقه زمانی را شامل می شود؛ UTC-5 شامل ایالت Acre و غربی ترین بخش آمازون، UTC-4 در ایالت های غربی، UTC-3 در ایالت های شرقی (زمان ملی) و UTC-2 در جزایر اقیانوس اطلس است.

برزیل تنها کشور در جهان است که خط استوا و مدار راس الجدی از میان آن می گذرد. توپوگرافی برزیل نیز متنوع است و شامل تپه ها، کوه ها، دشت ها، مناطق کوهستانی و ساحلی است. بیشترین ارتفاع زمیت از سطح دریا بین 200 تا 800 متر می باشد. مناطق مرتفع اصلی نیمه جنوبی کشور را اشغال می کند. قسمت های شمال غربی فلات شامل زمین های وسیع و پر پیچ و خمی است که توسط تپه های گرد و ارتفاع کم تقسیم شده است.

بخش جنوب شرقی ناهمواری های بیشتری، به خاطر داشتن سلسله کوه های بیشتر و در برخی از محدوده ها ارتفاع آنها با 1.200 متر می رسد. این محدوده شامل کوه های Mantiqueira و Espinhaço و Serra do Mar می باشد.

در شمال، ارتفاعات Guiana همانند یک زه کش طبیعی، باعث می شوند که رودخانه هایی که به سمت جنوب و حوضه رود آمزون سرازیر هستند را از، رودخانه هایی که در رودخانه Orinoco در ونزوئلا در شمال، خالی می شود را، جدا کنند.

بالاترین نقطه در برزیل Pico da Neblina با ارتفاع 2.994 متر و پایین ترین نقطه در برزیل اقیانوس اطلس است.

برزیل یک سیستم متراکم و پیچیده ای از رودخانه ها دارد، یکی از گسترده ترین ها در جهان، با هشت حوضه مهم زه کشی (سیستم هدایت رودخانه ها) است که همه آنها در نهایت به اقیانوس اطلس سرازیر می شوند. رودخانه های عمده عبارتند از: آمازون (دومین رودخانه طویل در جهان و بزرگترین از نظر حجم آب)، Paraná و که شاخه اصلی آن Iguaçu (که شامل آبشارهای ایگواسو می باشد)، و رودخانه های Negro، São Francisco، Xingu، Madeira و Tapajós می باشد.

آب و هوا

آب و هوای برزیل طیف گسترده ای از شرایط آب و هوایی را در یک منطقه بزرگ و توپوگرافی متنوع دارد، اما اکثر کشور گرمسیری است. با توجه به سیستم Köppen (سامانه طبقه*بندی اقلیمی کوپن)، برزیل دارای شش نوع زیرمجموعه آب و هوایی است: بیابان، استوایی، گرمسیری، نیمه خشک، اقیانوسی و نیمه گرمسیری است. شرایط آب و هوایی مختلف محیط هایی را از جنگل های استوایی در شمال و نیمه خشک بیابانی در شمال شرقی، جنگل های مخروطی معتدل در جنوب و ساواناهای گرمسیری در مرکز برزیل ایجاد می کنند.

آب و هوای استوایی مشخصه بسیاری از شمال برزیل است. فصل خشک واقعی وجود ندارد، اما در دوره سالی که باران بیشتری دارد، تغییراتی وجود دارد. دمای متوسط ​​25 درجه سانتیگراد، با تغییرات دما بین روز و شب نسبت به فصل های مختلف.

بارندگی در مرکز برزیل، بیشتر فصلی است که ویژگی آب و هوای ساوانا است. این منطقه به اندازه حوضه آمازون گسترده است اما دارای آب و هوای بسیار متفاوت است زیرا در جنوبی ترین نقطه و در ارتفاعات بالا، قرار دارد. در شمال شرقی کشور، بارندگی های فصلی حتی بسیار شدیدتر است. منطقه اقليمی نیمه خشک به طور کلی کمتر از 800 میلی متر باران دریافت می کنند که بیشتر آنها عموما طی یک دوره 3 تا 5 ماه در سال می گذرد و گاهی اوقات کمتر از این است که دوره های خشکسالی طولانی را ایجاد می کنند. Brazil's 1877–78 Grande Seca (خشکسالی بزرگ) ، بدترین تاریخ برزیل بود، و باعث حدود مرگ نیم میلیون نفر شد. خشکسالی مشابه ویرانگر نیز در سال 1915 اتفاق افتاد.

