اشعار ماه رمضان, اشعار فرارسیدن ماه مبارک رمضان

کم کم هلالِ ماهِ خدا می رسد ز راه
اوقاتِ نابِ اهلِ بکاء می رسد ز راه

مهمان کند خدا همگان را به سفره اش
وقتی که ماهِ جود و سخا میرسد ز راه

گُل میکند به لب همه دم ذکر یا علی
زیرا بهارِ اهلِ دعا می رسد ز راه

ماهِ مجیر و جوشن و شب های عاشقی
ماهِ جنون و ماهِ صفا میرسد زِ راه

دستت دراز کن چو گدا سمتِ سفره اش
وقتی گدا به پشتِ گدا میرسد ز راه

امضا کند خدا گذر از نار دم به دم
چون ماهِ توبه ، ماهِ عطا میرسد ز راه

وقتی که ماهِ خوبِ خدا رو کند به ما
فرصت برای ترکِ گناه میرسد ز راه

معلوم میشود که عزیزی به نزدِ حق
وقتی بلا به پشت بلا می رسد ز راه

هر لحظه اش عبادت و هر ساعتش نکو
اوقاتِ سر به سر چو طلا میرسد ز راه

پُر میشود فضای دل از عطر عاشقی
لَا تَقْنَطو بر اهلِ خطا میرسد ز راه

بس کن دگر گناه که گناه سد عاشقی است
الطافِ عاشقانه جدا میرسد ز راه

میترسم از گناه و امیدم به رحمتش
وقتی که ماهِ خوف و رجا میرسد ز راه

ماهِ غمِ علی شهِ لولاک میرسد
یعنی که ماهِ اشک و عزا می رسد ز راه

افطار گر کنی همه دم یادِ لعلِ او
الطافِ سیّدالشهدا می رسد ز راه

گر خوب بندگی کنی ای دل به هر صباح
توفیقِ طوفِ کرب و بلا میرسد ز راه

وقتی به یادِ کرب و بلا بغض میکنی
صدها ملک ز ارض و سما میرسد ز راه

دنیا شود بهشتِ برین شک نکن دمی
وقتی قدومِ شاهِ وفا می رسد ز راه

«عَجِلْ عَلی ظُهُور وَلِیّک » خدای من
پس کی ز کعبه صاحبِ ما میرسد ز راه؟

از آتشت هماره " بداغی " شود رها
چون شاهِ دین به روز جزا می رسد ز راه

شاعر : سیروس بداغی

تبریک ماه رمضان, اشعار زیبا ماه مبارک رمضان

خبر آمد که بهار دل ما آمده است
مژده ی  کم شدن فاصله ها آمده است

باز از عرش خداوند ندا آمده است
بندگان ماه خدا، ماه خدا آمده است

من که پابند هوس ها و گناهم چه کنم؟
نفسِ سوخته ای در تهِ چاهم چه کنم؟

خبر آمد که کریم آمد و در واشده است
سفره پرداز قدیم آمد و در وا شده است

اسم رحمان و رحیم آمد و در وا شده است
درد عصیان مرا خویش مداوا شده است

آی مردم به خدا ربِّ رحیمی داریم
سجده آرید، خداوند کریمی داریم

ای که بخشنده ی هر جرم و گناهی، العفو
به پشیمان شدگان نیز پناهی، العفو

