این شعر زیبا راجب زمینی است که در ان زندگی میکنیم و ناخدایش خدایی مهربان است که این جهان را حفظ می کند ، امیدوارم از این شعر خوشتون بیاد و نظرتون و هم بهم بگویید

 

 

 

 

این زمین مانند کشتی
توی دریای جهان است
ناخدای کشتی ما
یک خدای مهربان است

عرشه ی آن دشت سرسبز
کوه ها هم بادبانش
سروهای قد کشیده
پله های نردبانش

می رود او بی توقف
در مکان هایی مشخص
مقصدش را توی دنیا
نا خدا می داند و بس