جنوب Bahia، در نزدیکی سواحل، و به سمت جنوب، بیشتر ایالت سائوپائولو، توزیع بارش باران همراه با بارش باران در سراسر سال، در حال تغییر است. جنوب از شرایط نیمه گرمسیری برخوردار است، با زمستان های سرد و دمای متوسط سالانه نه بیش از 18 درجه سانتیگراد؛ یخبندان و بارش برف در بالاترین مناطق معمول هستند.



گردشگری

گردشگری در برزیل (تور برزیل) یک بخش رو به رشد است و کلید اقتصاد چندین منطقه از کشور برزیل است. این کشور در سال 2015 در حدود 6.36 میلیون بازدید کننده داشت، از نظر گردشگری بین المللی به عنوان مقصد اصلی در آمریکای جنوبی و دومین کشور در آمریکای لاتین پس از مکزیک، رتبه بندی شده است. درآمد گردشگری بین المللی در سال 2010 به 6 بیلیون دلار رسیده بود ، که نشان از بهبود بحران اقتصادی سال 2008-2009 است. و در سال 2011، گردشگری بین المللی از برزیل آمار بی سابقه ای از خود بر جای گذاشت: 5.4 میلیون گردشگر و درآمد 6.8 بیلیون دلار.

مناطق طبیعی از بخش های مهم گردشگری برزیل است، که ترکیبی از اکوتوریسم (طبیعت گردی) با اوقات فراغت و تفریح می باشد، که عمدتا آفتاب و ساحل، سفرهای ماجراجویی و همچنین گردشگری فرهنگی است. از جمله محبوب ترین مناطق جنگل های بارانی آمازون، سواحل و تپه ها در منطقه شمال شرقی، Pantanal در مرکز و غرب منطقه، سواحل در ریودوژانیرو و سانتا کاتارینا، گردشگری فرهنگی درMinas Gerais و سفرهای بیزنسی به شهر سائوپائولو است.

براساس شاخص تورم و گردشگری 2015 (TTCI) که اندازه گیری عوامل موثر در توسعه کسب و کار در صنعت گردشگری در کشورهای منحصر بفرد است، برزیل در رتبه 28 در سطح جهانی و در رتبه سوم در قاره آمریکا قرار دارد – بعد از کانادا و ایالات متحده.

برتری رقابتی اصلی برزیل، منابع طبیعی آن است که بر اساس این معیار در رتبه یکم در دنیا قرار دارد و به خاطر منابع فرهنگی خود در رده 23 در دنیا قرار دارد. گزارش TTCI ضعف های اصلی برزیل را عنوان کرده است: زیرساخت های حمل و نقل زمینی هنوز توسعه نیافته است (رتبه 116)، با کیفیت جاده ها در رتبه 105؛ فقدان رقابت در قیمت (رتبه 114) رنج می برد که به دلیل هزینه های بالای بلیط و هزینه های فرودگاه و همچنین قیمت های بالا و مالیات بالا نیز موثر است. ایمنی و امنیت به طور قابل توجهی بهبود یافته است: در سال 2008 رتبه 128 ام، در مقایسه با سال 2011 که در رتبه 75 ام قرار داشت.

براساس گزارش سازمان جهاني گردشگری (WTO)، سفرهای بین المللی به برزیل در سال 2000 به خصوص در سال های 2004 و 2005 تسریع شده است. با این حال، در سال 2006، این روند دچار کاهش شده بود و ورود گردشگری بین المللی در سال های 2007-2008 تقریبا هیچ رشدی نداشته است.

به رغم این روند، درآمد گردشگری بین المللی همچنان در حال افزایش می باشد؛ از 4 بیلیون دلار در سال 2005 به 5بیلیون در سال 2007، با وجود اینکه 330.000 نفر کمتر به این کشور وارد شده اند. این روند مطلوب، نتیجه کاهش شدید دلار آمریکا نسبت به رئال برزیل است، که در سال 2004 آغاز شد، اما باعث شده است که برزیل یکی از گرانترین مقاصد توریستی دنیا به شمار بیاید.
طول پروازی از ایران به برزیل با بلیط هواپیما بدون در نظر گرفتن ترانزیت بین پروازها (که معمولا بین 4 تا 6 ساعت است) در حدود 15 تا 16 ساعت می باشد.

