بدون ترديد از سويي شناساندن حضرات معصومين علیهم السلام براي نسل نو بر مبلّغان و متوليان فرهنگ ديني امري شايسته و ضروري است، و از سويي ديگر نامها و القاب آن گراميان حكايت گر برخي از ويژگيهاي زيباي اخلاقي و اجتماعي آنان مي باشد...
صدوق مي فرمايد: «سُمِّيَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الثَّانِي التَّقِيَّ لِأَنَّهُ اتَّقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَقَاهُ شَرَّ الْمَأْمُونِ لَمَّا دَخَلَ عَلَيْهِ بِاللَّيْلِ سَكْرَانَ فَضَرَبَهُ بِسَيْفِهِ حَتَّى ظَنَّ أَنَّهُ قَدْ قَتَلَهُ فَوَقَاهُ اللَّهُ شَرَّهُ؛ (1) حضرت محمد بن علي علیه السلام را تقي خواندند؛ زيرا نسبت به حقّ عزّ و جلّ تقوي اختيار نمود، پس خداوند نيز شرّ مأمون را از او برطرف كرد، و آن هنگامي بود كه مأمون شب، در حالي كه مست بود بر آن حضرت وارد شد و با شمشير ضربتي به جنابش زد تا اطمينان پيدا كرد آن حضرت را كشته است؛ ولي خدا آن حضرت را از آن ضربت محفوظ داشت.»
مشهورترين لقب آن گرامي «جواد» است كه نشانگر خصلت سخاوت در وجود آن حضرت مي باشد. (2) آن رهبر فرزانه را به خاطر جود و عطاي فراوانش به اين نام خوانده اند كه برگرفته از نامهاي زيباي پروردگار متعال است. نام جواد يادآور جود و احسان پروردگار متعال است كن در وجود مقدس حضرت امام محمد تقي علیه السلام تجسم يافته و كرامت و احسان پدران بزگوارش را در اذهان زنده مي كند.
در پرتو جود جواد علیه السلام
«محمد بن حديد كوفي» در ا ين مورد مي گويد: «به همراه عده اي از شيعيان براي زيارت و انجام مناسك حج به مكه رفتيم. هنگام برگشت راهزنان به ما حمله كرده و تمام دارايي هايمان را به غارت بردند. به زحمت خود را به مدينه رسانده و به منزل امام نهم علیه السلام رفتيم. وقتي به محضر ايشان مشرف شدم، بدون اينكه سخن و يا گزارشي از سفر و حوادث آن به زبان بياورم، فرمود: اي علي بن حديد! راهزنان در منطقه عَرْج به شما حمله كرده و تمام هستي تان را به يغما بردند و شما سيزده نفر بوديد. آنگاه امام علیه السلام ما را يك به يك با نام خود و پدرانمان نام برد. گفتم: سرورم! به خدا قسم همين طور است كه شما اشاره كرديد.
سپس امام علیه السلام به خادمش دستور داد به ما لباسهايي عطا كنند و مبالغ زيادي دينار بياورند و تأكيد فرمودند: اينها را ميان خود و ياران تقسيم كن! كه به مقدار آن چيزي است كه از شما به غارت رفته علي بن حديد بعد از نقل اين همه لطف و احسان امام علیه السلام مي گويد: من آن مبالغ اهدايي را ميان دوستان و همسفرانم تقسيم كردم و همان طور كه امام فرموده بود، دقيقاً به اندازه داراييهايمان بود كه قبل از حمله راهزنان داشتيم.» (3)
پی نوشت :
1) بحار الانوار، ج 50، ص 16.
2) بحار الانوار، ج 99، ص 248.
3) الخرائج، ج 2، ص 668؛ موسوعة الامام الجواد علیه السلام، ج 1، ص 285.
منبع : ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره145 .