من پشیمان شده ام؛ نیم نگاهی، العفو
یا الهیّ و الهیّ و الهی العفو

سائلی را به سر سفره ی خود راه بده
من گدای توأم ای حضرت الله- بده!-

یارب این سوخته دل را که محک لازم نیست
بچه ای را که کتک خورده، فلک لازم نیست

گرد خوان تو فقیرم من و شک لازم نیست
تا سر سفره حسین است نمک لازم نیست

به لبم خورد کمی آب، مرا بخشیدند
ای فدای لب ارباب، مرا بخشیدند
شاعر : امیر عظیمی

شعر درباره ماه رمضان

رسید مژده كه سر زد هلال ماه صیام

مه دعا و نیایش مه درود و سلام

دهید مژده تمام گناه كاران را

كه حكم عفو شده از سوی خدا اعلام

مه نماز و مه روزه ماه استغفار

مهی كه پر بود از لطف خاص و رحمت عام

مباد ماه خدا بر تو بگذرد ای دوست

که بهر خود ندهی كار مثبتی انجام

شقی ست آنكه خداوندگار حیّ غفور

ورا نبخشد و گردد مه صیام تمام

چه صبح ها كه نفس ها در آن بود تسبیح

چه لحظه ها كه بود خواب آن ركوع و قیام

به هوش باش كه تقوی نكوترین عمل است

كلام ختم رسل باشد این خجسته پیام

خوشا كسی كه ز افتادگان بگیرد دست

خوشا كسی كه به كار خدا كند اقدام

حلال باد وصال خدا بر آن بنده

كه بگذرد زخطا و حذر كند ز حرام  

بكوش بهر نماز و دعا چه روز و چه شب

بخوان كتاب خداوند را چه صبح و چه شام

از آن شراب كه ساقی آن خداوند است

بگیر در عطش روزه و بریز به كام

به یاد تشنگی روز حشر اشك بریز

برای تشنه لب كربلا بسوز مدام

به یاد حنجر خشكیدۀ امام حسین

بنوش آب و بگو با سرشك دیده سلام

اگر گرسنه شدی یاد كن ز طفل حسین

كه بی غذا دل شب خفت در خرابۀ شام

اگر كه دختر نه سالۀ تو روزه گرفت

دم غروب كه از دست می دهد آرام

بسوز و اشك بر آن كودك گرسنه بریز

كه جای نان به سرش سنگ ریخت از لب بام

اگر تلاوت قرآن دلت ربود از دست

به قدر و كوثر و یاسین و زخرف و انعام

بریز اشك بر آن لب كه شد ز چوب كبود

بیار یاد ز بزم شراب و رأس امام

سلام باد بر آن سر كه شد به نیزه بلند

گهی به نخل و گهی در تنور كرد مقام

برای یوسف زهرا بلند گریه كنید

كه از گلوی بریده به شیعه داده پیام

چو آب سرد بنوشید یاد من باشید

كه تشنه كام مرا كشت خصم خون آشام

بزن ز سوز جگر ناله آنچنان "میثم"

که سوز و شور محرم دهی به ماه صیام

استاد حاج غلامرضا سازگار (میثم)