فرهنگ

هسته اصلی فرهنگ برزیل از فرهنگ پرتغالی حاصل می شود، آن هم به دلیل روابط استعماری قوی خود با امپراتوری پرتغالی. در میان دیگر تأثیرات، پرتغالی ها زبان پرتغالی، کاتولیک رومی و سبک های معماری استعماری را معرفی کردند. با این حال، فرهنگ و سنت برزیل نیز به شدت تحت تاثیر فرهنگ ها و سنت های آفریقایی، بومی و غیر پرتغالی قرار گرفت.

برخی از جنبه های فرهنگ برزیل تحت تأثیر ایتالیایی ها، آلمانی ها و سایر اروپایی ها و همچنین مهاجران ژاپنی، یهودی و عرب قرار گرفتند که در قرن نوزدهم و بیست و یکم؛ که تعداد آنها بسیار زیاد بود؛ به جنوب و جنوب شرقی برزیل وارد شدند. آمریکایی های بومی زبان و غذاهای برزیل را تحت تاثیر قرار دادند؛ و آفریقایی ها بر زبان، غذا، موسیقی، رقص و مذهب تأثیر گذاشتند.

هنر برزیلی از قرن شانزدهم به سبک های مختلفی از Baroque (سبک غالب در برزیل تا اوایل قرن نوزدهم) تا رمانتیسم، مدرنیسم، اکسپرسیونیسم یا هیجان نمایی، حجم*گرایی یا کوبیسم، فراواقع*گرایی یا سوررئالیسم و ​​انتزاع گرایی دائما در حال تغییر بوده است. سینمای برزیلی در اواخر قرن نوزدهم میلادی که رسانه ها شروع به کار کردند، فعالیت خودشان را آغاز کردند و در دهه 1960 بود که سینمای برزیل به یک سطح جدید تحسن برانگیز بین المللی دست یافت.

موسیقی برزیل از ترکیب عناصر موزیک اروپایی و آفریقایی می باشد. موسیقی عامیانه برزیل که سامبا نام دارد در اواخر قرن 18 میلادی، رشد خود را آغاز کرد و نشانه هایی از تشکیل یک نوع موسیقی کاملا مشخص و مختص به برزیل را از خود بروز می داد. این موسیقی در لیست میراث فرهنگی یونسکو ثبت شده است. Maracatu و Afoxê موسیقی سنتی آفریقایی – برزیلی هستند، که در کارناوال های برزیلی از محبوبیت خاصی برخوردار هستند. ورزش Capoeira – کاپوئرا معمولا با موسیقی خاص خود به نام موسیقی Capoeira شناخته می شود که یک هنر رزمی برزیلی است که عناصری از رقص، آکروبات و موسیقی را ترکیب کرده و گاهی به عنوان یک بازی شناخته می*شود. Forró نوعی از موسیقی محلی است که در طول Festa Junina در شمال شرقی برزیل بسیار محبوب است.

Choro یا شورو، یکی از سبک*های محبوب موسیقی برزیلی است. واژه شورو به معنی «ناله» است و این سبک را سنتاً شورینیو (chorinho) «ناله کوچک» نیز می*نامند. ریشه های آن در قرن نوزدهم و در ریو دو ژانیرو است. به رغم نامی که دارد، این سبک اغلب دارای یک ریتم سریع و شاد است.

Bossa nova همچنین یک سبک شناخته شده موسیقی برزیلی است که در دهه های 1950 و 1960 مورد استفاده قرار گرفت. عبارت Bossa nova به معنی «روند جدید» است. این سبک تلفیقی از سامبا و موسیقی جاز بود که از دهه 1960، طرفداران بسیاری را به خود جذب نمود.

آشپزی

غذاهای برزیلی بر حسب منطقه، واقعا متفاوت است، که منعکس کننده ترکیب متفاوت جمعیت بومیان و مهاجران است. که البته باعث ایجاد غذای ملی برزیل شده اند که واقعا مشخص و متمایز می باشد. به طور مثال، غذای Feijoada هستند که، به عنوان غذای ملی در نظر گرفته می شود و غذاهای منطقه ای مانند Beiju، Feijão Tropeiro، Vatapá، Moqueca، Polenta (از غذاهای ایتالیایی) و Acarajé (از غذاهای آفریقایی) می توان نام برد.



نوشیدنی های ملی قهوه و Cachaça (نوعی نوشیدنی بومی برزیل) است. Cachaça از نیشکر تقطیر می شود و ماده اصلی در کوکتل ملی برزیل یعنی، Caipirinha است.

