عَنْ عَلِيٍّ (ع) قَالَ: قَالَ عِيسَى بْنُ مَرْيَمَ (ع) طُوبَى لِمَنْ كَانَ صَمْتُهُ فِكْراً وَ نَظَرُهُ عَبْراً وَ وَسِعَهُ بَيْتُهُ وَ بَكَى عَلَى خَطِيئَتِهِ وَ سَلِمَ النَّاسُ مِنْ يَدِهِ وَ لِسَانِه.
امیرالمؤمنین(ع) از حضرت عیسی (ع) روایت کرد که فرمود: خوش به حال کسی که سکوتش از سر تفکر و نگاهش عبرت آمیز باشد و خانه اش فراخ باشد و بر گناه خود بگرید و مردم از دست و زبان او در امان باشند.
خصال شیخ صدوق، ج1، ص295
