از نظر اسلام مال و ثروت به خودی خود نه خوب است و نه بد. بلکه اگر نردبان صعود انسان به کمال گردد خوب و اگر موجب دل بستگی آدمی گردد و سد راه شود ناپسند خواهد بود...
«ثعلبه بن حاطب» از اصحاب پیامبر (ص) بود و در جنگ بدر برای دفاع از اسلام حضور داشت. روزی از رسول خدا (ص) درخواست دعا نمود تا ثروتمند شود. پیامبر (ص) فرمود: مال اندکی که شکر آن را بجا آوردی، بهتر از ثروتی است که نتوانی حق آن را ادا نمایی. ثعلبه روز دیگری برای بار دوم تقاضای خود را تکرار کرد. خاتم رسولان فرمود: آیا نمی خواهی از من پیروی کنی و همراه من باشی؟!
ثعلبه روز بعد برای سومین بار از پیامبر (ص) خواست که برای او دعا نماید و گفت: به حق آن خدایی که تو را برای پیامبری انتخاب کرده است اگر ثروتی به من بدهد، سهم هر صاحب حقی را که در آن است خواهم داد.
پس از سومین درخواست ثعلبه رسول خدا (ص) دست به دعا برداشتند و گفتند: خدایا به ثعلبه ثروتی عطا کن. بعد از این دعا او گوسفندی خرید که در اندک زمانی با زائیدن پیاپی بر تعداد آن ها افزوده می شد. نگهداری گوسفندان او را مجبور به ترک مدینه ساخت. تا مدتی در نماز جمعه شرکت می نمود، اما زیاد شدن روزافزون ثروتش او را از همین اندازه توفیق عبادت با رسول خدا (ص) نیز محروم ساخت. چندی بعد او با منافقان مدینه مسجدی به نام «ضرار» را ساخت که پیامبر به دستور خداوند آن را خراب نمود.
هنگامی که خاتم رسولان افرادی را برای گرفتن زکات به نزد ثعلبه فرستاد او از پرداخت حق خداوند در اموالش خودداری کرد و رسول خدا (ص) با شنیدن این خبر سه بار فرمود:
وای برثعلبه....
مال اندوزی این صحابی مبارز را به جهنم کشانده بود.
مجمع البیان، ج 5، ص 53
معجم کبیر، ج 8، ص 218
بحارالانوار، ج 22، ص 40
- منبع:کتاب مباهله