غذا در برزیل به طور معمول شامل برنج، لوبیا با گشوت گاو، سالاد، سیب زمینی سرخ کرده و نیمرو می باشد. بعضی اوقات هم با آرد کاساو هم استفاده می شود (farofa).

اغلب موقع ناهار و یا در رستوران های محلی این مواد غذایی به صورت سرخ شده، مصرف می شود: سیب زمینی، کاساو، موز، گوشت گاو و پنیر.

خوراک های نیمروزی هم Pastel که نوعی شیرینی سرخ شده است، خیلی محبوب است؛ Coxinha که مدلی از کراکت مرغ است؛ Pão De Queijo – نان و پنیر به همراه آرد کاساو؛ Pamonha که از آرد ذرت و خمیر شیر تهیه می شود؛ Esfirra که نوعی از شیرینی لبنانی می باشد؛ Kibbeh (از غذاهای عربی)؛ Empanada (نوعی شیرینی) و Empada که نوعی، کیک کوچک نمکی است که با میگو و یا پنیر نخل (ماده ترد، سفیدرنگ، خوردنی و شیرین بخش میانی سر یا تاج درخت خرما گفته می*شود) پر می شود.

برزیل دارای انواع مختلفی از دسر مانند Brigadeiros (توپ های نازک شکلاتی)، Bolo De Rolo (نوعی کیک کره ای که از آرد، تخم مرغ، کره و شکر درست می شود. این خمیر با لایه نازکی از Guavas آب شده که نوعی مارمالاد است که به جای مارمالاد بِه استفاده می شود، نام برزیلی آن Goiabada می باشد)، Cocada (نارگیل شیرین)، Beijinhos (ترافل نارگیل و گل میخک) و Romeu Jülieta (پنیر با Goiabada) دارد.

بادام زمینی برای تهیه Paçoca، Rapadura و Pé-De-Moleque استفاده می شود.

میوه های محلی هم عبارتند از Açaí ، Cupuaçu، انبه، پاپایا، کاکائو، بادام هندی، Guava، پرتغال، لیمو ترش، قارچ، میوه گل ساعتی (میوه بسیار آرام بخش بوده و سایز کوچکی دارد، پوستی سفت و بفنش و یا زرد دارد)، آناناس و Hog Plum میوه هایی هستند که تبدیل به آبمیوه می شوند و برای درست کردن شکلات، بستنی یخی و بستنی استفاده می شوند.

ورزش

محبوب ترین ورزش در برزیل، فوتبال است. تیم ملی برزیل در رتبه بندی جهانی FIFA در بین بهترین های دنیا قرار دارد و پنج بار قهرمانی جام جهانی را به دست آورده است. والیبال، بسکتبال، مسابقات اتومبیل رانی و هنرهای رزمی نیز مخاطبان زیادی را برای خود دست و پا کرده است. برای مثال، تیم ملی والیبال مردان برزیل در حال حاضر دارای عنوان های دوم لیگ جهانی، جام بزرگ والیبال قهرمانان جهان، والیبال قهرمانی جهان و جام جهانی است. در مسابقات اتومبيل، سه راننده برزيل هشت بار قهرمانی، مسابقات فرمول يك را به دست آوردند.

برخي از تغييراتی که در ورزش ها شکل گرفته است، منشاء آن در برزيل است: فوتبال ساحلي، فوتسال (فوتبال داخل سالن) و فوتوالی (همان والیبال ولی فقط با پا) در برزيل، همگی از مشتقات فوتبال هستند. در هنرهای رزمی، برزیلی ها Capoeira، Vale tudo و جیو جیتسو برزیلی را ایجاد کردند.



اطلاعات کلی:

نام رسمی: جمهوری فدارتیو برزیل

پایتخت: برازیلیا

بزرگترین شهر: سائوپائولو

تعداد ایالت ها: 26

مناطق فدرال: یک منطقه فدرال

دولت : جمهوری فدرال

سال اعلام جمهوری: 7 سپتامبر 1822

سال رسیدن به جمهوری: 15 نوامبر 1889

رئیس جمهور: میشل تمر (تا ژانویه 2019)

نام سرود ملی: سرود ملی برزیل

شعار ملی: نظم و پیشرفتمنبع:تور برزیل سام سیر

ممنون  جالب بود.