احكام نیت روزه

احكام روزه

روزه آن است كه انسان براي انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب از چيزهايي كه روزه را باطل مي‏كند و شرح آنها بعداً گفته مي‏شود، خودداري نمايد.

نيت

لازم نيست انسان نيت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلاً بگويد فردا را روزه مي‏گيرم، بلكه همين قدر كه براي انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام ندهد، كافي است و براي آن كه يقين كند تمام اين مدت را روزه بوده، بايد مقداري پيش از اذان صبح و مقداري هم بعد از مغرب از انجام كاري كه روزه را باطل مي‏كند خودداري نمايد.

انسان مي‏تواند در هر شب از ماه رمضان براي روزه فرداي آن نيت كند بهتر است كه شب اول ماه هم نيت روزه همه ماه را بنمايد.

از اول شب ماه رمضان تا اذان صبح، هر وقت نيت روزه فردا را بكند اشكال ندارد.

وقت نيت روزه مستحبي از اول شب است تا موقعي كه به اندازه نيت كردن به مغرب وقت مانده باشد كه اگر تا اين وقت كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام نداده باشد و نيت روزه مستحبي كند، روزه او صحيح است.

كسي كه پيش از اذان صبح بدون نيت روزه خوابيده است، اگر پيش از ظهر بيدار شود و نيت كند، روزه او صحيح است چه روزه او واجب باشد چه مستحب و اگر بعد از ظهر بيدار شود، نمي‏تواند نيت روزه واجب نمايد.

اگر بخواهد غير روزه رمضان، روزه ديگري بگيرد بايد آن را معين نمايد، مثلاً نيت كند كه روزه قضا يا روزه نذر مي‏گيرم، ولي در ماه رمضان لازم نيست نيت كند كه روزه ماه رمضان مي‏گيرم، بلكه اگر نداند ماه رمضان است، يا فراموش نمايد و روزه ديگري را نيت كند، روزه ماه رمضان حساب مي‏شود.

اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نيت روزه غير رمضان كند، نه روزه رمضان حساب مي‏شود و نه روزه‏اي كه قصد كرده است.

اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بيهوش شود و در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد و اگر تمام نكرد، قضاي آن را بجا آورد.

اگر پيش از اذان صبح نيت كند و مست ‏شود و در بين روز به‌ هوش آيد، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را تمام كند و قضاي آن را هم بجا آورد.

اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود، روزه‏اش صحيح است.

اگر نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت‏ شود، چنانچه كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام نداده باشد، بايد نيت كند و روزه او صحيح است و اگر كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام داده باشد، يا بعد از ظهر ملتفت‏شود كه ماه رمضان است، روزه او باطل مي‏باشد، ولي بايد تا مغرب كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام ندهد و بعد از رمضان هم روزه آن روز را قضا نمايد.

اگر بچه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود، روزه آن روز بر او واجب نيست.

كسي كه براي بجاآوردن روزه ميتي اجير شده اگر روزه مستحبي بگيرد اشكال ندارد، ولي كسي كه روزه قضا يا روزه واجب ديگري دارد، نمي‏تواند روزه مستحبي بگيرد و چنانچه فراموش كند و روزه مستحبي بگيرد، در صورتي كه پيش از ظهر يادش بيايد، روزه مستحبي او به هم مي‏خورد و مي‏تواند نيت‏ خود را به روزه واجب برگرداند و اگر بعد از ظهر ملتفت‏شود، روزه او باطل است و اگر بعد از مغرب يادش بيايد، روزه‏اش صحيح است، اگر چه بي‏اشكال نيست.

اگر غير از روزه ماه رمضان، روزه معين ديگري بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر كرده باشد كه روز معيني را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نيت نكند، روزه‏اش باطل است و اگر نداند كه روزه آن روز بر او واجب است، يا فراموش كند و پيش از ظهر يادش بيايد، چنانچه كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام نداده باشد، روزه او صحيح و گرنه باطل مي‏باشد.

اگر براي روزه واجب غير معيني مثل روزه كفاره، عمداً تا نزديك ظهر نيت نكند، اشكال ندارد. بلكه اگر پيش از نيت تصميم داشته باشد كه روزه نگيرد، يا ترديد داشته باشد كه بگيرد يا نه، چنانچه كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام نداده باشد و پيش از ظهر نيت كند، روزه او صحيح است.

اگر در ماه رمضان پيش از ظهر كافر مسلمان شود و از اذان صبح تا آن وقت كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام نداده باشد، مي‏تواند روزه بگيرد و قضا هم ندارد.

اگر مريض پيش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام نداده باشد، بايد نيت روزه كند و آن روز را روزه بگيرد و چنانچه بعد از ظهر خوب شود، روزه آن روز بر او واجب نيست.

روزي را كه انسان شك دارد آخر شعبان است‏ يا اول رمضان، واجب نيست روزه بگيرد و اگر بخواهد روزه بگيرد مي‏تواند نيت روزه رمضان كند، ولي اگر نيت روزه قضا و مانند آن بنمايد و چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب مي‏شود.

اگر روزي را كه شك دارد آخر شعبان است‏ يا اول رمضان، به نيت روزه قضا يا روزه مستحبي و مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد كه ماه رمضان است‏، بايد نيت روزه رمضان كند.

اگر در روزه واجب معيني مثل روزه رمضان از نيت روزه گرفتن برگردد، روزه‏اش باطل است، ولي چنانچه نيت كند كه چيزي  كه روزه را باطل مي‏كند، بجا آورد در صورتي كه آن را انجام ندهد، روزه‏اش باطل نمي‏شود.

در روزه مستحب و روزه واجبي كه وقت آن معين نيست، مثل روزه كفاره، اگر قصد كند كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام دهد، يا مردد شود كه بجا آورد يا نه، چنانچه بجا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيت روزه كند، روزه او صحيح است.

باسلام،

ضمن تبریک پیشاپیش فرارسیدن ماه مبارک رمضان از همه روزه داران واقعی التماس دعا دارم.