اشعار زیبا ماه مبارک رمضان 

وقتی هلال ماه خدا آشکار شد

ماه خدا، امام زمان روزه دار شد

طوبای خیر و برکت شعبان به گل نشست

قرآن شکوفه داد و زمان بهار شد

ماه ضیافت است بیایید بندگان

امروز سمت بنده خدا بیقرار شد

فرمود مصطفی که در این ماه بندگی

شیطان به دست حضرت رحمان مهار شد

دست کریم، در رمضان عبد می خرد

سی روز روزه ضامنت از دست نار شد

خمس عشر، دعای ابوحمزه و سحر

بنده چقدر محرم پروردگار شد

با ذکر یاعلی و عظیم پس از نماز

ذکر علی علی دلم بیشمار شد

شکر خدا به سفره ی افطار شیعیان

وقت غروب دست حسن نان بیار شد

داغ حسین با عطش روزه گر گرفت

عطشان شدیم، سینه ی ما داغدار شد

لب تشنه بود از فرس افتاد و بعد از او

زینب به روی روی ناقه ی عریان سوار شد

امیر عظیمی

اشعار تبریک ماه مبارک رمضان

دوباره سفره ی اشک است و فیض ماه خودم

دوباره نیمه شبی و بساط آه خودم

رسیدم اول کاری که معترف بشوم

 نشان به کس ندهم نامه ی سیاه خودم

کسی به جز تو خبردار نیست از حالم

 میان محکمه آرم که را گواه خودم ؟

قشون اشک فرستاده ام به درگاهت

ذلیل عفو توام با همه سپاه خودم

به من تو راه نشان دادی و نفهمیدم

فقط دویدم و رفتم به کوره راه خودم

چه ظلم ها که نکردم به خود در این دنیا

 چه چوب ها که نخوردم من از نگاه خودم

حیا نکردم و دنبال معصیت رفتم

 شدم من عبد فراری و دل بخواه خودم

چه صبر داری و خسته نمی شوی از من

خودم که خسته ام از این همه گناه خودم

تمام ترس من این است مرگ من برسد

که پی نبرده ام آن دم به اشتباه خودم

به دست های خودم ساختم قفس ها را

ببین که حبس شدم در میان چاه خودم

" بجز حسین مرا ملجا و پناهی نیست "

بگو به من که : بیا بنده در پناه خودم

میان قبر بگویم حسین و گریه کنم

دلم خوش است به این اشک گاه گاه خودم

اشعار ماه مبارک رمضان, شعر ماه رمضان

شده ام به بند غفلت اسیر،هستم از فرط عصیان سر به زیر
به حقّ حضرت نعم الامیر،اجرنا من النّار ِ یا مجیر
اجرنا من النّار ِ یا مجیر...

رمضان ماه ِ باران ِ رحمت،رمضان ماه ِ خوب ِ مغفرت
یا رب به حقّ قرآن و عترت،نگاهی کن به این عبد فقیر
اجرنا من النّار ِ یا مجیر...

ای خدا هستم رو سیاه ِ تو،آمدم در ظلّ ِ پناه ِ تو
از عطر نسیم نگاه تو،بگیرد جان بوی مُشک و عبیر
اجرنا من النّار ِ یا مجیر...

از ازل بر لطف ِ تو دل بستم،مهربان به راه ِ تو نشستم
اگرچه غرق گناهم،هستم ،عاشق آن محبوب ِ بی نظیر
اجرنا من النّار ِ یا مجیر...

الهی حقّ گلهای پرپر،به حقّ شهید ِ گشته بی سر
حسین آن نور ِ چشم ِ پیغمبر،آن که شد بر تنش کفن حصیر
اجرنا من النّار ِ یا مجیر...

هر زمان افطار خود با آب که وا می کنم
دیده هایم را فقط از اشک دریا می کنم

علت بیچاره گی ام را خودم فهمیده ام
کم سحرها با خدای خویش نجوا می کنم

آن قدر بیچاره هستم می نشینم روز و شب
در گناه افتادن خود را تماشا می کنم

جای این که مایۀ آرامش آقا شوم
با معاصی خون به قلب زار آقا می کنم

هی گناه و توبه و هی پشت هم شرمندگی
با خودم دارم چرا این قدر بد تا می کنم؟!

این چنین باشد برایم مرگ خیلی بهتر است
من که می دانم خودم را خوار و رسوا می کنم

با تمام رو سیاهی تا که می گویم حسین
در دل تو باز هم من خویش را جا می کنم

آب می بینم نمی نوشم، لبم می سوزد و
بیشتر یاد لب عطشان سقا می کنم

یاد آن لحظه که هی می گفت مشکم واجب است!
مشک را من می رسانم، کار خود را می کنم

تیرها را با دل و جانم به چشمم می خرم
تا که خود را لایق دیدار زهرا می کنم

با لب تشنه به روی هستی خود پا گذاشت
عاقبت سر را به روی دامن زهرا گذاشت

اشعار تبریک ماه رمضان, شعر درباره ماه رمضان

مهمونی رفتنِ گدا پیش خدا لیاقته
یه بار دیگه پیش خدا بشی گدا سعادته

هر کی بودی، هرکی شدی اگه دوباره اومدی
خدا رو شاهد می گیرم شک نکنی عنایته

هر کاری کردی زیر ذره بینِ حق بودی ولی
اگه که رسوا نشدی تا به حالا کرامته

خدا تو رو ببخشه و بازم بری گناه کنی
قسم به ذات کبریا این عملت خیانته

باید که عمری بسوزی شاید که بخشیده بشی
چاره ی درد بخششت پیش خدا سماجته

ماه رمضون که می رسه، شبای جمعه که میاد
جا نمونی از کاروان درِ خونش قیامته

اگه که گریه های تو جواب نداد بگو حسین
ذکر حسین تو این شبا وسیله ی شفاعته

بدون ذکر او دلی عاشق و شیدا نمی شه
موندن پای پرچمش، عاقبتش شهادته

دوباره سفره ی اشک است و فیض ماه خودم

دوباره نیمه شبی و بساط آه خودم

رسیدم اول کاری که معترف بشوم

نشان به کس ندهم نامه ی سیاه خودم

کسی به جز تو خبردار نیست از حالم

میان محکمه آرم که را گواه خودم ؟

قشون اشک فرستاده ام به درگاهت

ذلیل عفو توام با همه سپاه خودم

به من تو راه نشان دادی و نفهمیدم

فقط دویدم و رفتم به کوره راه خودم

چه ظلم ها که نکردم به خود در این دنیا

چه چوب ها که نخوردم من از نگاه خودم

حیا نکردم و دنبال معصیت رفتم

مبارك باد آمد ماه روزه

رهت‏خوش باد، اي همراه روزه

 شدم بر بام تا مه را ببينم

 كه بودم من به جان دلخواه روزه

 نظر كردم كلاه از سر بيفتاد

 سرم را مست كرد آن شاه روزه

 مسلمانان، سرم مست است از آن روز

 زهي اقبال و بخت و جاه روزه

 به‌جز اين ماه، ماهي هست پنهان

 نهان چون ترك در خرگاه روزه

 بدان مه ره برد آن كس كه آيد

درين مه خوش به خرمنگاه روزه

 رخ چون اطلسش گر زرد گردد

 بپوشد خلعت از ديباي روزه

 دعاها اندرين مه مستجاب است

 فلك‌ها را بدرد آه روزه

 چو يوسف ملك مصر عشق گيرد

 كسي كو صبر كرد در چاه روزه

 سحوري كم زن اي نطق و خمش آن

 ز روزه خود شوند آگاه روزه

(كليات شمس، جزء پنجم، ص 137)

روزه به پايان رسيد و آمد نو عيد

هر روز بر آسمانت‏باد امروزا

(رودكي)

همان بر دل هر كسي بوده دوست

نماز شب و روزه آيين اوست

(فردوسي 203/3)

بر آمدن عيد و برون رفتن روزه

ساقي بدهم باده بر باغ و به سبزه

(منوچهري به نقل از دهخدا)

عيد قربان بر او مبارك باد

هم بر آنسان كه بود عيد صيام

(فرخي به نقل از دهخدا)

جاهش ز دهر چون مه عيد از صف نجوم

ذاتش ز خلقت چون شب قدر از مه صيام

گر در مه صيام شود خوانده اين مديح

بر تو به خير باد مديح و مه صيام

(به نقل از دهخدا)

خجسته باد و مبارك قدوم ماه صيام

بر اولياء و احباي شهريار نام

(نزاري به نقل از دهخدا)

نزد خداوند عرش بادا مقبول

طاعت‏خير تو و صيام و قيامت

(مسعود سعد به نقل از دهخدا)

روزه دار و به ديگران بخوران

نه مخور روز و شب شكم بدران

(به نقل از دهخدا)

ماه رمضان آمد و دل غرق ثنا شد
عاشق ز معشوق تمناي عطا شد
ماه رمضان آمد و چشمان گنه كار
از سلطه شيطان تبه كار رها شد
ماه رمضان آمد و آيات الهي
برخلق خدا روزنه عشق لقا شد
ماه رمضان آمد و آن شير دلاور
در حين نماز عاشق و جانانه فدا شد
ماه رمضان آمد و اشعار تو "علمي"
آرامش روح همه اهل دلا شد

دلا در روزه مهمان خدایی

طعام آسمانی را سرایی

درین مه چون در دوزخ ببندی

هزاران در ز جنت ‏برگشایی…